ΜΝΗΜΗ ΤΡΑΧΙΑ

Μνήμη τραχιά.

Μνήμη ασήκωτη απ’ τα βάρη που τα μάτια της είδαν.

Αδυνατισμένη, σπασμένη κομμάτια στα δυο, ίσως και σε περισσότερα, ποιος

κάθεται να μετρήσει και ν’ απαριθμήσει, δεν είναι καιρός για τέτοια δυσεύρετα

γνωμικά και αποφθέγματα.

Οι στιγμές απλές και δύσβατες, μοιάζουν ν’ απομακρύνονται από σιμά,

αδιαφορώντας παντελώς για τις συνέπειες ή για τα καθέκαστα.

Μα και δαύτα, τελικώς ποτέ τους δεν κάθονται χάμω, ωσάν καλά και φρόνιμα

παιδιά, συνεχώς φωνασκούν, θαρρείς και αν μιλήσουν ησύχως κάποιος θα

τους παρεξηγήσει.

Οι ομιλίες έχουν αρχίσει και συμπυκνώνουν περιέργως το νόημα και τη

σημασία τους, αδυνατούν με λίγα λόγια να επεκτείνουν το εύρος της

μακροθυμίας τους.

Έννοιες ασυμβίβαστες θα μου πεις, μα κάπως έτσι ομοιάζουν, απλοί αστοί και

εργάτες που έχασαν το μόχθο τους σε κάτι απομακρυσμένα και σκονισμένα

μπουρδέλα της εποχής, νεότερης, παλαιότερης και σύγχρονης.

Μύωπες με την αντίληψη της μικρονόησης και την ελπίδα της

μακροημέρευσης και της μακροζωΐας.

Ευάρεστες, εύηχες και ακμάζουσες λέξεις της σύγχρονης εποχής μας.

Σύγχρονης..

Συγχωρήστε μου την παύση, μα κάποιοι γέλωτες εξήλθαν του μυαλού και δε

δύναμαι να τους συγκρατήσω, με παρασέρνει τόσο βλέπετε η σφιχτή έννοια

της αποσυμπίεσης, που μονάχα η προσμονή της εγείρει τις αισθήσεις και τη

φαντασία μου.

Περίεργη και δαύτη, όλο σε μουχαμπέτια και σε παρακάθια στέκει και χαζεύει.

Της έχω πει πολλάκις, τι στέκεις κει έξω βρε έρμη και χαλάς τη ζαχαρένια σου,

μα τούτη ξεροκέφαλη, ποτέ της σχεδόν δεν μου απαντά, πάντα του κεφαλιού

της να κάμει, έχω πλέον βεβαιωθεί πως είναι η δική μου, η κατάδικη μου.

Ε το λοιπόν κι εγώ την αφήνω ελεύθερη να τριγυρνά, με τον όρο κάθε τόσο να

μου φέρνει τα μαντάτα της απ’ τον έξω κόσμο, μιας και τελευταίως αδυνατώ

να επικοινωνήσω, μιας και τελευταίως ακροβατώ στην επικοινωνία μου.

Τώρα θα μου πεις και τι, είναι τόσο άσχημο ή τόσο επικίνδυνο το ν’

ακροβατείς ή να πετάς στα σύννεφα;

Η απάντηση μου είναι πως όχι, εκτός βέβαια αν εξαιρέσεις τη μικρή

πιθανότητα να εκτραπείς της πορείας σου και να οδεύσεις προς άλλες

κατοικίες, πιο εξωτικές και ίσως και πιο ελπδοφόρες.

Γι’ αυτό άλλωστε εφευρέθηκαν και οι νόμοι των πιθανοτήτων και της

στατιστικής, για να μας διευκολύνουν σε τούτη την προσπάθεια.

Δύσκολη και τραχιά προσπάθεια, μα πρέπει να γίνει απ’ όλους, όσο αντέχει ο

καθένας.

Οι παρεξηγήσεις αναθεωρούνται με κάθε επισφάλεια, απασφαλίζοντας κάθε

πτυχή του έργου, το οποίο πρέπει να παιχθεί και ν’ αναπαραχθεί σε κόπιες,

που με ευκρίνεια θα πρέπει να μοιραστούν στα κατάλληλα στόματα και ν’

ακουστούν από ευδιάκριτα ώτα.

Μην ανησυχείς, έτσι πρέπει να γίνεται πάντα, κι έτσι γίνεται.

Κατακριτέο ίσως να μου πεις, ίσως πάλι κι εγώ να συμφωνήσω, μα ξέρεις οι

συμφωνίες για να έχουν ισχύ και να ‘ναι έγκυρες μα και έγκαιρες, θα πρέπει

πρώτα να προσκομίσουν δικαιολογητικά ειλικρινών και αμοιβαίων

συναισθημάτων.

Το ξέρω πως είναι δύσκολο τούτο που σου ζητώ, μα θα πρέπει κι εσύ να

μάθεις να επιβιώνεις, όχι μονάχα με τα λάθη σου, μα και με τα λάθη των

άλλων.

Μην απορείς με τούτο που σου ζητώ, είναι κάτι άλλωστε που θα στο μάθει

στο τέλος η ζωή.

Θα στο μάθει, κι ας είναι η μνήμη σου τραχιά από τούτα που μονάχος έμαθες.

Σάββας Κωνσταντινίδης

26/01/2016

*Χριστινάκι.-*