Δεν σας μισούμε, σας περιφρονούμε! (music video)

Καίτη Βασιλάκου
Μετά το πολλαπλό τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι, οι Γάλλοι, αλλά και οι άλλοι πολίτες του δυτικού κόσμου αντέδρασαν με τον αναμενόμενο τρόπο, αυτόν που ταιριάζει σε πολιτισμένους ανθρώπους.

Δεν αντέταξαν το μίσος ενάντια στο μίσος των ισλαμιστών τρομοκρατών, μίλησαν για αγάπη, πρόβαλαν ως πρότυπο την αδελφοσύνη και τόνισαν ότι αρνούνται να υποκύψουν στον φόβο της ισλαμιστικής τρομοκρατίας.

Κάποιος μάλιστα την επόμενη μέρα της τραγωδίας έφερε το πιάνο του στο δρόμο που είχε εκδηλωθεί ένα από τα τρομοκρατικά χτυπήματα και έπαιξε σιωπηλός τη μελωδία του γνωστού τραγουδιού του Τζον Λένον «Imagine».

Για όσους δεν θυμούνται τους πολύ όμορφους στίχους, τους θυμίζω:

Φαντάσου πως δεν υπάρχει ο Παράδεισος

είναι εύκολο, αν προσπαθήσεις,

ούτε Κόλαση κάτω από μας,

από πάνω μας είναι μόνο ο ουρανός,

φαντάσου όλοι οι άνθρωποι

να ζουν για το σήμερα.

Φαντάσου πως δεν υπάρχουν χώρες,

δεν είναι δύσκολο να το κάνεις,

πως δεν υπάρχει τίποτα (που να αξίζει)

να σκοτώσεις ή να σκοτωθείς γι’ αυτό,

φαντάσου όλοι οι άνθρωποι

να ζουν μια ζωή σε ειρήνη.

Ίσως πεις πως είμαι ονειροπόλος,

όμως δεν είμαι μόνο εγώ,

ελπίζω πως μια μέρα θα έρθεις μαζί μας

κι ο κόσμος θα γίνει ένας.

Φαντάσου πως δεν υπάρχει ιδιοκτησία,

αναρωτιέμαι αν μπορείς να το φανταστείς,

καμιά ανάγκη για απληστία ή πείνα,

μια αδελφοσύνη όλων μας,

φαντάσου όλοι οι άνθρωποι

να μοιράζονται όλο τον κόσμο.

Ίσως πεις πως είμαι ονειροπόλος,

όμως δεν είμαι μόνο εγώ,

ελπίζω πως μια μέρα θα έρθεις μαζί μας,

κι ο κόσμος θα γίνει ένας.

Πολλοί είχαν σταθεί γύρω από τον πιανίστα και άκουγαν συγκινημένοι τη μελωδία και αναπολούσαν τους γεμάτους αγάπη για τον άνθρωπο στίχους. Ήταν ένα μήνυμα βαθύτατης κατανόησης και ανοχής προς όλους τους ανθρώπους της Γης κάθε φυλής, χρώματος και θρησκείας.

Αυτή είναι η ψυχή του πολιτισμού μας, η βαθύτερη ουσία του, η πιο ευγενική στάση που μπορεί να έχει κανείς απέναντι στους συνανθρώπους του. Το πνεύμα του δυτικού πολιτισμού έχει φτάσει σε αυτό το σημείο σήμερα, μετά από αιώνες μισαλλοδοξίας, αιματοχυσίας, απληστίας, συγκρούσεων, ιδεοληψιών, φανατισμού.

Τι λένε οι στίχοι του Τζον Λένον;
Ότι ο σημερινός άνθρωπος μπορεί να ξεπεράσει τα ταμπού που φορτώθηκε από άλλες εποχές και να αγκαλιάσει όλους τους ανθρώπους, ότι τα σύνορα των κρατών δεν έχουν καμιά σημασία, ότι οι θρησκείες είναι φενάκη και πως μία είναι η ζωή, αυτή που ζούμε τώρα κάτω από τον ήλιο.

Κι επειδή ακριβώς η ζωή είναι μία και μοναδική, τίποτε δεν πρέπει να μας παρασύρει στο να την αφαιρούμε. Καμιά ιδέα δεν είναι ανώτερη από την ίδια τη ζωή. Γι’ αυτό η ειρήνη είναι το ύψιστο αγαθό. Η απληστία, η επιθυμία συσσώρευσης πλούτου είναι ο λόγος που οι άνθρωποι μισούνται και σκοτώνονται. Αν λείψει αυτό, τότε όλοι μας θα ζούμε ειρηνικά και θα μοιραζόμαστε αδελφωμένοι αυτόν τον κόσμο.

Συμπληρώνει όμως σοφά παρακάτω: το ξέρω πως είμαι ονειροπόλος, αλλά δεν είμαι μόνος μου, είναι κι άλλοι σαν κι εμένα. Κι αν κάποτε όλοι μας γίνουμε το ίδιο ονειροπόλοι, στον κόσμο θα βασιλέψει η ειρήνη.

Το τραγούδι το συνέθεσε ο Τζον Λένον το 1971, σε μια εποχή που ο Ψυχρός Πόλεμος χώριζε την Υφήλιο στα δυο και οι νέοι του δυτικού κόσμου διαμαρτύρονταν για τον πόλεμο στο Βιετνάμ. Δεν μπορώ να ξέρω πόσους άλλους πολέμους γνώριζε ο Λένον που εκείνη την ίδια εποχή εκτυλίσσονταν σε όλα τα σημεία του πλανήτη.

Ενδεικτικά αναφέρω μερικούς:
τον εμφύλιο πόλεμο στο Λάος,
στη Βόρεια Υεμένη, στην Καμπότζη,
στη Νιγηρία,
στο Σουδάν.
Τον πόλεμο για ανεξαρτησία στην Ερυθραία,
στη Γουινέα Μπισάου,
στη Μοζαμβίκη.
Την επανάσταση στη Νικαράγουα.
Τον πρώτο πόλεμο Ιρακινών-Κούρδων.
Τον πόλεμο στη Ροδεσία (Ζιμπάμπουε).

Εκτός από τους πολέμους υπήρχε όμως και η τρομοκρατία . Οι αεροπειρατείες εκείνη την εποχή ήταν στην ακμή τους, ομοίως και οι πολιτικές δολοφονίες (Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, Ρόμπερτ Κένεντι, 1968). Ο IRA ήταν μόνιμος πονοκέφαλος για τους Βρετανούς.

Να αναφέρουμε επίσης τη σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία (1968)

Η εποχή ήταν ταραγμένη, ο φόβος ενός πυρηνικού πολέμου υπαρκτός και οι νέοι του δυτικού κόσμου σε μια έξαρση εφηβικής αθωότητας αναμεμιγμένης με τις πρώτες, ώριμες σκέψεις της ενηλικίωσης ξεσηκώνονταν σε Ευρώπη και Αμερική (Μάης του 68, Γούντστοκ, Χίπις, η Γενιά των Λουλουδιών, «κάντε έρωτα, όχι πόλεμο»).

Μέσα σε αυτό κλίμα έγραψε ο Λένον αυτό το υπέροχο τραγούδι που 45 χρόνια μετά εξακολουθεί να συγκινεί τον κόσμο.

Λίγα χρόνια αργότερα ο Τζον Λένον δολοφονήθηκε και με τον θάνατό του απέδειξε ότι ήταν πράγματι ένας ευγενικός ονειροπόλος σε ένα κόσμο βίας και ανισορροπίας.

Παρ’ όλα αυτά οι αξίες που προβάλλονται σ’ αυτό το τραγούδι παραμένουν σταθερές στον δυτικό κόσμο: ειρήνη, ανοχή του διαφορετικού, η αξία της ζωής, η απαξία του θανάτου, αδελφοσύνη.

Έτσι, για να επανέλθουμε τώρα στα τραγικά γεγονότα του Παρισιού της 13ης Νοεμβρίου, μετά το αιματοκύλισμα οι Γάλλοι (και όχι μόνο αυτοί) με πίστη στις αξίες τους δήλωσαν ότι δεν φοβούνται τους τρομοκράτες και ότι δεν θα απαντήσουν με μίσος στο μίσος των ισλαμιστών δολοφόνων.

Η αλήθεια όμως είναι ότι φοβούνται και έχουν κάθε δίκιο να φοβούνται. Όλος ο πολιτισμένος κόσμος φοβάται, όταν δεν ξέρει, αν ο διπλανός του στο γήπεδο, στον κινηματογράφο, στον δρόμο είναι ένας φιλήσυχος άνθρωπος ή ένας τρομοκράτης που σκοτώνει αθώους πολίτες. Το να δηλώνει κανείς ότι δεν φοβάται είναι μεν ηρωικό, αλλά δεν είναι η αλήθεια. Και στο σημείο αυτό οι παράφρονες φανατικοί έχουν πετύχει το στόχο τους.

Εκεί που ακόμα δεν τα έχουν καταφέρει και πολύ καλά είναι να προκαλέσουν κύματα μίσους εναντίον τους.

Αυτό αποδεικνύει και η επιστολή ενός Γάλλου που έχασε τη γυναίκα του στις τρομοκρατικές επιθέσεις του Παρισιού:

Λέει μεταξύ άλλων:

"... δεν θα σας μισήσω... δεν θα σας δώσω την ικανοποίηση να σας μισήσω. Προφανώς το θέλετε, αλλά το να απαντήσω στο μίσος με οργή θα ήταν σαν να ενδίδω στην ίδια αδιαφορία που σας έκανε αυτό που είστε... Δεν μπορώ να σπαταλήσω άλλο χρόνο για σας, γιατί πρέπει να γυρίσω στον γιο μου που μόλις ξύπνησε. Είναι μόλις 17 μηνών... και για όλη του τη ζωή αυτό το μικρό αγόρι θα σας προσβάλλει με το να είναι χαρούμενο και ελεύθερο. Γιατί δεν θα σας χαρίσει ούτε εκείνος το μίσος του".

Υπάρχουν φυσικά αρκετοί δυτικοί που έχουν χάσει την υπομονή τους και δηλώνουν απροκάλυπτα το μίσος τους εναντίον των ισλαμιστών τρομοκρατών, η πλειοψηφία όμως του κόσμου εξακολουθεί να στέλνει μηνύματα ειρήνης και αγάπης αρνούμενη να παραιτηθεί από τις αξίες ενός ανώτερου ποιοτικά πολιτισμού.

Βρίσκω αυτή τη στάση πολύ ευγενική και ηθικά ανώτερη και κάπως σαν να με παραπέμπει στο χριστιανικό: «Άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι».

Έχουμε λοιπόν: 
Από τη μια μεριά λυσσαλέους εχθρούς του δυτικού κόσμου και του πολιτισμού του και από την άλλη θλιμμένους και μεγαλόθυμους δυτικούς πολίτες.

Από τη μια μεριά δολοφόνους και από την άλλη παθητικούς δέκτες των δολοφονιών.

Από τη μια μεριά τυφλωμένους θρησκομανείς και από την άλλη μετριοπαθείς θρησκευόμενους, φιλόσοφους, αγνωστικιστές και άθεους.

Διότι οι μεν ισλαμιστές τρομοκράτες μισούν τον χριστιανισμό, οι δε δυτικοί αδιαφορούν οι περισσότεροι για τον χριστιανισμό. Κανείς δυτικός ( εκτός από τίποτα σαλεμένους) δεν θα σηκώσει ποτέ χριστιανικά λάβαρα για να ξεκινήσει πόλεμο κατά των απίστων μουσουλμάνων. Οι ισλαμιστές μάς λένε Σταυροφόρους αναμασώντας ιστορίες που συνέβησαν πριν χίλια χρόνια. Η σημερινή Δύση όμως δεν αντιδρά σε τέτοια κηρύγματα θρησκευτικού μίσους και κάνει πολύ καλά. Θα μας φαινόταν πράγματι πολύ αστείο να υψώσουμε τον Σταυρό και να αρπάξουμε πάλι τις χατζάρες για να εξολοθρεύσουμε όσους δεν είναι χριστιανοί.

Στο θέμα επομένως της θρησκευτικής πίστης οι μεν ωρύονται, οι δε παραμένουν ατάραχοι. Και όχι μόνο αυτό. Στη Δύση οι μουσουλμάνοι, όπως και οι θρησκευόμενοι κάθε θρησκείας, αίρεσης, σέχτας είναι ελεύθεροι να ασκούν τη λατρεία που τους αρέσει.

Δεν μπορεί λοιπόν ο δυτικός να απαντήσει με θρησκευτικό μίσος στο θρησκευτικό μίσος των τυφλωμένων ισλαμιστών. Είναι εντελώς έξω από τη λογική του κι ας ωρύονται αυτοί.

Υπάρχει όμως το θέμα των αξιών του δυτικού πολιτισμού που απαξιώνουν οι τρομοκράτες. Και εδώ ο δυτικός δεν πρέπει να μείνει απαθής.

Το ότι απαντά με τους στίχους του «Imagine» στην τύφλωση και τον φανατισμό είναι κατά τη γνώμη μου λάθος αντίδραση. Οι δολοφόνοι αυτοί δεν χαμπαρίζουν από τέτοια. Αν οι δυτικοί νομίζουν ότι θα τους εξημερώσουν με μηνύματα αγάπης και αδελφοσύνης, είναι πολύ μακριά νυχτωμένοι. Οι δολοφόνοι δεν καταλαβαίνουν γρυ από αυτές τις ανθρωπιστικές ιδέες και η εικόνα που τους δίνουμε είναι εικόνα ενός κοπαδιού προβάτων που κάθεται ήσυχα να το κατασπαράξουν οι λύκοι.

Φυσικά δεν μπορούμε να γίνουμε σαν αυτούς. Δεν θα παίξουμε το παιχνίδι τους, να εξισωθούμε μαζί τους και να νιώσουμε μίσος εναντίον τους. Είναι άτομα ψυχοπαθή που άγονται και φέρονται από τα θηριώδη ένστικτά τους, άρα είναι ανάξιοι των συναισθημάτων μας. Δεν πρέπει να νιώθουμε τίποτα απολύτως γι’ αυτούς, όπως δεν έχουμε συναισθήματα για το κεραμίδι που έπεσε και μας χτύπησε στο κεφάλι.

Αλλά, επειδή καταλαβαίνουν τη γλώσσα των ανθρώπων, καλό είναι να τους στείλουμε μερικά σαφή μηνύματα για να μη νομίζουν ότι ανήκουμε στη γνωστή κατηγορία «σφάξε με, αγά μου, ν’ αγιάσω».

Αντί λοιπόν να τους τραγουδάμε το «Imagine», ένα τραγούδι που γράφτηκε και απευθύνθηκε σε ένα κοινό με ανθρωπιστική παιδεία και που στα αυτιά εκείνων ηχεί ως βλασφημία, καλύτερα να τους μηνύσουμε ότι:

1) Δεν σας μισούμε, επειδή δεν μπορούμε να μισήσουμε ένα κεραμίδι.

2) Δεν σας γουστάρουμε όμως καθόλου.

3) Δεν σας θέλουμε ανάμεσά μας.

4) Σας περιφρονούμε.

5) Μας ενοχλείτε.

6) Είστε άρρωστοι, να πάτε σε κανένα γιατρό.

7) Καταλαβαίνετε τι σας λέμε ή να σας το πούμε με νοήματα, όπως οι πίθηκοι;

Σημείωση:

Κάποιοι εξ αριστερών φίλοι μου μού λένε ότι πιάνω το θέμα από τη μέση και κάτω και δεν αναφέρομαι στην κακή Δύση που εξέθρεψε το θηρίο.

Πρώτον: Αναφέρομαι, αλλά δεν διαρρηγνύω τα ιμάτιά μου, όπως θα έχετε προσέξει. Τα λάθη της Δύσης είναι γνωστά τοις πάσι, να μην αναμασάμε συνέχεια τα ίδια και τα ίδια.

Δεύτερον: Και τώρα δηλαδή τι να κάνουμε; Εξαπολύοντας κατάρες κατά της Δύσης, αλλάζει τίποτα; Εδώ έχουμε κατά συρροήν δολοφόνους. Θα τους εξουδετερώσουμε ή θα βρίζουμε τη Δύση για να εκτονωθούμε και αυτό είναι αρκετό;

Τρίτον: Αν η Δύση με τα σοβαρά της λάθη προκαλούσε αντίδραση στις αραβικές χώρες με αντάρτικο, ένοπλο αγώνα και μηνύματα που θα δικαίωναν τους αδικημένους, το πράγμα θα ήταν διαφορετικό. Αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με παράφρονες και ψυχοπαθείς. Και δίκιο να έχουν, το χάνουν με αυτά που λένε και κάνουν.

Τέταρτον: Αν είναι για κάθε έγκλημα να κάνουμε αναδρομή στο παρελθόν και τίποτε περισσότερο από αυτό, τότε για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν φταίει ο Χίτλερ και οι οπαδοί του αλλά τα αποτελέσματα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (το ξέρουμε αυτό, δεν το ξέρουμε;) και επομένως να μην τα βάζουμε με τον Χίτλερ αλλά με την Αντάντ. Και για την Αμερική που κάνει όσα κάνει, δεν φταίνε οι Αμερικάνοι, φταίει ο Κολόμβος.

Οι εξ αριστερών φίλοι μου με συμβουλεύουν να εντοπίσω ποιοι είναι αυτοί που ωφελούνται από την τρομοκρατία των ψυχοπαθών του ISIS και αμέσως μετά μου εξηγούν ότι ωφελούνται τα δυτικά κράτη που με τον τρόπο αυτό περιστέλλουν τις ελευθερίες των πολιτών τους.

Μετά μου αναλύουν τα μεγάλα συμφέροντα που έχουν ορισμένα δυτικά κράτη στη Μέση Ανατολή και για το λόγο αυτό δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα ουσιαστικό κατά των ισλαμιστών τρομοκρατών.
Τους ευχαριστώ που με διαφώτισαν, δεν είχα ιδέα γι’ αυτά τα πράγματα, γεννήθηκα μόλις χθες.

Ωστόσο, αν διάβαζαν κάποια άρθρα μου, θα έβλεπαν ότι τα έχω ήδη πει προ πολλού χρόνου.

(Οι ψυχοπαθείς του ISIS και η Δύση που ανέμελα σφυρίζει)

* Χριστιν-άκι.-*


Πηγή : ketivasilakou.blogspot.gr