ΜΕΡΕΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ! (music video)

Σάββας Κωνσταντινίδης
Μέρες καλοκαιριού, μέρες καλοκαιρινής ραστώνης κι η ψυχή αναποδογυρισμένη

στα έσω της, προσπαθεί να ισορροπήσει, ανάμεσα σε πολύβουες σκηνές

απατηλής κοσμικότητας, και σε απογοητευτικές και απόκρυφες συναντήσεις με

θεούς και δαίμονες, που πολλά υπόσχονται, μα λίγα εμείς δυνάμεθα να

πραγματοποιήσουμε.

Οι σιωπές εκκωφαντικές και συνάμα ειρωνικές, απομακρύνουν κάθε ένδειξη

γαλήνης, που προς στιγμήν είχε φωλιάσει μέσα μας.

Απρεπείς σκέψεις, γεμάτες ένδοια και αποχωρισμό, ρίχνουν το σπόρο τους

βαθιά μέσα στο είναι μας, οδηγώντας το στην κατάθλιψη, στην οργή, στην

ανυποληψία, και τέλος στην παρακμή.

Η ανυπακοή περισσεύει μέσα μας, τελματώνοντας αβασάνιστα και αδίστακτα το

νου, σπρώχνοντας τον σε αμετροεπείς αλληλουχίες, οι οποίες κινδυνολογούν και

κινδυνεύουν να ξεπέσουν σε συνειρμούς και απόηχους καθ' όλα απόκοσμους και

απόκρυφους, φυλλάσσοντας για το παρόν μας ένα ατέλειωτο και απέραντο

παρελθόν.

Ω Θεέ μου, πόσο το μισώ το παρελθόν μας, νοιώθω πως ολοκληρωτικά μας

απομακρύνει, μας αποξενώνει, και βίαια μας κατευθύνει σε δύσβατες και

σκοτεινές ατραπούς της ιστορίας.

Τραγικές και ένοχες, συμπτωματικές συναντήσεις, που αν μη τι άλλο ρέπουν

προς την εκτροπή, κοινωνική και ατομική.

Το υποσυνείδητο συμπιέζεται προς όλες τις κατευθύνσεις, αδυνατώτας να βρει

το διέξοδο, που μετά μανίας αναζητεί, χαμένο μέσα σε ψευδείς αλήθειες και

αληθινά ψεύδη.

Ψεύδη και αλήθειες, τραγικές ερμηνείες αλλοτινών εποχών και μεγαλείων, που

ναι μεν δεν κλαίμε καθώς τα θυμόμαστε ή και διηγούμαστε, απ' την άλλη όμως

νοιώθουμε να σπαράζουν μέσα στα σπλάχνα μας, μέσα στα σωθικά μας,

προκαλώντας μας τον εμετό, μέσα στον οχετό των ύβρεων, που καθημερινά

ερχόμαστε σ' επαφή.

Αντικείμενα δίχως ουσιαστική σημασία, λέξεις δίχως ιδιαίτερες ερμηνείες,

γεμάτες ασάφειες και ανακρίβειες, μοιάζουν να σπηλώνουν το νόημα τους, να

στοιχειώνουν το είναι τους, και να ψεύδονται υποκρινόμενα για λογαριασμό τους.

Η κατάληξη δεδομένη και τραγική, αφομοιώνεται ταχύτατα από τα έσω 

αντανακλαστικά μας, κατευθύνοντας μας στις σπηλιές των Νεάτερνταλ, όπου η

μνήμη αποτελούσε μια πρωτογενή δομή της σκέψης και της συνείδησης.

Φτωχοποιημένες καταστάσεις, που φτωχαίνουν ακόμη περισσότερο την ψυχή,

αφήνοντας την πλήρως ρακένδυτη και γυμνή, θαρρείς κι έχει απ' τα πριν

προετοιμαστεί για τούτες τις μέρες του καλοκαιριού.

Σάββας Κωνσταντινίδης

26/07/2015

* Χριστιν-άκι.-*