Το plan B της ζωής μας!

Γράφει ο Νίκος Κουτσουκτώνης

Κι αφού ικανοποιήσαμε κάθε καταναλωτική μας ανάγκη αποφασίσαμε επιτέλους να βάλουμε και τη ζωή σε μια βάση πιο ουσιαστική.

Βάλαμε κάτω μολύβι και χαρτί και ξεκινήσαμε να κάνουμε τον στρατηγικό μας σχεδιασμό μήπως και καταφέρουμε επιτέλους να βρούμε, περισσότερο ρεαλιστικά, αυτά που θα μας ικανοποιήσουν «επί της ουσίας».

Φτιάξαμε και τον άξονα στον οποίο θα κινηθούμε μήπως και το επιτύχουμε. Plan A ή Plan B;

Nα έχουμε άλλωστε και μια εναλλακτική σε περίπτωση αποτυχίας…

Μετρήσαμε τα διαθέσιμα μέσα μας σαν να ήταν λίγα ευρώ παραπάνω στο πορτοφόλι μας και με τα όπλα μας αποφασίσαμε μόνοι μας τι θα είναι αυτό που θα κυνηγήσουμε και στη βάση ποιας τακτικής αυτό θα πετύχει.

Πόσο τραγικό ε; Λογιάζοντας τις αληθινές μας ανάγκες λες και είναι λίστα από το σούπερ μάρκετ αποφασίσαμε μόνοι μας και κυρίως αυθαίρετα ότι τόσο εύκολα αλλάζει ρότα η ζωή μας.

Και ξεκινάς να υλοποιήσεις το πρόγραμμα «της ουσίας στη ζωή σου» χωρίς να σκεφτείς εμπόδια και δυσκολίες που θα συναντήσεις. Κι όχι γιατί δεν είχες μεριμνήσει για τα εμπόδια αυτά αλλά γιατί δεν έκανες καν τον κόπο να σκεφτείς αν το αντέχεις όλο αυτό.

Μπορείς να ξεφύγεις από την ευκολία που τα «σιγουράκια» σου δίνουν; Μπορείς να αλλάξεις τρόπο σκέψης; Μπορείς να κάνεις πέρα όλα όσα σου ικανοποιούν εφήμερες και ανούσιες πολλές φορές ανάγκες; Μπορείς να είσαι ειλικρινής και ρεαλιστής; Μπορείς να κάνεις την αυτοκριτική σου; Μπορείς να διώξεις κάθε τι άχρηστο που σε περιβάλει; Μα κυρίως θες τελικά να δεις τα πράγματα λίγο περισσότερο στην ουσία τους;

Σαφώς η πρώτη και ευκολότερη λύση σε περίπτωση αποτυχίας είναι να επιρρίψεις τις ευθύνες στους άλλους.

Άλλωστε πάντα αυτό δεν έκανες; Για όλα τα κακά και τα εφήμερα γύρω σου συνήθιζες να επιρρίπτεις ευθύνες λες και οι άλλοι σου επέβαλαν τι θα επιλέξεις για το δικό σου τρόπο ζωής, λες κι εσύ δεν έχεις την ικανότητα να κρίνεις και να εκτιμήσεις τις επιπτώσεις των επιλογών και των έργων σου, λες κι οι άλλοι υπήρχε περίπτωση να σκεφθούν αν όλα αυτά θα σου κάλυπταν τελικά τα θέλω που έχεις ανάγκη.

Ξυπνάς όμως τελικά ένα πρωί και διαπιστώνεις ότι επειδή για την ζωή σου υπόλογος μα και υπεύθυνος είσαι μόνο εσύ, όσο κι αν σε φοβίζει αυτό, θα πρέπει αν θες να βρεις την ουσία των πραγμάτων, ούτε συνοδοιπόρους να έχεις αλλά κυρίως να είσαι προετοιμασμένος για την μη επιτυχή έκβαση των πραγμάτων.

Η αλλαγή της στάσης ζωής σου είναι διαδικασία που φανερώνει ωρίμανση και που με μια πρώτη ματιά αποδεικνύει ότι όντως κάτι αρχίζεις να βλέπεις σε μια βάση πιο μακροπρόθεσμη. Αποφασίζεις τέλος πάντων να μην είσαι τόσο κοντόφθαλμος.

Πειθαρχημένα στρατιωτάκια σε παράταξη οι σκέψεις και οι ανάγκες που πλέον έχεις. Κουτάκια παιδικών παιχνιδιών οι νέες προτεραιότητες που θέτεις, όλα ζυγισμένα και στοιχισμένα στο ράφι του μυαλού. Αυτά είναι εξάλλου τα υλικά που έχεις για να μπορέσεις να πας παρακάτω στο βήμα που έχεις ανάγκη να κάνεις. Μπορείς όμως να τα διαχειριστείς και να έρθεις σε αντιπαράθεση με τον μεγαλύτερο εχθρό σου, τον ίδιο σου τον εαυτό;

Κι αιφνιδιάζεσαι κι απορείς. Ξέρεις γιατί; Γιατί ξέχασες ότι έμαθες τον εαυτό σου σε μια συγκεκριμένη πορεία, αυτή του αυτόματου πιλότου για τόσα χρόνια, που δύσκολα θα αποφασίσει να αποδεχθεί και να τολμήσει να αλλάξει.

Και το σχέδιο σου, μοιάζει αποτυχημένο, ανεφάρμοστο, ελλιπές. Κι εσύ απογοητεύεσαι γιατί αποδεικνύεις ότι πήγες να ξεγελάσεις μάλλον τον ίδιο σου τον εαυτό σου. Να τον υποβιβάσεις και να τον υποτιμήσεις. Να θεωρήσεις ότι τόσο εύκολα μπορείς να αλλάξεις τη ζωή σου.

Ξέχασες ότι η συνήθεια είναι ύπουλη δύναμη που θα σε παρασύρει και πάλι εκεί που εσύ την δίδαξες να σε πηγαίνει.

Και τελικά η προσπάθεια για αλλαγή, προς το παρόν τουλάχιστον, απέτυχε.

Γιατί σχεδόν με βεβαιότητα και τη δεύτερη φορά της απόπειρας της μεγάλης αλλαγής πάλι θα ξεχάσεις να αποφασίσεις από πριν, αν τελικά θες όντως να αλλάξεις επι της ουσίας.

* X.- *