Όταν σου κηρύξουν έρωτα! (music video)

Έλια Ζερβού

Στη ζωή μου μετακομίζω διαρκώς.

Μετακομίζω συνέχεια πάνω-κάτω σαν ξένοιαστος σολομός, που ανεβοκατεβαίνει τα ποτάμια και τις λίμνες των Χάιλαντς.

Βέβαια, δεν ξέρω αν ο σολομός θα έκανε το ίδιο, αν κάθε φορά φορτωνόταν σαλοτραπεζαρίες, πλυντήρια, καλτσοσούτιενα και γατόσκυλα, όπως εγώ.

Ο λόγος των συνεχών μετακομίσεων που κάνω, θα μπορούσε να ερμηνευτεί από το γεγονός πως δεν έχω δικό μου σπίτι.

Ναι, αλλά δεν είναι έτσι. Ο λόγος είναι οι άντρες.

Κάθε φορά που χωρίζω ή αρχίζω νέα σχέση, αλλάζω σπίτι.

Συγκατοικώ με τον έρωτα, γιατί αν δεν μείνεις με τον έρωτα, δεν θα πάψει ποτέ να είναι έρωτας και πώς θα προχωρήσεις να πας στον επόμενο;

Το παίζω τίμια το παιχνίδι, γι’ αυτό και έχω αλλάξει τόσα σπίτια.

Στα κενά, επιστρέφω στο πατρικό μου, σαν στρατιώτης που γυρίζει με άδεια απ' το μέτωπο, στην προστατευτική φωλιά της οικογενειακής εστίας.

Η διαφορά με το στρατιώτη είναι ότι αυτός μπορεί να έχει χάσει κάνα χέρι ή κάνα πόδι, ενώ εγώ το σεσουάρ για τα μαλλιά ή το τηγάνι το τεφάλ.

Σαφώς, καλύτερα να χωρίζεις, παρά να είσαι στον πόλεμο.

Ή μήπως όχι;

Τώρα που το σκέφτομαι, σε κάποιον χωρισμό έχασα όλο μου το σώμα.

Για ένα διάστημα έβλεπα τον κόσμο, σαν να ήμουν ένα κεφάλι σε φωτογραφία.

Μια άλλη φορά, έβλεπα τον κόσμο ακόμη χειρότερα.

Με τη μύτη μόνο, ό,τι πρόλαβε να αποτυπωθεί από μένα στο φιλμ μιας εκδρομής.

Βέβαια, θα πει κάποιος τώρα, ότι αυτά είναι σαχλαμάρες συγκρίσεις, γιατί οι αναπηρίες του χωρισμού είναι παροδικές, ενώ του πολέμου μόνιμες.

Έτσι δείχνει, αλλά δεν είναι.

Στον πόλεμο πας με το φόβο ότι μπορεί να σκοτωθείς, ενώ στη σχέση πας με χαρά, ελπίδα για το μέλλον και ενίοτε την προσδοκία μιας ωραίας οικογένειας από κατάξανθα παιδάκια που τρώνε δημητριακά με γάλα.

Επίσης, αν τραυματιστείς στον πόλεμο σε υποδέχονται στην πατρίδα με τιμές ήρωα, ενώ εγώ όταν επιστρέφω στη μάνα μου μετά από ένα χωρισμό, μου λέει «Πάλι σκατά τα έκανες;».

Και ακόμα, οι ανάπηροι πολέμου παίρνουν σύνταξη για μια ζωή, ενώ εγώ για να νοικιάσω άλλο σπίτι, θέλω τρία ενοίκια προστάντζα, συν κάνα οκτακοσάρι Ευρώ για τη μεταφορική εταιρία, χώρια η εγγύηση στη ΔΕΗ.

Το άλλο;

Στον πόλεμο έχεις τη μεγάλη πιθανότητα να σκοτωθείς, άρα να γλιτώσεις, γλιτώνοντας και όσους δεν θα καθαρίσεις με το όπλο σου.

Ενώ στη σχέση μπορεί να πεθαίνεις κάθε μέρα σκοτώνοντας διαρκώς τον άλλον, μέχρι να χωρίσετε, να πάτε παρακάτω.

Και τέλος πάντων, από τον πόλεμο κάποια στιγμή ξεμπερδεύεις, από τον έρωτα, ποτέ.

Εκτός και αν λιποτακτήσεις, αλλά τότε μιλάμε για ακαριαίο θάνατο, χωρίς συντάξεις και τιμές της πατρίδας ή τον εξευτελισμό της μάνας σου, που πάντα περιμένει πίσω, με τον καλό λόγο στο στόμα.

Σε γενικές γραμμές, όπως λέει η γνωστή ρήση, "στον έρωτα και στον πόλεμο όλα επιτρέπονται".

"Και όλα σε επισκέπτονται" θα πρόσθετα εγώ, αφού συναντάς από αιμοσταγείς μισθοφόρους μέχρι χέστες συμπολεμιστές, αδελφές νοσοκόμες και μίζερους τηλεγραφητές.

Γεγονότα που συμβαίνουν επειδή δεν γεννηθήκαμε για να ζούμε αιώνια ή επειδή δεν είμαστε σολομοί στα Χάιλαντς.

Τελευταία έβαλα μυαλό και μετακόμισα στο πατρικό μου για πάντα.

Υπογράψαμε επιτέλους συνθήκη ειρήνης με τον έρωτα.

Πηγή : eyedoll.gr