Θηλυκά Βαμπίρ! (music video)

Τα κύρια χαρακτηριστικά της εγκληματικής προσωπικότητας είναι αδυναμία, ανωριμότητα και αυταπάτη μαζί με μια δυνατή επιθυμία να εξαπατούν άλλους ανθρώπους. 

Η αδυναμία είναι σημαντικός παράγοντας γιατί φαίνεται να είναι η ρίζα της ανικανότητας για “υψηλότερη σκέψη” πέρα από την πραγματικότητα του μάτριξ. Τέτοια σκέψη χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια συγκεκριμένου είδους, και πολλά άτομα απλώς δεν θέλουν να την εφαρμόσουν.

Μοιάζει πολύ με δουλειά. Ακόμη και άτομα ικανά να παράγουν τεράστιο φυσικό έργο, δε φαίνεται να έχουν την ικανότητα να καταλάβουν τι είδους δουλειά είναι πραγματικά πολύτιμη. Μπορεί να ξοδέψουν μέρες, εβδομάδες, μήνες ψάχνοντας ατέλειωτες λέξεις και μεταθέσεις σε λεξικά, αλλά η ικανότητα να δουν μέσα στη βαθύτερη πραγματικότητα, που προέρχεται από ψυχικό σθένος, απλά δε βρίσκεται μέσα τους.

Τέτοια άτομα έχουν εκπληκτικά ταλέντα αυτό-δικαιολόγησης και εξορθολογισμού αυτών που κάνουν. Είναι επίσης ειδικοί στο να επικαλούνται τη συμπόνια και τα συναισθηματικά εναύσματα άλλων ανθρώπων. Ακόμη, έχουν μια πολύ καλά ανεπτυγμένη ικανότητα να αποσυνδέουν αυτό που δε θέλουν να δουν ή να παραδεχτούν. Είναι γενικά δειλοί αλλά με μια στρέβλωση, ο μεγαλύτερος φόβος τους είναι πως οι άλλοι θα τους δουν ως αδύναμους, έτσι δημιουργούν μια ψευδή προσωπικότητα μεγαλόστομου σθένους και δύναμης που απλώς δεν υπάρχει.

Οι εγκληματίες είναι επίσης υπερευαίσθητοι στο τι λέγεται γι’ αυτούς και θα θυμώσουν υπέρμετρα όταν νομίσουν πως ταπεινώνονται, αλλά είναι εντελώς αναίσθητοι στα συναισθήματα άλλων στους οποίους μπορεί να φερθούν με μεγάλη σκληρότητα. Φυσικά, όταν μπορούν να χρησιμοποιήσουν κάποιον κάνουν μεγάλες προσπάθειες να προσποιηθούν πως του συμπαραστέκονται.

Χρησιμοποιώντας τα λόγια ενός εγκληματολόγου, το εγκληματικό μυαλό υποφέρει από μια σειρά λανθασμένων μηχανισμών μπλοκαρίσματος. Είναι τυφλοί και κουφοί σε οτιδήποτε αντικρούει τον τρόπο που βλέπουν τον εαυτό τους και τον κόσμο. Κυριολεκτικά ΒΛΕΠΟΥΝ τα πράγματα διαφορετικά.

Τώρα, είναι προφανές πως όλοι βρισκόμαστε σ’ αυτήν την κατάσταση σε κάποιο βαθμό. Και είναι αυτοί ακριβώς οι ευσεβείς πόθοι που μας κρατάνε στο μάτριξ. Όσο περίεργο κι αν φαίνεται, η μελέτη του εγκληματικού μυαλού έχει την ίδια επίδραση πάνω μας με αυτή που είχαν τα Φαντάσματα των Χριστουγέννων στον Ebenezer Scrooge – μας κάνει να έχουμε περισσότερη επίγνωση της πραγματικότητας που αγνοούμε.

Τα βαμπίρ που δεν έχουν ακόμη σχηματιστεί ολοκληρωτικά μπορεί να προσπαθήσουν απεγνωσμένα να κρύψουν αυτό το σπόρο του βαμπίρ μέσα τους κάνοντας καλές πράξεις. Αυτό δε γίνεται συνειδητά. Σ’ αυτό το σημείο η ναρκισσιστική γνώμη τους για τον εαυτό είναι τόσο δυνατή, που είναι αδύνατον να κοιτάξουν στον καθρέφτη και να δουν την αληθινή κενότητα της ψυχής. Ένα τέτοιο γεγονός θα είχε ως αποτέλεσμα την ολική κατάρρευση ολόκληρου του συγκροτήματος της προσωπικότητας, και οι υποσυνείδητες άμυνες δεν το επιτρέπουν.

Αντί να αποδεχθούν και να αντιμετωπίσουν τα πραγματικά ζητήματα, να αναγνωρίσουν το σκοτάδι μέσα τους, να αναγνωρίσουν τα ψέματα και τη χειραγώγηση τους προς άλλους, να μετανιώσουν αληθινά, και να ζητήσουν πραγματικά βοήθεια, τέτοιοι άνθρωποι προσπαθούν απελπισμένα να εξουδετερώσουν με όποιο τρόπο μπορούν αυτό που υποσυνείδητα υποψιάζονται για τον εαυτό τους.

Η κύρια μέθοδός τους είναι να κάνουν «καλές» πράξεις προβάλλοντας το σκοτάδι της δικής τους ψυχής σε κάποιον άλλο.

Αυτή βέβαια είναι μόνο η ψυχολογική πραγματική αιτία και όχι η θεολογική αιτία. Οι αρχετυπικές δυνάμεις θα χρησιμοποιήσουν αυτόν τον τρόπο συμπεριφοράς – θα κινητοποιήσουν τέτοιον τρόπο σκέψης- για να πετύχουν τους δικούς τους στόχους. Το άτομο θα πειστεί μέσα στο μυαλό του πως, ακολουθώντας μια συγκεκριμένη πορεία δράσεως μπορεί – σιγά σιγά – να εξαφανίσει την τρομακτική σκιά που στοιχειώνει το μυαλό του. Και φυσικά, η σκιά είναι “εκεί έξω”. Αυτό όμως γίνεται το εργαλείο του επικεφαλής βαμπίρ στην κορυφή της τροφικής πυραμίδας, για να ενισχυθούν οι πιθανότητες τροφής αφ’ ενος και να καταστραφεί κάθε απειλή στο κατεστημένο αφ’ ετέρου.

Η λαϊκή παράδοση για τα βαμπίρ μας λέει πως το να κρατήσει κανείς έναν καθρέφτη μπροστά σ’ ένα βαμπίρ είναι μια επικίνδυνη δουλειά. Με ψυχολογικούς όρους, το να κρατήσει κανείς έναν καθρέφτη μπροστά σ’ ένα άτομο που έχει ενεργό το αρχέτυπο του βαμπίρ μέσα του, είναι τουλάχιστον προβληματικό. Εκείνη τη στιγμή το άτομο έχει τρεις επιλογές: άρνηση, ανάπτυξη ή απόγνωση.

Με όρους εγκληματικής ψυχολογίας, έχουν την επιλογή να συνεχίσουν την εγκληματική συμπεριφορά τους με μεγάλες πιθανότητες έσχατης καταστροφής, να αλλάξουν ριζικά, ή να αυτοκτονήσουν και να τελειώνουν. Το άτομο που επιλέγει να μην αλλάξει και να μην αναπτυχθεί, να μην αναγνωρίσει την κενότητα της ψυχής, ουσιαστικά επιλέγει να γίνει ένα πλήρες βαμπίρ.

Ένα τέτοιο άτομο αντιμέτωπο με μια τέτοια αποκάλυψη για τον εαυτό του είναι στις περισσότερες περιπτώσεις εντελώς ανίκανο να εγκαταλείψει την απατηλή τελειότητα και τη “διάσημη” υπόστασή του. Δε μπορεί να απαγκιστρωθεί από την προγραμματισμένη ψευδαίσθηση και αυταπάτη του ναρκισσιστικού εαυτού – δημιουργημένης από ένα ψεύτικο βιογραφικό και ψεύτικα διαπιστευτήρια.

Πρέπει να πιστέψει πως είναι ο ψεύτικος εαυτός, γιατί στις βαθύτερες εσοχές του υποσυνείδητου νου του, νιώθει πως είναι ένα τίποτα. Και στη θεολογική πραγματικότητα αυτό βάζει σε ισχύ. Με το να αφήνει αυτό το ψυχολογικό πρόγραμμα να τον ελέγχει, χρησιμοποιεί την ενέργειά του για να εκδηλώσει αυτό το αρχέτυπο.

Το μάτριξ υποστηρίζει τέτοια συμπεριφορά. Η ψευδαίσθηση, η πραγματικότητα των ευσεβών πόθων στην οποία ζει ένα τέτοιο άτομο αποτελείται από την ισχυρή πεποίθηση πως είναι πραγματικά φωτεινό άτομο – ένα πνευματικά ανώτερο πλάσμα – και πως πρέπει να καταστρέψει αυτό που καθρέφτισε πίσω σ’ αυτόν τη φριχτή αλήθεια των ψευδών και των ατελειών του – μια αλήθεια που υποστηρίζεται από αποδείξεις και μάρτυρες.

Δραστηριοποιεί όλη την ενέργειά του για να χτυπήσει και να καταστρέψει, να εξορκίσει το σκοτάδι ώστε να μπορέσει να ζήσει στο αιώνιο φως που του έχει «υποσχεθεί» για τις «υπηρεσίες» του.

Το καταστροφικό βαμπίρ που έριξε μια φευγαλέα μάτια στον εαυτό του και την κενότητά του και πρόβαλλε αυτήν την κενότητα σε κάποιον άλλο, γνωρίζει ενστικτωδώς ότι πρέπει να χρησιμοποιήσει τις «άλλες μορφές» του για να επιβιώσει και τελικά να καταστρέψει αυτό που απειλεί την ύπαρξή του. Αυτές οι άλλες μορφές αποτελούνται αρχικά από φαινομενικές αλλαγές στη συμπεριφορά του. Αυτό εκδηλώνεται ξανά με την ψυχολογική πεποίθηση του ατόμου πως κάνοντας καλές πράξεις μπορεί να κατατροπώσει το βαμπίρ «εκεί έξω».

Θα κάνει χάρες σε άλλους, πιστεύοντας πως αυτό είναι μια καλή, ανταποδοτική πράξη που θα του φέρει τη σωτηρία. Αλλά κατά βάθος ξέρει πως το άτομο στο οποίο κάνει μια χάρη είναι κάποιος που έχει αδικήσει. Στην πραγματικότητα πιστεύει πως το να κάνει κάτι για κάποιον που έχει αδικήσει χωρίς να ομολογεί το λάθος του, ή τουλάχιστον να το αναγνωρίζει, την κάνει μια ακόμα πιο καλή πράξη.

Το βαμπίρ θα αφιερώσει το χρόνο και την ενέργειά του σε μια ομάδα ή ένα σκοπό που κατά βάθος περιφρονεί. Θα κάνει πράγματα για ανθρώπους που κρυφά απαξιώνει και θα το κάνει με ακόμη περισσότερη γλυκύτητα αν νομίζει πως θα αυξήσει τις πιθανότητές του να επιβιώσει. Ένα τέτοιο βαμπίρ που έχει καταφέρει να κρυφτεί καλύτερα θα πατρονάρει ανθρώπους τους οποίους στην πραγματικότητα εκμεταλλεύεται κρυφά. Σίγουρα θα διακηρύσσει πως είναι οπαδός πεποιθήσεων που μυστικά βεβηλώνει, και οι πράξεις του είναι αυτές που τελικά επιδεικνύουν ότι δεν είναι αληθινά υπερασπιστής τέτοιων ιδεών στην ψυχή του.

Σε μερικές περιπτώσεις, όταν το σκοτάδι κάποιου γίνεται πολύ έντονο για να το αντέξει, θα το προβάλλει σε μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων. Τότε θα ψάξει να βρει μια ομάδα γειτόνων και φίλων με παρόμοιο σκοτάδι που θέλουν να το ξεφορτωθούν και θα συμφωνήσουν σε ποια ομάδα θέλουν να προβάλλουν την πολλαπλασιασμένη αδικία και ανομία τους. Με αυτόν τον τρόπο δε χρειάζεται να κρύβουν το σκοτάδι τους γιατί μπορούν να συμμετέχουν σ’ ένα δημόσιο όργιο προβολής.

Πιστεύουν πως αν μπορέσουν να καταστρέψουν αυτό στο οποίο έχουν προβάλλει συλλήβδην το σκοτάδι τους θα εξυγιανθούν συλλογικά και θα είναι όλοι φρέσκοι και καινούριοι και τέλειοι μαζί. Το μόνο πρόβλημα είναι, σε μια τέτοια δυναμική, το ατομικό και συλλογικό σκοτάδι αναπτύσσεται σ’ αυτήν την ανθυγιεινή επιρροή βαμπιρικού ξεφαντώματος, και όπως αναπτύσσεται, πρέπει να προβάλλουν όλο και περισσότερο για να καθαρίζουν τον εαυτό τους.

Αυτό που δεν καταλαβαίνουν είναι πως, βήμα προς προσαυξανόμενο βήμα, σκοτώνουν την ίδια την ψυχή τους. Γιατί τρέφοντας το βαμπίρ μέσα στον εαυτό, αυτό το αρχετυπικό βαμπίρ γίνεται όλο και δυνατότερο, και αυτή είναι η εκδήλωση της κατασπάραξης της ψυχής από τα υπερδιαστατικά βαμπίρ  κι έτσι συμβολίζεται η θεολογική πραγματικότητα. Φυσικά, όπως έχει ήδη σημειωθεί, αυτή είναι μια σταδιακή διαδικασία.

Όταν ένας απατεώνας εξαπατά κάποιον σκόπιμα, κρατάει τα ανθρώπινα συναισθήματά του χωριστά – στεγανοποιημένα. Μπορεί να είναι, ουσιαστικά, δυο άτομα: ένα ανθρώπινο πλάσμα για τη σύζυγο την οικογένεια και τους φίλους του, και ένας εγκληματίας για τα θύματά του. Όλες οι ψυχολογικές έρευνες δείχνουν πως αν συνεχίσει σ’ ένα τέτοιο μονοπάτι για αρκετό καιρό, τελικά γίνεται όλο και λιγότερο ανθρώπινος με όλους.

Όπως ο Dr. Jekyll και Mr. Hyde κάθε φορά που ενδίδει στην STS συμπεριφορά των ευσεβών πόθων, κάθε φορά που δεν αντιστέκεται και δεν την υπερνικά, γίνεται όλο και δυνατότερη. Και ο απώτερος στόχος είναι να καταστραφεί αυτό το θύμα το οποίο, στην επιθανάτια αγωνιά της δικής του καταστροφής, απλώνει τα χέρια προσπαθώντας να σωθεί καταστρέφοντας άλλους.

Για την πιο κοινότυπη λογική, αυτό εκδηλώνεται στον πραγματικό μας κόσμο ως άνθρωποι που δεν έχουν τρόπους, δεν έχουν φινέτσα, δεν έχουν ευγένεια ψυχής και που είναι ανίκανοι να τα αναγνωρίσουν αυτά, ενώ επίσης δεν κατανοούν πως δεν τα έχουν. Έτσι επιχειρούν να αντισταθμίσουν την έλλειψή τους δηλώνοντας πως αυτά δεν έχουν καμιά αξία, συνεπώς το ότι δεν τα έχουν δε μειώνει την προσωπική αξία τους μέσα στο οικοδόμημα των ευσεβών πόθων τους. Επιπρόσθετα, επειδή είναι κάτι που αυτοί δεν έχουν, πρέπει να επιτεθούν σε αυτά και σε όσους τα κατέχουν.

Laura Knight-Jadczyk


Υπάρχουν Δύο Φυλές Ανθρώπων. Να ξεκαθαρίσουμε πως όταν μιλάμε για Επιτυχημένους Ψυχοπαθείς δεν εννοούμε τους ψυχοπαθείς των ψυχιατρείων που είναι αποτυχημένοι ψυχοπαθείς, με χαλασμένο λειτουργικό σύστημα, μα για τους άλλους που υπάρχουν γύρω μας, έξω από τα ψυχιατρικά ιδρύματα και γι αυτό αποκαλούνται, Επιτυχημένοι. Γιατί έχουν πετύχει να ζουν και να κινούνται στο πεδίο, καταστρέφοντας και δηλητηριάζοντας κάθε τι καλό κάθε τι όμορφο.

Τα χαρακτηριστικά τους εν συντομία: 

Είναι ετοιμόλογοι και επιφανειακοί: οι Επιτυχημένοι Ψυχοπαθείς συχνά διακρίνονται για την ευφράδεια του λόγου τους και την ταχύτητα της σκέψης τους. Μπορούν να είναι διασκεδαστικοί σαν συνομιλητές, να επιστρέφουν έξυπνες ατάκες και να είναι σε θέση να μιλήσουν για απίθανα, αλλά αρκετά πειστικά πράγματα τα οποία πάντα έχουν σκοπό να τους κάνουν να ξεχωρίζουν. Επιδιώκουν πάντοτε να τραβούν την προσοχή με τα λόγια τις πράξεις και την στάση τους. Το ό,τι είναι Ε.Ψ. δεν σημαίνει ό,τι είναι και βλάκες, κάθε άλλο μάλιστα μπορούν να είναι πολύ έξυπνοι και αρκετά ενδιαφέροντες.

Είναι εγωκεντρικοί και έχουν μεγαλεπήβολα σχέδια: οι Ε.Ψ. έχουν μια ναρκισσιστική και χονδροειδώς φουσκωμένη άποψη για την αξία του εαυτού τους και της σημασίας που δίνουν σε αυτόν, έναν πραγματικά εκπληκτικό εγωκεντρισμό και βλέπουν τους εαυτούς τους ως το κέντρο του σύμπαντος, πράγμα με το οποίο δικαιολογούν ότι ζουν σύμφωνα με τους δικούς τους κανόνες, θεούς, αξίες, τις οποίες επιβάλλουν δογματικά στον δύστυχο που θα βρεθεί στον δρόμο τους. Φυσικά ξέρουν τα πάντα αλλά κάποιοι έχουν την εξυπνάδα να μην το δείχνουν, ενώ οι ηλίθιοι το δείχνουν τόσο έντονα που καταντάει κουραστικό.

Έχουν έλλειψη τύψεων ή ενοχής: οι Ε.Ψ. δείχνουν μια εκπληκτική έλλειψη ανησυχίας για τις επιπτώσεις των ενεργειών τους, στους άλλους ανεξάρτητα από το πόσο καταστροφικές μπορεί να είναι αυτές. Μπορεί να εμφανίζονται εντελώς ειλικρινείς για το θέμα, ήρεμα δηλώνοντας ότι δεν έχουν καμία αίσθηση καμίας ενοχής, ότι δεν λυπούνται για τον πόνο που προκαλούν και ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να ανησυχούν για κάτι. Μπορεί να επιφέρει την μεγαλύτερη καταστροφή, οικονομική, αισθηματική ή οικογενειακή και να μην το καταλαβαίνει καν. Είναι αυτοί που απαγάγουν νεαρά παιδιά από την μητέρα τους με χίλιες δυο ασήμαντες δικαιολογίες και τα ταλαιπωρούν, χωρίς ίχνος τύψης ή λογικής. Οι κοινωνικοί φορείς είναι καθημερινά αντιμέτωποι με τους Ε.Ψ. και τον παραλογισμό της ψύχωσης τους.

Δεν έχουν ενσυναίσθηση: πολλά από τα χαρακτηριστικά που εμφανίζουν οι ψυχοπαθείς συνδέονται στενά με μια βαθιά έλλειψη κατανόησης και αδυναμίας να να αντιληφθούν το διανοητικό και συναισθηματικό κόσμο των άλλων ανθρώπων και στην καλύτερη των περιπτώσεων απλά τους μιμούνται. Φαίνονται εντελώς ανίκανοι να «έρθουν στη θέση» των άλλων, παρά μόνο στα λόγια. Είναι αυτός που στο γραφείο θα δημιουργήσει την μεγάλη σύγχυση και από θέση απάθειας θα ψελλίζει γελοίες δικαιολογίες. Γενικά αυτοί που αντιγράφουν και μιμιδίζουν είναι Ε.Ψ.

Έχουν ρηχά συναισθήματα: οι Ε.Ψ. υποφέρουν από ένα είδος συναισθηματικής φτώχειας που περιορίζει το εύρος και το βάθος των συναισθημάτων τους. Μερικές φορές είναι ψυχροί και απαθείς, ενώ παρ ‘όλα αυτά, είναι επιρρεπείς σε δραματικά, ρηχά και βραχύβια συναισθήματα. Οι προσεκτικοί παρατηρητές του Ολοφάνερου, μένουν με την εντύπωση ότι παίζουν θέατρο και στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα κάτω από την επιφάνεια, απλά ένα κέλυφος που κινείται.

Κακός έλεγχος συμπεριφοράς: πέραν του ότι είναι παρορμητικοί, οι Ε.Ψ. είναι ιδιαίτερα αντιδραστικοί στο πώς δέχονται ύβρεις και προσβολές. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ισχυρούς ανασταλτικούς μηχανισμούς για τον έλεγχο της συμπεριφορά μας. Ακόμη κι αν θα θέλαμε να ανταποκριθούμε επιθετικά σε κάποιον συνήθως είμαστε σε θέση να το ελέγξουμε. Για τους Ε.Ψ. αυτοί οι έλεγχοι είναι μία ανασταλτική αδύναμη και η παραμικρή πρόκληση είναι επαρκής για την αντιμετώπισή τους. Όμως, οι δράσεις τους διακρίνονται από μία «κρύα και εστιασμένη ποιότητα», ενώ μπορούν να επιστρέψουν στη «φυσιολογική» τους απαθή κατάσταση πολύ γρήγορα.

Έχουν ανάγκη για ακραίους ενθουσιασμούς: οι Ε.Ψ. έχουν μια συνεχή και υπερβολική ανάγκη για ενθουσιασμό, να ζουν ή να κάνουν επικίνδυνα πράγματα, να βρίσκονται μέσα σε δράση που σε πολλές περιπτώσεις αφορά και την παραβίαση των κανόνων. Αυτό το κάνουν για να νοιώσουν συναισθήματα δυνατά και δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να το κατορθώσουν γι αυτό γίνονται κατά συρροή δολοφόνοι ή ακολουθούν «ακραία αθλήματα» με σκοπό να «νοιώσουν».

Στερούνται ευθύνης: Οι συμφωνίες, οι υποχρεώσεις και οι δεσμεύσεις δεν σημαίνουν τίποτα για τους Ε.Ψ. Οι καλές προθέσεις, για παράδειγμα δηλώσεις όπως «εγώ ποτέ δεν θα απατήσω -εξαπατήσω πάλι», είναι υποσχέσεις του αέρα. Η απόδοσή τους στην εργασία είναι ασταθής, με συχνές απουσίες, κακή χρήση των πόρων της εταιρείας, παραβιάσεις της πολιτικής της εταιρείας, και γενικά είναι αναξιόπιστοι. Δεν τιμούν τις επίσημες ή σιωπηρές δεσμεύσεις που δίνουν σε άτομα, οργανισμούς ή αρχές. Στην οικογένεια είναι σε μόνιμη κατάσταση απιστίας, γιατί αυτό τους κάνει να «νοιώθουν κάτι».

Προβλήματα Συμπεριφοράς σε μικρή ηλικία: οι περισσότεροι Ε.Ψ. αρχίζουν να παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα συμπεριφοράς σε νεαρή ηλικία. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν επίμονα ψέματα, εξαπάτηση, κλοπή, εμπρησμό, σκασιαρχείο, κατάχρηση ουσιών, βανδαλισμούς, ή / και πρώιμη σεξουαλικότητα και όλα αυτά στην εφηβεία τα ντύνουν με την μάσκα μιας ψευδούς πνευματικότητας. Επειδή πολλά παιδιά παρουσιάζουν κάποιες από αυτές τις συμπεριφορές λίγο έως πολύ είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι στο ιστορικό ενός Ε.Ψ. τέτοιες συμπεριφορές είναι πιο εκτεταμένες και σοβαρές από ό,τι στους περισσότερους, συνεχίζονται στην ενήλικη ζωή τους με την επίφαση της ψευδό-πνευματικότητας.

Είναι όποιοι ακολουθούν τα λογής λογής μονοπάτια-ρεύματα που προσφέρουν απλόχερα σεξ, ναρκωτικά, ελευθεριότητα με βαρύγδουπες κενές λέξεις αγάπη, φως, τάντρα, θεοποιοί, ΟΤΟ, ρεύμα του Σαρασκρίνιο, ρεύμα του ήχου, του φωτός, του έρωτα, της αγάπης και με τόσο ρεύμα θα πουντιάσουμε !

Αντικοινωνική Συμπεριφορά Ενηλίκων: Οι Ε.Ψ. αντιμετωπίζουν τους κανόνες και τις προσδοκίες της κοινωνίας και των συνανθρώπων τους, σαν άβολες και παράλογες που εμποδίζουν τη δική τους έκφραση συμπεριφοράς. Κάνουν λοιπόν τους δικούς τους κανόνες. Η αντικοινωνική συμπεριφορά μπορεί να ποικίλει να αποτελείται από αμφισβητήσιμες πρακτικές στις επιχειρήσεις που εργάζονται μέχρι την κακοποίηση παιδιών και ούτω καθεξής. Άλλοι κάνουν πράγματα που δεν είναι απαραίτητα παράνομα, αλλά παρόλα αυτά είναι ανήθικα, ή επιζήμια για τους άλλους: εξαπάτηση ενός συνεταίρου, συναισθηματική κακοποίηση, εκφοβισμός, είναι μερικά από αυτά.

Πώς λοιπόν αντιμετωπίζουμε αυτούς τους Επιτυχημένους Ψυχοπαθείς;

Αυτός ο δρόμος δεν είναι εύκολος και δεν λείπουν οι παγίδες, αλλά αν υπάρχει ένας ψυχοπαθής στη ζωή σας —που σίγουρα υπάρχει —αντιλαμβάνεστε άμεσα τους λόγους που πρέπει να τους αντιμετωπίσετε, να τους χειριστείτε ή και να τους ξεφορτωθείτε. Στην πραγματικότητα το μόνο που μπορείτε να κάνετε, είναι να αποσυνδεθείτε μια για πάντα απ αυτούς. Αποσυνδέομαι σημαίνει ΚΟΒΩ ΚΑΘΕ ΓΡΑΜΜΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. Όμως ζούμε ανάμεσά τους και κάποιες φορές χρειάζεται να τους αντιμετωπίσουμε για να κάνουμε την δουλειά μας χωρίς απώλειες.

Ο χειρισμός είναι απλός και χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις απλές, αντιμετωπίζοντας ένα Ε.Ψ. που δεν βρίσκεται σε θέση ισχύος, η Ελάχιστη και μονάχα η απολύτως απαραίτητη επικοινωνία αν η αποσύνδεση είναι δύσκολη. Υπάρχει μια τεχνική που χειρισμού που ονομάζεται “μονάχα όλα καλά” και απαιτεί Έλεγχο και Πειθαρχία δύο από τις πέντε αρχές αντιμετώπισης των Ε.Ψ.

πχ. «Ελένη δεν μάζεψες τα πιάτα απ το νεροχύτη είσαι άχρηστη κι ανίκανη. Πάλι θα αργήσω στην δουλειά και θα φταις εσύ (μετατόπιση ευθύνης) Που στα κομμάτια είναι ο καφές μου και η ομπρέλα μου, θα βρέξει και έπλυνα τ’ αμάξι, την τύχη μου μέσα»

«Η ομπρέλα είναι δίπλα στην πόρτα Νίκο και ο καφές στο τραπέζι. Χαίρομαι που θα βρέξει επιτέλους θα ποτιστεί η γη και τα λουλούδια στον κήπο μας. Μετά από τόση ξεραΐλα το χρειαζόμασταν» Μιλά όλο χαμόγελα και γλυκύτητα, Ελέγχοντας και Πειθαρχώντας τα δικαιολογημένα συναισθήματα αγανάκτησης και θυμού.

Το μυστικό είναι η επικοινωνία σου να βασίζεται ΜΟΝΟ σε κάθε τι καλό, αγνοώντας σκόπιμα κάθε τι άσχημο … κι όσο αντέξεις.  Γιατί ο Νικολάκης σου τρέφεται Ενεργειακά από σένα καθημερινά και ασταμάτητα. Το ίδιο γίνεται και σε κάθε έκφανση της ζωής σου. Στην τράπεζα, στο γραφείο, στην εκκλησία, στις παρέες και όπου δεν είναι πρέπων να αποσυνδέεσαι άμεσα. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα συνεχίσεις την σύνδεση με τον κάθε Νικολάκη, όλη σου την ζωή, εκτός κι αν θέλεις να είσαι η μπαταρία του. Αλλά η μπαταρία κάποτε αδειάζει και γνωρίζεις τι κάνουν οι άνθρωποι τις άδειες μπαταρίες.

Διάκριση, Έλεγχος, Πειθαρχία, Επιμονή και Χρονικότητα: Το λάθος που κάνουν οι άνθρωποι όταν αντιμετωπίζουν τους Ε.Ψ. είναι το να μην έχουν μια στρατηγική. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι ο μέσος άνθρωπος παίρνει τον εαυτό του πολύ στα σοβαρά νομίζει πως τα ξέρει όλα και “ποιός ειν’ αυτός που θα μου κάνει εμένα τον –την κλπ κλπ” πατώντας την μπανανόφλουδα μεγαλοπρεπέστατα.

Οι πολεμιστές από την άλλη μεριά, όχι μόνο έχουν μια καλά προετοιμασμένη στρατηγική, αλλά είναι απελευθερωμένοι και από το ασήμαντο εγώ τους. Αυτό που συγκρατεί, χαλιναγωγεί κι ελέγχει το εγώ, είναι το ότι υπάρχει η Επίγνωση, πως η πραγματικότητα είναι μια ανθρώπινη ερμηνεία και τίποτε άλλο και μάλιστα ούτε καν δική τους. Αυτή η Επί-Γνώση είναι το πλεονέκτημα που έχει ο πολεμιστής απέναντι στον κοινό άνθρωπο και μπορείς να το αποκτήσεις κι εσύ αρκεί να εξαφανίσεις το Λερναιοκέφαλο Εγώ σου.

Μπορείς να χειριστείς πανεύκολα κάθε Ε.Ψ επειδή αυτός ζει και αναπνέει στον κόσμο του Εγώ, παίρνει πάρα πολύ σοβαρά τον εαυτό του και επομένως είναι ένα εύκολα χειρίσιμο θύμα, μα μονάχα αν δεν παίρνεις εσύ τον εαυτό σου στα σοβαρά και μονάχα επίσης αν είναι αδύνατον να αποσυνδεθείς εντελώς. Ο κατάλληλος χρόνος (χρονικότητα) που διαλέγεις να κάνεις την πειθαρχημένα στρατηγική (πειθαρχία) κίνηση σου είναι επίσης σημαντικός και χρειάζεται να ξέρεις τι κάνεις και πότε το κάνεις.

Χρησιμοποιώντας αυτές τις πέντε στρατηγικές αρχές μπορείς να κατατροπώσεις κάθε Επιτυχημένο Ψυχοπαθή.

Οι Ε.Ψ. μας μελετούν μέσα από τον κόσμο τους (του εγώ) αλλά δεν είναι και δεν έχουν γνώση, από τον δικό μας κόσμο, (του ΑΤΜΗΝ ) και οι κόσμοι μας είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι, η συμπεριφορά τους δεν χαρακτηρίζεται από συμπονετικότητα, συνείδηση και ενσυναίσθηση. Η συμπεριφορά τους πολύ απλά, είναι εκείνη του αρπακτικού και δεν είμαστε τίποτα άλλο παρά το φαί τους.

Λένε ψέματα χωρίς να έχουν συνείδηση και ποτέ δεν νιώθουν ενοχή. Έτσι, όταν κάποιος τους αντιμετωπίσει είτε κατά πρόσωπο, είτε στο δικαστήριο, συχνά είναι σε θέση να πείσουν τόσο το ακροατήριό τους όσο και τους ενόρκους. Ένα θύμα που συχνά έχει ήδη υποστεί σοκ, είναι πολύ πιθανόν να είναι φοβισμένο, αποπροσανατολισμένο και σε απόγνωση, σε αντίθεση με τον ψυχοπαθή που είναι ψύχραιμος και σίγουρος για τον εαυτό του μιας και δεν νοιώθει απολύτως τίποτα.

Επιπλέον, ακόμα και την προσωπική μας ζωή συναντάμε πολλούς ανθρώπους που αποφασίζουν να ζήσουν όχι με βάση την πραγματικότητα, αλλά με αυτό που θα εξυπηρετήσει καλύτερα τους σκοπούς τους. Οι Ε.Ψ. χρησιμοποιούν μπαράζ συναισθηματικών επιθέσεων εναντίον των θυμάτων τους. Αφού υποστεί σοκ, το θύμα συνήθως πληγώνεται συναισθηματικά και αδρανοποιείται αφήνοντας έτσι χώρο στον Ε.Ψ. να πάρει αυτό που θέλει. Οι Ε.Ψ. έχουν μελετήσει πολύ καλά στο πώς να ασκούν γοητεία. Η γοητεία αποτελεί για αυτούς το δόλωμα για τη λεία τους.

Επίσης εκτός από τους Ε.Π (εν συντομία) υπάρχουν και οι έμψυχοι, που έχουν την ατυχία να τους συναναστρέφονται και να βρίσκονται υπό την επήρεια και την καταπίεση των Ε.Π. Αυτούς ενώ έχουν τα χαρακτηριστικά των Ε.Ψ. μονάχα όταν βρίσκονται κάτω από την καταπίεση των Ε.Π. και όταν απομακρύνονται παύουν να λειτουργούν σαν αυτούς, πρέπει και για όσο βρίσκονται υπό το καθεστώς διαβίωσης των Ε.Ψ. να τους χειριζόμαστε με τον ίδιο τρόπο με τους Ε.Π. Η Αποσύνδεση και ο χειρισμός “ όλα καλά” είναι τα εργαλεία που έχουμε στην διάθεση μας για να μην τρελαθούμε.

Η διαβάθμιση των Ε.Ψ.

Ατομικά οι Ε.Ψ. παρουσιάζουν μια σειρά από συμπεριφορές, ανάλογα με τα εγγενή χαρακτηριστικά τους, την ευφυΐα και άλλους παράγοντες. Οι έξυπνοι ανάμεσά τους είναι πολύ πιο επικίνδυνοι από ό, τι οι χαζοί. Οι Ε.Ψ. που είναι λιγότερο ευφυείς γενικά επικεντρώνονται σε μικρότερο φάσμα στόχων. Οι πιο έξυπνοι ψυχοπαθείς μπορεί να ορίσουν μέσα στο χρόνο μία σειρά στρατηγικών για την επίτευξη των στόχων τους, για παράδειγμα να βάλουν υποψηφιότητα για να εκλεγούν στη Βουλή, να γίνουν ανάδοχοι ενός έργου κτλ.

Όταν οι πιο έξυπνοι από τα άτομα αυτά καθώς πάνω από 20.000 ψυχοπαθείς με δείκτη νοημοσύνης πάνω από 180 περπατούν ανάμεσά μας με σκοπό να αποκτήσουν εξουσία στην κυβέρνηση, χρήματα, επιχειρήσεις κτλ., ο αντίκτυπός τους είναι ριζικά αυξημένος.

Για όλους αυτούς τους λόγους οι στρατηγικές που χρησιμοποιούν οι Ε.Ψ. πρέπει να γίνουν απόλυτα κατανοητές από όλους τους ανθρώπους έτσι ώστε η συναναστροφή μαζί τους να γίνεται με το το δυνατό λιγότερο κόστος και πόνο για όσους είναι Άνθρωποι. Γιατί οι άνθρωποι λιγοστεύουν επικίνδυνα γρήγορα.

© Ιων Μάγγος απόσπασμα από το υπό έκδοση βιβλίο του “Οργανικές Πύλες”

Πηγή