Ουκρανική κρίση - τί φοβάται η Αθήνα

Μεγάλη ανησυχία πρωτίστως για τον τομέα της οικονομίας προκαλούν στην Αθήνα οι εξελίξεις στην Ουκρανία, αν και εκτιμάται ότι το κλίμα αβεβαιότητας πολιτικά ευνοεί τις συνθήκες σταθερότητας και συνεπώς-τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα-την κυβέρνηση Σαμαρά.

Οι επιπτώσεις από την «ουκρανική κρίση» στην ελληνική οικονομία, αλλά και στη συζήτηση για την απομείωση του ελληνικού χρέους είναι ουκ ολίγες και προκαλούν σημαντικά ερωτήματα: Πρώτον, πώς θα επηρεάσουν την προσπάθεια λύσης του ελληνικού χρέους οι ανάγκες χρηματοδότησης της Ουκρανίας που εκτιμάται ότι θα ανέλθουν μεσοπρόθεσμα σε 35-40 δισ. ευρώ, με πηγές του ΔΝΤ να τα ανεβάζουν και σε 50 δισ. Δεύτερον, σε τι μέγεθος θα ανέλθει η ύφεση που θα προέλθει από την «Ουκρανική κρίση» στην παγκόσμια και κυρίως στην ευρωπαϊκή οικονομία, με τις αντίστοιχες επιπτώσεις στην οικονομία της χώρας μας που προσπαθεί να ανακάμψει.

Τρίτον, το πλήγμα που θα υπάρξει στον ελληνικό τουρισμό από τις ακυρώσεις κρατήσεων Ουκρανών που επισκέπτονται τη χώρα μας και που ο αριθμός τους είναι υπολογίσιμος, αλλά και Ρώσων, που αποτελούν τους τουρίστες που ξοδεύουν το μεγαλύτερο ίσως συνάλλαγμα στην Ελλάδα.

Και γεωπολιτικά, όμως, οι άμεσες επιπτώσεις θα είναι σημαντικές. Πρωτίστως η Λευκωσία, αλλά και η Αθήνα, θα πιεστούν για λύση του Κυπριακού, με μεγαλύτερες υποχωρήσεις στην τουρκοκυπριακή πλευρά και την Άγκυρα.

Παράλληλα, μέρος της ελληνικής διπλωματίας εκτιμά ότι θα ενισχυθεί η θέση του Ταγίπ Ερντογάν στο εσωτερικό της Τουρκίας, παρότι η Άγκυρα δεν πρόκειται να αποτελέσει τον πολιορκητικό κριό κατά της Ρωσίας, στο πλευρό των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά θα διαφυλάξει τα συμφέροντά της και τους διαύλους επικοινωνίας της με τη Μόσχα.

Η «Ουκρανική κρίση», πάντως, δίνει πολλά μαθήματα στην Αθήνα για το ύψος που τοποθέτησε -για εσωτερικούς κυρίως λόγους όσον αφορά στις δυνατότητες μιας χώρας να ασκεί την Προεδρία της Ένωσης.

Όχι μόνο γιατί με τη νέα Συνθήκη η Προεδρία ασκείται ουσιαστικά στις Βρυξέλες από τον εκάστοτε Βαν Ρομπάι και την εκάστοτε βαρόνη Άστον. Αλλά και γιατί σε περιπτώσεις, όπως η Ουκρανία, που διακυβεύονται όντως μείζονα συμφέροντα, η ευρωπαϊκή «τρόικα» (Γερμανία, Πολωνία, Γαλλία) πήρε πάνω της τις αποφάσεις και δεν άφησε ούτε καν τα θεσμοθετημένα όργανα να την χειριστούν.

Πολύ περισσότερο την Προεδρία της «μικρής Ελλάδας». Στις επικοινωνιακού χαρακτήρα προσπάθειες του Ευάγγελου Βενιζέλου και στις «πρωτοβουλίες διαχείρισης» της ουκρανικής κρίσης, θα πρέπει να επισημάνουμε μια κίνηση με ουσιαστικό αντικείμενο. Την επίσκεψη στη Μαριούπολη και το μήνυμα ότι η Αθήνα θα προστατεύσει τους πάνω από 100.000 Έλληνες που κατοικούν στην περιοχή.

Πηγή : freepen.gr