Συνέντευξη με μια άστεγη στο πάρκο του ΔΝΤ

Ο Θάνος Δημάδης συνομιλεί με την δέκα ετών άστεγη Γιασμίν στο πάρκο που βρίσκεται από το ΔΝΤ

O δημοσιογράφος Θάνος Δημάδης γράφει στο protagon.gr για τη γυναίκα που - τα τελευταία δέκα χρόνια - περνάει κάθε μέρα όλη, σχεδόν, την ημέρα της στο μικρό παρκάκι που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τα δύο αντικριστά κτίρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας, στην καρδιά της Ουάσιγκτον.

Ο δημοσιογράφος αρκετές φορές μέσα στο χρόνο την συναντούσε τη Γιασμίν στο ίδιο παγκάκι έξω από το κτίριο του ΔΝΤ στην Ουάσινγκτον. Γράφει για αυτή:

«Τη Γιασμίν τη γνώρισα περίπου τρία χρόνια πριν, όταν πρωτοεγκαταστάθηκα στην Ουάσιγκτον. Την πετύχαινα στο ίδιο σημείο κάθε πρωί και κάθε απόγευμα που έκανα την ίδια διαδρομή περπατώντας από το σπίτι μου για να πάω στα κεντρικά γραφεία του ΔΝΤ. Όποτε διέσχιζα το μικρό αυτό παρκάκι, η Γιασμίν ήταν όλες σχεδόν τις φορές εκεί, κρατώντας δίπλα της ένα καρότσι με κάποια προσωπικά της αντικείμενα. Η παρουσία η δική της - και των άλλων αστέγων στο πάρκο - έμοιαζε με ηχηρή παραφωνία σε μία γειτονιά που κυκλοφορούν μόνο κουστουμαρισμένα στελέχη του Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας, με πανάκριβα ρολόγια, μοντέρνα μανικετόκουμπα, φρεσκοκολλαρισμένα πουκάμισα και χειροποίητα παπούτσια.»

Ο δημοσιογράφος περνάει μια μέρα μαζί της. Του ζητάει ένα τσάι λίγο πριν αρχίσουν να του εξιστορεί την ζωή της. Γράφει : «Όταν της το έφερα(σ.σ το τσάι), με ευχαριστούσε ξανά και ξανά για την πράξη μου. Λίγη ώρα μετά άρχισε να μου διηγείται την ιστορία της. Για το πώς έχασε το σπίτι της από τα χρέη στην τράπεζα και πώς κατέληξε να ξημεροβραδιάζεται άστεγη σε εκείνο το πάρκο, χωρίς οικογένεια και φίλους»

Όταν την ρωτάει γιατί επέλεξε το μέρος αυτό για να μείνει του απαντά: «Έχει μεγαλύτερη ασφάλεια από άλλες περιοχές. Όπως και να το κάνουμε, όταν βρίσκεσαι απέναντι από τα κτίρια του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας αισθάνεται μεγαλύτερη ασφάλεια, γιατί έχουν 24ωρη φύλαξη", μου λέει. Και προσθέτει: "Άλλωστε, πλέον οι άνθρωποι που δουλεύουν εκεί μέσα, μας γνωρίζουν εμάς που είμαστε εδώ. Πού και πού, μερικές φορές, κάποιες καλές κυρίες από την Παγκόσμια Τράπεζα μας φέρνουν λίγο φαγητό. Και ο φρουρός, που είναι τα πρωινά έξω από το κτίριο του ΔΝΤ, είναι φίλος μου και με προσέχει κι εμένα και τους υπόλοιπους εδώ»

Λίγες μέρες πριν φύγει ο δημοσιογράφος για μόνιμη εγκατάσταση στις Βρυξέλλες την αποχαιρετά και όταν την ρωτάει πως βλέπει την ζωή της από εδώ και πέρα απαντά: «Τα ίδια όπως τα ξέρεις».


Πηγή :  http://www.lifo.gr/