Το κόμικ του αναποφάσιστου

Στον κόσμο των cartoon

Πάντ’ απορούσα η εκλογή τι έρεισμα παρέχει

όταν ο υποψήφιος αντίπαλο δεν έχει!
Τη μια Μπάνκς –Μπάνι είχε βγει, τώρα ο Έλμερ βγήκε
και πίνει ο Γιάννης και κερνά, εμάς κακό μας βρήκε…
Πάει, λοιπόν, τον κάνανε τον Ιζνογκούντ χαλίφη
μετρούσαν και ξανά μετρούν πόσες ήταν οι ψήφοι…

Σπίτι του πάει ο Άβερελ κι αφήνει το τιμόνι
στα βράχια μας οδήγησε κι η βάρκα δεν γλυτώνει
Των Ντάλτον δεν θα είναι πια ίδια η συμμορία,
χωρίς τον Άβερελ, παιδιά, τελειώσανε τ’ αστεία!

Οι γέροι απ’ το Μάπετ σόου αριστερά γκρινιάζουν
ξεδοντιασμένοι, τρέμοντας, κακίες αραδιάζουν
Η ηλικία του ενός είναι μικρή ακόμα
μα είν' η γλώσσα ξύλινη και στο δικό του κόμμα
Κι από την άλλη την πλευρά εις τα γαλάζια τζάκια
το παίζουνε ανήξεροι, αθώοι σαν στρουμφάκια …
Κι ας ήταν πρώην υπουργοί και πρώην υπουργίνες
κάνουν σαν να ’ρθαν απ’ αλλού κι αλλού ρίχνουν ευθύνες
Στην άκρη ο Τάμπυ της Λουλούς σαν κάποιον να θυμίζει,
σουβλάκια χλαπακιάζοντας αδιάφορα σφυρίζει.

Τον κωλοτούμπα δεν ξεχνώ, μα όσο κι αν κοπιάσω
δεν βρίσκω κάποιον ταιριαστό να τον παρομοιάσω
Δεν δύναμαι να θυμηθώ ήρωα σαν τη σβούρα
που να γυρίζει συνεχώς σαν την ανεμοδούρα …
Μονάχα ίσως με τον Ταζ υπάρχει ομοιότης
όταν ορμά σαν σίφουνας και τρέμει η ανθρωπότης
Τρέχει, Ρόντ Ράνερ, η Ελλάς και ο Θεός να δώσει
από τα νύχια του κογιότ του χρέους να γλυτώσει!
Μη μου ζητάς, λοιπόν, μπαμπά, κόμικς να μην διαβάζω
γιατί μαθαίνω απ’ αυτά και βαθύ νόημα βγάζω
Κι ένα σου λέω μοναχά: μαύρη ψήφο θα φάνε
όλοι αυτοί που τον λαό για Ραν ταν πλάν περνάνε …

Κι ενώ ετοιμαζόμουνα να βάλω 'δω τελεία
θύμωσε ο πατέρας μου, τον έπιασ' υστερία
Λαϊκιστή με έβριζε κι άλλα πολλά μου λέει,
ο λόγος του ορμητικός σαν το ποτάμι ρέει:
«Άντε και τους εμαύρισες! Ρωτώ: τι θα ψηφίσεις;
Μήπως αυτά τα κόμικς σου θα δώσουνε τις λύσεις;
Κόψε τη στείρα κριτική, κόψε τα αστειάκια,
εδώ εμείς χανόμαστε κι εσύ γράφεις στιχάκια!
Κι αφού δεν είσ' ένας φτωχός και μόνος κάου-μπόϊ
αλλά πολίτης με δουλειά, με φαμελιά και σόϊ,
ώρα ευθύνης έρχεται, την κάλπη θ' αντικρίσεις
και να σε δω στα δύσκολα σαν τι θ' αποφασίσεις.

Όσο κι αν το επιθυμώ πάρα πολλούς να φτύσω,
τη βάρκα ακυβέρνητη δεν δύναμαι ν' αφήσω
“Πάσσο” δεν έχει στη ζωή για να την κοπανήσεις,
το χέρι σου μεσ' στα σκατά οφείλεις να βυθίσεις»
Τέτοια πολλά μου έλεγε, κι έκτοτε στο κρεββάτι
ολονυκτίς στριφογυρνώ χωρίς να κλείνω μάτι
Δεν ξέρω ο προβληματισμός πού θα με οδηγήσει
τον καταθέτω όμως εδώ, μπας κι έχει κάποιος λύση ...

του Φάνη Λυσιφάνη


http://styx.gr