Ελληνόκτητο τάνκερ φόρτωσε ένα εκατοµµύριο βαρέλια µαύρου χρυσού από το λιµάνι Μάρσα ελ Χαρίγκα και αναχώρησε για την Κίνα.
Ελληνόκτητο τάνκερ φόρτωσε ένα εκατοµµύριο βαρέλια
µαύρου χρυσού από το λιµάνι Μάρσα ελ Χαρίγκα και αναχώρησε για την
Κίνα.Εως και ένα εκατοµµύριο βαρέλια πετρελαίου µε προορισµό το εξωτερικό φόρτωσαν χθες για πρώτη φορά έπειτα από τρεις εβδοµάδες, και µάλιστα σε ελληνόκτητο δεξαµενόπλοιο, οι λίβυοι αντάρτες στέλνοντας ένα ισχυρό πολιτικό µήνυµα και παράλληλα εξασφαλίζοντας µια πηγή εισοδήµατος που καθιστά τις επιχειρήσεις σαφώς πιο βιώσιµες. Στα πεδία των µαχών όµως η κατάσταση παραµένει τελµατώδης – οι µαχητές που παλεύουν έξι ηµέρες τώρα να ανακαταλάβουν την Μπρέγκα υποχρεώθηκαν χθες να υποχωρήσουν 20χιλιόµετρα.
Ακαρπη παραµένει προς το παρόν και η κινητικότητα στο διπλωµατικό επίπεδο, µε το καθεστώς να επιµένει στην παραµονή του Μουαµάρ Καντάφι, τον γιο του συνταγµατάρχη, Σαΐφ αλ-Ισλάµ, να στηρίζει δηµοσίως τον πατέρα του διαψεύδοντας τα σενάρια ότι προωθεί µεταβατική λύση χωρίς αυτόν και την αντιπολίτευση να επιµένει στην αποχώρηση όλης της οικογένειας.
Η επανάληψητων εξαγωγών πετρελαίου από τους λίβυους αντικαθεστωτικούς περιβλήθηκε από αρκετό µυστήριο: το δεξαµενό πλοιο «Equator», µε χωρητικότητα έως ένα εκατοµµύριο βαρέλια πετρελαίου, που έδεσε χθες στoλιµάνι Μάρσα ελ Χαρίγκα της ΑνατολικήςΛιβύης, ανήκει στην εταιρεία Dynacom Tankers Management, ιδρυτής και πρόεδρος της οποίας είναι οέλληνας εφοπλιστής Γιώργος Προκοπίου· φέρει λιβεριανή σηµαίακαι µισθώθηκε από την εταιρεία εµπορίας πετρελαίου Vitol SA, µε έδρα τη Γενεύη – η οποία αρνήθηκε κάθε σχόλιο, όπως και η Dynacom.
Αρχικά, διατυπώθηκαν εικασίες πως το φορτίο θα µεταφερόταν στο Κατάρ, την πρώτη αραβική χώρα που αναγνώρισε το αντικαθεστωτικό Εθνικό Λιβυκό Συµβούλιο ως νόµιµο εκπρόσωπο της Λιβύης, για να διατεθεί ακολούθως στην αγορά της Ιταλίας και της Γαλλίας – των άλλων δύο χωρών που έχουν πράξει το ίδιο. Εκπρόσωπος όµως της Agoco, της ελεγχόµενης από τους αντάρτες πετρελαϊκής εταιρείας, δήλωσε πως το τάνκερ θα κατευθυνθεί στην Κίνα.
Σε κάθε περίπτωση, το βήµα ήταν σηµαντικό για τους λίβυους αντάρτες, που υποστηρίζουν ότι διαθέτουν προς πώληση στις δεξαµενές τρία εκατοµµύρια βαρέλια πετρελαίου και εξακολουθούν να παράγουν στις πετρελαιοπηγές που ελέγχουν µέχρι 120.000 βαρέλια ηµερησίως – έναντι 400.000 βαρελιών που παρήγαγε η Λιβύη πριν από την εξέγερση. «Μια βιώσιµη πηγή εισοδήµατος από τις εξαγωγές πετρελαίου θα στείλει ένα ισχυρό µήνυµα πως η αντιπολίτευση είναι εδώ για να µείνει», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Σάµιουελ Τσίζουκ, αναλυτής στην HIS Energy.
Ολα τα υπόλοιπα µηνύµατα από τη Λιβύη, εντούτοις, µιλούν για τέλµα και αβέβαιη συνέχεια. Στο ανατολικό µέτωπο, οι αντάρτες γκρίνιαζαν χθες πως οι συµµαχικές αεροπορικές επιθέσεις έχουν γίνει λιγότερο αποτελεσµατικές απ’ ότανανέλαβε την ηγεσία της επιχείρησης «Αυγή της Οδύσσειας» το ΝΑΤΟ – µόνο µια συµµαχική επίθεση κατά των κυβερνητικών στρατευµάτων καταγράφηκε χθες κοντά στην Μπρέγκα, το πρωί.
Από την πλευρά του, το ΝΑΤΟ ανακοίνωσε πως έχει καταστραφεί το 30% των στρατιωτικών δυνάµεων του Καντάφι, όµως το 75% των πιλότων που πέταξαν τη ∆ευτέρα επέστρεψαν άπρακτοι φοβούµενοι παράπλευρες απώλειες: στη µαρτυρική Μισράτα, οι λιβυκές δυνάµεις χρησιµοποιούν τους αµάχους ως ανθρώπινες ασπίδες, ενώ στο ανατολικό µέτωπο µετακινούνται πλέον κατά κύριολόγο µε φορτηγά και ελαφράοχήµατα, αφήνοντας πίσω τον βαρύ εξοπλισµό. Και το δράµα τωναµάχων συνεχίζεται. Το ∆ιεθνές Ποινικό ∆ικαστήριο µάλιστα διαθέτει στοιχεία ότι το καθεστώς Καντάφι είχε προσχεδιάσει τη βίαιη καταστολή πριν καν ξεσπάσει η εξέγερση στη Λιβύη. Το τουρκικό «Ankara» µε 321 τραυµατίες από τη Μισράτα και τη Βεγγάζη επέστρεψε χθεςστο Τσεσµέ της Τουρκίας.
ΣΤΗ Βεγγάζη έφτασε χθες για συνοµιλίες ένας απεσταλµένος του Μπαράκ Οµπάµα, ο πρώην Νο 2 της αµερικανικής πρεσβείας στην Τρίπολη Κρις Στίβενς. Η επίσκεψή του, δήλωσε αµερικανός αξιωµατούχος, ίσως ανοίξει τον δρόµο για την αναγνώριση από τις ΗΠΑ της αντιπολίτευσης ως νόµιµης κυβέρνησης της Λιβύης – σχετική απόφαση όµως δεν επίκειται, η Ουάσιγκτον θέλει πρώτα να µάθει περισσότερα για

τους αντάρτες.
Τα χρήµατα από το πετρέλαιο θα χρηµατοδοτήσουν τον αγώνα των εξεγερµένων που αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν 20 χλµ. από την Μπρέγκα 
Το «λιοντάρι της ερήµου» θα πολεµούσε τον συνταγµατάρχη

Αν ο Μοχάµεντ Οµάρ αλ-Μουχτάρ δεν ήταν 90 ετών και µε κάποια αστάθεια στην κίνηση, θα πολεµούσε – δηλώνει – στο πλευρό των ανταρτών κατά του Μουαµάρ Καντάφι. Ηδη ο σεβάσµιος γέροντας έχει προσφέρει στους λίβυους εξεγερµένους µια ακόµα σπουδαιότερη υπηρεσία: την ευλογία του πατέρα του, του Οµάρ Μουχτάρ – άλλως γνωστού ως «λιοντάρι της ερήµου» (από την οµώνυµη ταινία µε τον Αντονι Κουίν) – που εκτελέστηκε το 1931 αφού ηγήθηκε επί 20ετία της εξέγερσης των Λιβύων κατά της ιταλικής

αποικιοκρατίας.
«Αν ζούσε ο πατέρας µου θα ήταν µε τους αντάρτες από την πρώτη µέρα», δήλωσε στους βρετανικούς «Times» ο αλ-Μουχτάρ, ο µοναδικός εν ζωή απόγονος του θρυλικού λίβυου µαχητή της ελευθερίας, από το σπίτι του στη Νότια Βεγγάζη.
Ο Καντάφι, είπε στον ανταποκριτή της εφηµερίδας, είναι χειρότερος και από τον Ροντόλφο Γκρατσιάνι, τον ιταλό στρατηγό που έκανε προσωπική του υπόθεση την εξόντωση του Οµάρ Μουχτάρ, σκοτώνοντας περισσότερους από 80.000 Λιβύους.
Η υποστήριξη του Μοχάµεντ Οµάρ αλ-Μουχτάρ είναι ζωτικής σηµασίας διότι σε αυτό τον πόλεµο και οι δύο πλευρές διεκδικούν την κληρονοµιά του πατέρα του. Οι αντάρτες τον θεωρούν «δικό τους», το πορτρέτο του είναι παντού στις απελευθερωµένες πόλεις, ενώ ακόµα και σε ringtone έχουν µετατρέψει τα πιο διάσηµα λόγια του: «∆εν θα παραδοθούµε ποτέ. Θα νικήσουµε ή θα πεθάνουµε».
Από την πλευρά του, ο Καντάφι θυµόταν τόσα χρόνια το «λιοντάρι της ερήµου» όποτε τον συνέφερε. Οταν επισκέφθηκε τον Μπερλουσκόνι το 2009, «φόρεσε» µια φωτογραφία του στο στήθος και πήρε µαζί τον γιο του – «δεν είχα επιλογή», λέει αυτός σήµερα. Ο συνταγµατάρχης όµως δεν ανεχόταν να θεωρείται άλλος Λίβυος πιο σπουδαίος από τον ίδιο. Εβαλε το δικό του πορτρέτο στο χαρτονόµισµα των 50 δηναρίων και του Οµάρ Μουχτάρ στο χαρτονόµισµα των 10 δηναρίων.
Παράλληλα, έβαλε να µεταφερθεί ένα εθνικό µνηµείο προς τιµήν του Μουχτάρ από την κεντρική Πλατεία της Βεγγάζης στη µικρή πόλη Σουλούκ, όπου και απαγχονίστηκε. Ο Μοχάµεντ Οµάρ αλ-Μουχτάρ έζησε την αποικιοκρατία, µία βραχύπνοη µοναρχία και τέσσερις δεκαετίες δικτατορίας. Ελπίζει – ινσαλά! – να ζήσει αρκετά ώστε να δει στη Λιβύη και τη δηµοκρατία.