Η γιορτή του έρωτα

 Η  γιορτή του έρωτα

Γιατί ο Άγιος Βαλεντίνος και όχι ο Υάκινθος; Ο έρωτας είναι από μόνος του θεϊκός δεν χρειάζεται ένα Άγιο για να γιορτάζεται μια συγκεκριμένη ημέρα. Είναι γιορτή από μόνος του.
 

 Η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου το 496 δεν είχε καμία σχέση με τον έρωτα. Η σύνδεση με την αγάπη προέκυψε πολύ αργότερα, τον 14ο αιώνα, όταν ο Άγγλος συγγραφέας, Τζέφρι Τσόσερ, έγραψε σε ένα ποίημά του: «Γιατί αυτή ήταν η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, όταν κάθε πουλί που μπορεί να φανταστεί ο άνθρωπος έρχεται σε αυτό το μέρος για να βρει το ταίρι του».
 

Μπορεί σε όλο τον δυτικό κόσμο να γιορτάζουν στις 14 Φλεβάρη τον έρωτα στο όνομα του ρωμαιοκαθολικού Αγίου Βαλεντίνου, αλλά στην Κρήτη και σε άλλα μέρη της Ελλάδας έχουν τον δικό τους αντίστοιχο άγιο: τον Άγιο Υάκινθο, τον Άγιο “της αγάπης”, όπως τον αποκαλούν και που γιορτάζει στις 3 Ιουλίου.
 

Το όνομα του Αγίου Βαλεντίνου ταυτίστηκε με τον ερώτα γιατί στην προσπάθεια του να επεκτείνει τον χριστιανισμό τελούσες γάμους μετάξι χριστιανών.
  

Στη  Κρήτη  έχουν  το δικό τους Άγιο.
 

Ο Άγιος Υάκινθος υπήρξε, σύμφωνα με την Ορθόδοξη Εκκλησία, θαλαμηπόλος του αυτοκράτορα Τραϊανού, ο οποίος του ζήτησε να απαρνηθεί τον Χριστό. Εκείνος αρνήθηκε και φυλακίστηκε 12 χιλιόμετρα νότια από τα Ανώγεια της Κρήτης, στην ορεινή περιοχή Φούρνοι, όπου του έδιναν φαγητά ποτισμένα με το αίμα ζώων που είχαν θυσιαστεί σε είδωλα (ειδωλόθυτα). Ο Άγιος αρνήθηκε το φαγητό επί σαράντα ημέρες και τελικά πέθανε από ασιτία το 98 μ.Χ., σε ηλικία 20 ετών.
 

Οι φρουροί του βρήκαν στο κελί του αγγέλους που κρατούσαν λαμπάδες να τον στεφανώνουν. Ο αυτοκράτορας Τραϊανός, έδωσε εντολή να πετάξουν το λείψανό του στα θηρία, αλλά το φύλασσαν άγγελοι και τα θηρία δεν το πείραξαν. Τελικά, το λείψανο τάφηκε  στην πατρίδα του, την Καισάρεια, από έναν συγκλητικό που του ξαναέδωσε το φως του.
 

Η ταύτιση του Αγίου Μάρτυρα Υάκινθου με τους ερωτευμένους ξεκίνησε από την Κρήτη, όπου ο γνωστός τραγουδοποιός Λουδοβίκος των Ανωγείων μαζί με ανθρώπους του πνεύματος και των γραμμάτων προχώρησαν στην ανέγερση ενός λιτού, κυκλικού ναού,  φτιαγμένου από πέτρα, σε μια πανέμορφη τοποθεσία σε κάποια από τις πλαγιές του Ψηλορείτη, κρυφό, γιατί κρυφά είναι και τα αισθήματα.
 

ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ (1998), τέως πρύτανης Πανεπιστημίου Κρήτης.
 

«Ο Άγιος Υάκινθος με τον Βαλεντίνο δεν είναι διαφορά αντίθεσης, απλά διαφορά. Στον Βαλεντίνο κόβουνε τα τριαντάφυλλα και τα προσφέρουνε για αγάπη στα κορίτσια τους. Εμείς παίρνουμε το χέρι του κοριτσιού και το οδηγούμε εκεί που είναι τα τριαντάφυλλα και του τα δείχνουμε, δεν τα κόβουμε ποτέ.

Ο Άγιος Υάκινθος σαν ιδεολογία λέγεται με τρεις κουβέντες: ο άγιος των αισθημάτων, της ανάμνησης και της προσδοκίας τους, εκείνων που έχασαν και εκείνων που ελπίζουν να βρουν… Γι’ αυτό τους λέω, όταν θα πηγαίνετε στον Άγιο θα ανάβετε δύο κεριά, ένα στην ανάμνηση και ένα στην προσδοκία. Σε έναν τέτοιο χώρο παράκλησης οφείλω, από τη μία, να θυμηθώ μιαν αγάπη μεγάλη που έχασα, αλλά μπορώ από την άλλη, να παρακαλέσω να με επισκεφθεί πάλι το αίσθημα…
…Επομένως, δεν είναι ο άγιος του «τρελού» έρωτα ο Υάκινθος, αλλά ο άγιος της μοναξιάς, του συγκρατημένου πάθους, των αγνών συναισθημάτων, της τρυφερότητας, της δημιουργίας και της έμπνευσης…»

ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΤΩΝ ΑΝΩΓΕΙΩΝ

Ο έρωτας, έτσι κι αλλιώς, είναι «θεϊκή επίσκεψη». Δε χρειάζεται άγιους προστάτες για να υμνηθεί ούτε γιορτές και ειδικές μέρες για να εκδηλωθεί.  Είναι από μόνος του γιορτή κι έχει όλη τη ζωή μπροστά του, κάθε ώρα και κάθε στιγμή της, για να μας δώσει την ευκαιρία να βιώσουμε τη δύναμη των κρυμμένων μηνυμάτων του, τη χαρά της ζωής και της συνέχειάς της…

Επιμέλεια κειμένου – Μυρτώ Πανθέου
Πηγή :  filosofikilithos.gr