Δεν είναι “μαζί” το Εγώ σου ούτε το Εγώ του σύντροφού σου!

Δεν είναι “μαζί” το Εγώ σου ούτε  το Εγώ του σύντροφού σου!

 Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να συμπορευτούν χωρίς όμως να έχουν συνειδητοποιήσει πως στη ζωή ο καθένας βρίσκεται στο δικό του στάδιο εξέλιξης και πως το “μαζί” χρειάζεται και τους δυο. Αν όχι να είναι στο ίδιο επίπεδο, να έχουν αντιληφθεί πλήρως, πως το “μαζί”είναι μία κοινή ανάγκη, ένας προορισμός όπου η δυαδικότητα εκφράζεται ως Ένα.

Εάν επιθυμείς να ακολουθήσείς το σύντροφό σου στο “μαζί”, πρέπει να ανοίξεις τους νοητικούς σου ορίζοντες! Να δεις την Αλήθεια και όχι την αλήθεια σου… Αποτελείται από μυητικά στάδια η ζωή.

Έτσι και η σχέση, οργανώνεται στο απέραντο της ψυχής του κάθε ανθρώπου, στις επιθυμίες και τις ανάγκες του. Συντίθεται στο χωροχρόνο, όπως πολλαπλασιάζονται τα κύτταρα στην μήτρα και δημιουργούν το βρέφος. Γεννιέται με την πρώτη ανάσα που σου κόβεται στο πρώτο βλέμμα. Φωνάζουν όλα μέσα σου. Κάπως έτσι αρχινά το “μαζί”.

Λίγοι το έχουν ζήσει και πολλοί το καρτερούν να ‘ρθει, να το βιώσουν. Μα νομίζω γεννιέσαι έτσι με το “μαζί” στην ψυχή σου, σπάνια γίνεσαι. Γεννιέσαι με εκείνη την κρυφή γνώση που σου αποκαλύπτεται σαν να την έχεις διαβάσει, να την έχεις μελετήσει. Αναγνωρίζεις αργά ή γρήγορα τα σημάδια προς το “μαζί” και προχωράς! Σε έναν άνθρωπο που είναι προορισμένος να προχωρήσει, ο χρόνος είναι σαν να μην υπάρχει.

Αυτοί που δεν κατάφεραν να μηδενίσουν το Εγώ τους, που δεν ξέφυγαν ποτέ από την ύλη τους, δεν μπορούν να δουν την πραγματική δύναμη του “μαζί”.

Το να θες να σε αγαπούν με το δικό σου τρόπο είναι εγωιστικό, υλιστικό, εγωπαθές άρρωστο. Δεν λυπάμαι κανέναν που νιώθει ότι δεν το αγαπούν. Σε μία σχέση τα βάζουν κάτω και οι δύο, συμφωνούν, διαφωνούν, μα συμπορεύονται. Δεν υπάρχει δικό σου και δικό μου στο “μαζί”. Ο τρόπος σου και ο δικός μου. Δεν είναι “μαζί” το Εγώ σου ούτε και το Εγώ του σύντροφού σου!

Πόσες φορές ακούω τον/τη λυπάμαι! Πρέπει να δεχθούμε πως δεν θα προχωρήσουν όλοι οι άνθρωποι! Δεν ταιριάζουν όλοι με όλους και το κυριότερο δεν θέλουν να ταιριάξουν. Δεν μπορείς να τους οδηγήσεις εκεί που δεν μπορούν να δουν! Αυτό δούλεψε μέσα σου!

Παραπονιούνται οι άνθρωποι για χαμηλή αυτοεκτίμηση και μένουν εκεί δέσμιοι, κρατιούνται γερά από τις άγκυρές τους.  Υπάρχουν κι εκείνοι όμως που πάνε κόντρα σε αυτό και  προχωρούν! Σε εκείνους αναζήτησε το ταίρι σου, με εκείνους χτίσε το “μαζί”.

Χαρακτήρισε με όπως θέλεις! Αυτό που οι άνθρωποι βλέπουν μόνο το δικό τους κόσμο είναι εγωισμός. Όταν τους χαλάς αυτόν τον κόσμο τους πλασμένο στα μέτρα τους, μόνο να κατηγορούν ξέρουν κι όχι να βρουν μέσα τους την ουσία που τους χωρίζει από το “μαζί”! Τους ανθρώπους τους νοιάζει να είναι όπως θέλουν εκείνοι, προτιμούν να τους λες ψέμματα…

Ο καθένας ας πορευτεί όπως νιώθει. Προσωπικά δίνω την αγάπη μου, δείχνω τις αδυναμίες μου, δείχνω πού έχω τη δύναμη να βοηθήσω, όμως πάντα προχωρώ. Περιμένω αλλά πίσω δεν μένω!

Το μαζί είναι…

Νιώθω τη σύνδεση μαζί σου σαν να ενώνονται κόκκος κόκκος στις διαστάσεις οι ψυχές μας, αυτό το αόρατο που γίνεται ύλη.

Μαζί σου ένιωσα πώς είναι να κάνεις λάθος επιλογές, πώς είναι να συνδέονται δύο ψυχές;

Εν τέλει, δεν ξέρω αν ζούμε όλοι εκεί που ζει το σώμα μας, αλλά το σίγουρο είναι πως ο κόσμος μας υπάρχει όταν τον μοιράζεσαι, αρκεί να βρεις κάποιον που να τον μοιραστείς μαζί του..

Αμφίδρομα!

Μπορεί να θεωρείς πως όλα αυτά είναι σκέψεις σε λόγια, όμως άσε το χρόνο να σου δείξει πως υπάρχουν και εκείνες οι σκέψεις που παίρνουν μορφή…

Την μορφή του μαζί!

 

Γράφει η Ρίνα Σερέτη

Επιμέλεια κειμένου: Μαρισώ Υψηλάντη
Πηγή :skepseisselogia.gr