Κάνε βαθιές βουτιές στον ωκεανό της ύπαρξής σου

Πάρε βαθιές αναπνοές και βούτηξε στον πάτο της οντότητάς σου. Αντίκρισε τους φόβους σου κατάματα και ανάσυρε τους ένα-ένα από τον βυθό σου. Παράσυρέ τους στην επιφάνεια της ζωής σου και ανάδειξέ τους στο φως.

Αντιμετώπισε και πολέμησέ τους. Μην τους κρύβεις πια στα άπατα εδάφη σου. Μην τους καταχωνιάζεις στα σκοτάδια του μυαλού σου. Μάθε τους να κολυμπούν στα βαθιά χωρίς να πνίγονται. Να παλεύουν στα ρηχά χωρίς να τρομάζουν. Να παιχνιδίζουν με τα κύματα χωρίς να  παρασύρονται.

Άπλωσε την ταλαίπωρη ψυχή σου σε μία ήρεμη ακρογιαλιά να γαληνέψει από τις καταιγίδες του χειμώνα που αντάμωσε. Να ημερέψει από τις μπόρες που την κτύπησαν. Να στεγνώσει από τις βροχές που τη μούσκεψαν. Άφησε την να καεί από τον ήλιο και να δροσίζεται από το κύμα. Να αγριεύει με την θαλασσοταραχή και να ηρεμεί με τις μπουνάτσες. Να γίνεται ένα με την άμμο και να χάνεται στην αλμύρα της ακροθαλασσιάς.

Κάνε καραβοκύρη την αισιοδοξία σου κι αρμένισε με βάρκα τα όνειρά σου. Πάρε το τιμόνι της ζωής σου με καπετάνιο την ευτυχία σου και όργωσε τους ωκεανούς σου. Μη θαλασσοδέρνεσαι σε άγνωστα και μάταια πελάγη. Μην κολυμπάς σε θολά νερά. Μην παρασύρεσαι από τα άγρια κύματα. Μη δειλιάζεις να αντικρίσεις τον δικό σου πάτο και μην ψάχνεις την ευτυχία σε άσκοπα ταξίδια και μάταιους προορισμούς.

Γι’ αυτό σου λέω, πάρε βαθιές αναπνοές και βούτηξε στον ωκεανό της ύπαρξής σου. Άφησε το σώμα και την ψυχή σου να ταξιδέψουν σε κρυστάλλινα νερά. Ελευθέρωσε το λευκό του ‘’είναι’’ σου,  να γίνει ένα με το  γαλάζιο του ουρανού σου. Γιατί η ευτυχία σου βρίσκεται εκεί όπου ο φόβος, οι αδυναμίες και η δειλία σου δεν σε οδήγησαν ποτέ.
Στα βαθιά υπόγεια της ύπαρξής σου και όχι στις επιφάνειες αυτού του κόσμου. Στους βυθούς της οντότητάς σου και όχι στα ρηχά της. Εκεί όπου μόνο εσύ έχεις την ικανότητα να την αντικρίσεις.
Τη δεξιότητα να την αναγνωρίσεις και το ταλέντο να την αναδείξεις.

Γράφει η Λίτσα Φιλίππου
Επιμέλεια κειμένου Μυρτώ Πανθέου
Πηγή :anapnoes.gr