Για να γνωρίσεις τη ζωή, χρειάζεται να υποστείς πολλούς θανάτους

Πολλά έχουν ειπωθεί για τη ζωή. Δεν είμαι σίγουρη αν προφταίνουμε να ανακαλύψουμε το νόημά της μέχρι το τέλος της. Μια λέξη είναι, που έχει ξεμείνει στο μυαλό και μοιραία θα πεθάνει, μαζί με εκείνον που τη φέρει, χωρίς να την αγγίξει μέσα του. Οι καρποί του θανάτου ετούτου, θα γεννήσουν το νέο αίμα που είναι πιο κοντά στην αλήθεια. Είναι η ίδια η αλήθεια.

Για να γνωρίσεις τη ζωή χρειάζεται να υποστείς πολλούς θανάτους εντός της…

Εσύ κράτησες το παλιό για καιρό, το δοκιμασμένο από όλους. Δεν είδες την κοινωνία πώς σάπισε;

Δεν είδες σε αυτή σου τη διαδρομή πως τίποτα από όλον αυτόν τον τρόπο ζωής, δεν σου φώτισε κανέναν δρόμο; Μόνο τόλμησε να εναντιωθεί σε κάθε αξία, σε κάθε όνειρο, σε κάθε λαχτάρα σου για αλήθεια. Σε κάθε ανάγκη σου να ζήσεις.

Οι ουρανοί έκλεισαν πια. Σώπασαν. Τέλος. Σύννεφα παντού. Φώναζαν για καιρό. Έδειχναν τα σημάδια τους με καθαρό ορίζοντα και ήλιο λαμπερό. Εσύ, σώπαινες και μαζί σου σώπαιναν κι οι άλλοι. Ένιωθες κυρίαρχος επειδή ήσουνα μαζί με τους πολλούς. Καμία διαφοροποίηση. Ό,τι οι άλλοι, το ίδιο κι εσύ, ακολουθούσες επειδή ακολουθούσαν κι εκείνοι.

Τώρα τι; Πού είναι η δική σου ζωή; Πού είναι η δική σου λάμψη; Πού είναι η δική σου ψυχή; Πού είναι ο δικός σου δρόμος;

Σπίτι δουλειά, δουλειά σπίτι. Ανάβεις τα φώτα του σπιτιού σου κι έτσι νομίζεις πως φωτίζεται η ζωή σου. Συνέχεια στεναχωριέσαι με τα προβλήματα της καθημερινότητας. Συνέχεια σπας σε κομμάτια που σε κρατούν μακριά από εσένα.

Κάποιες φορές για να σβήσουν τα φώτα της ψευδαίσθησης, πρέπει να κλείσεις ερμητικά την πόρτα. Είτε για να μπεις στην αληθινή ζωή είτε για να βγεις από το ψέμα. Σε αυτήν την διαδικασία πάντα κάτι αφήνεις πίσω και πάντοτε αυτό το κάτι πονάει.

Για να γνωρίσεις την ζωή χρειάζεται να υποστείς πολλούς θανάτους εντός της…

Αν θες να προχωρήσεις στην ψυχή, το μυαλό και το πνεύμα, πρέπει τις αποφάσεις σου να τις υλοποιήσεις. Τι τα θες; Όσες φορές και να τα σκεφτείς, όσες φορές και να γυρίσεις τα πάνω κάτω και τα κάτω πάνω, το συμπέρασμά σου δεν θα αλλάξει. Στην αρχική σου απόφαση θα καταλήγεις.

Είναι αυτός ο φόβος της εφαρμογής. Είναι το κράτημα απέναντι σε αυτό το κάτι που δεν γνωρίζεις και σε βουλιάζει στο σημείο που στέκεσαι. Κι όσο βυθίζεσαι αυτοπαγιδεύεσαι κι εσύ, νομίζεις πως είσαι ζωντανός, προσπαθώντας πάντα να ανακαλύψεις τη ζωή.

Υλοποίησε όσες αποφάσεις σου μπορείς. Γνώρισε τη ζωή πλάι της ως συνοδοιπόρος κι όχι μόνο ως απλός παρατηρητής. Δώσε νόημα στη ζωή σου και την ευκαιρία να εξελιχθείς με πράξεις, όχι μόνο με σκέψεις. Η αλήθεια κατακτάται βιώνοντας τις στιγμές και όχι φυλακίζοντάς τες, σαν μαθηματικές εξισώσεις που σου ελαχιστοποιούν ολοένα και πιο πολύ το περιθώριο λάθους.

Η ζωή για να είναι αληθινή πρέπει να πειραματιστείς. Για να την γνωρίσεις, χρειάζεται να υποστείς πολλούς θανάτους εντός της, εντός σου…

Να ακυρώσεις, να διαγράψεις, να τερματίσεις, να θανατώσεις ό,τι σε δεσμεύει ακίνητο. Να γεννηθείς ξανά και ξανά. Να μην επιτρέψεις σε τίποτε να σε νεκρώσει. Για να γνωρίσεις τη ζωή, χρειάζεται να υποστείς πολλούς θανάτους εντός της, χωρίς όμως να επιτρέψεις να πεθάνεις ποτέ σου.

Γράφει η Ρινα Σερετη

Επιμέλεια  Μυρτώ Πανθέου
Πηγή : enallaktikidrasi.com