Θέλω να μαι πάντα, η τελευταία σου καληνύχτα

Πάλι δεν σου είπα. Πάλι δε μου είπες. Κι αν με ρωτούσες τι μου ‘χει λείψει πιο πολύ από σένα, είναι αυτό που ούτε απόψε θα μου πεις.
Αυτό που ούτε απόψε θα σου πω, είναι η καληνύχτα μας.
Είναι εκείνα τα τελευταία δευτερόλεπτα κάθε βράδυ, που όπου κι αν ήσουν, όπου κι αν ήμουν, ήμασταν μαζί.
 

Ήμουν η τελευταία λέξη της ημέρας σου κι ήσουν το τελευταίο χαμόγελο στα χείλη μου.
Κάθε καληνύχτα μας, ήταν γεμάτη από προσμονή για την επόμενη μέρα που θα ξημέρωνε με μας τους δυο μαζί κι είχε και λίγη από την πίκρα του αποχωρισμού.
Πάντα την τελευταία καληνύχτα σου θα ζητάω. Πάντα σ’ αυτήν θα γυρίζω, όσος καιρός κι αν περάσει. Θα γυρίζω στα βράδια που δε μας βρίσκανε αγκαλιά, μα εσύ μου έλεγες να κλείσω τα μάτια και να νιώσω τα χέρια σου που μ’ αγκαλιάζουν.
 

Σ’ εκείνα τα βράδια που μας έβρισκαν σε διαφορετικά κρεβάτια, μα εσύ μου έλεγες πως τα πόδια μου είναι παγωμένα και τα έβαζες ανάμεσα στα δικά σου, για να μου τα ζεστάνεις.
Πάντα η τελευταία σου καληνύχτα θα θέλω να είμαι. Αυτή που δε λες από ευγένεια ή συνήθεια. Αυτή που λες από μέσα σου, όταν κλείνεις τα μάτια σου σαν να λες προσευχή. Κι όταν γυρίσεις, θέλω να είναι βράδυ και να μου πεις μονάχα καληνύχτα.
Να μη μου πεις πως μ’ αγαπάς. Να μη μου πεις πως σου έλειψα.
 

Πες μου μονάχα καληνύχτα και πες τη μου ψιθυριστά,για να μη με ξυπνήσεις. Άφησέ με για λίγο ακόμα να ονειρεύομαι πως γύρισες…

 

Αφιερωμένο 

 

Γράφει η Δήμητρα Γιαννοπούλου

 

 Επιμέλεια Μυρτώ Πανθέου

Πηγή : loveletters.gr