επιβίβαση για την Αλεξάνδρεια

Το πλοίο ήταν έτοιμ’ από χρόνια.

Αλλ’  οι καιροί τ’ εμπόδιζαν να πλεύσει

κι όσο περνούσε κι άσπριζαν, σαν χιόνια,

κόντευε η ζωή ν’ απαγορεύσει

τ’ όποιο ταξίδι πια. Ήταν αργά για

λάγνες ρότες. Λήθη μόνο σ’ ήρεμα μουράγια.

Ήταν κι η  χρόνια δειλία εν μέρει

π’ ανέστελλε την πλεύση γι’ άλλα μέρη

κι έλεγε: « α, δεν πρέπει εγώ ν’  αφήσω

αυτήν, της ουτοπίας μου τη νήσο,

α, πως μπορώ να μπω σε πόλεις άλλες,

εκεί π’  ο νους γεννά φωτιές μεγάλες;»

Και όμως, να! Απρόσμενα  σαλπάρει!

Τολμά να φύγει επί τέλους! Πέρα,

της Αλεξάνδρειας το φως πάει  να πάρει.

Ας έχει  ο πλους του  ούριον αέρα!

Ας είν’ ο Ποσειδώνας σύμμαχός του

στο πέλαγος που βγαίνει μοναχός του!

Επιβιβάστηκαν στο πλοίο όλα,

ώριμος νους, θερμή καρδιά, ελπίδες,

όνειρα ξάστερα, ψυχή μαργιόλα

μέτωπο  με βαθιές  λοξές ρυτίδες.

Ω, ναι! Ποτέ δεν είν’ αργά για το ταξίδι!

Μες στο θεσπέσιο τής ζωής παιχνίδι

το « εύγε» είν’ εκείνο πιο σπουδαίο

που στέκει πίσω-πίσω. Τελευταίο.

«Χαίρε που τόλμησες», του λένε τώρα όλοι.

Σε περιμένει με χαρά η εξαίσια πόλη.

Τώρα που φεύγεις  ώριμος , να πας

προς Αλεξάνδρεια με τ’ ώριμό σου πλοίο

ωραία  θα γευτείς  του νου το μεγαλείο

εκεί. Εκεί θα βρεις τ’  ό, τι αγαπάς!

Σαν απ’ του λίγου τα δεσμά ξεφύγεις,

τι όμορφα που θα ‘ναι πια σαν φτάσεις

μες στο λιμάνι των ονείρων σου και πιάσεις!

Σαν σκίσεις τους ορίζοντες και φύγεις,

καλά  θα πας. Τ’ ότι τολμάς ταξίδι πριν νυχτώσει,

η Αλεξάνδρεια εις πολύ θα σου τ’ ανταποδώσει.

Θα σε δεχτεί θερμά, με χρυσαφιά  στα χέρια

δώρα, μ’ ύμνους,  μ’ ένα στεφάνι απ’ αστέρια,

θα σε στολίσει με περγαμηνές, παπύρους,

θα σου χαρίσει ουρανούς απείρους!

Πλην απ’ τ’ ωραίο  ταξίδι, η ύπαρξή σου όλη

λαμπρόν κατάπλου θ’ απολαύσει  στην εξαίσια πόλη.

(Μη λυπηθείς γι’ αυτούς που δεν τολμούνε.

Θα ρθει καιρός οπού θ’ αρθούν. Θ’ αναστηθούνε.

Η  ευτυχία καθενός θα ‘ναι να πλεύσει

προς μια Αλεξάνδρεια. Στο φως  να καταπλεύσει!).

Σκοπός ας  είναι της ζωής. Ας είναι, το μπορούμε…

Είθε εις τέλος τέλειο να καταξιωθούμε.

Έστω στο τέλος, έστω αργά, καν λίγο πριν το θάνατο,

στο πλοίο γι’ Αλεξάνδρεια ας επιβιβαστούμε.

Δρυμωνιάτη Λέξεις

Πηγή :  drimoniatis.com/