Eνα δάκρυ περηφάνιας για φόρο τιμής στους κομπάρσους της Επανάστασης
Αύριο ο Ελληνισμός θα εορτάσει την επέτειο της εθνικής παλιγγενεσίας της 25ης Μαρτίου 1821, η οποία συμπίπτει με την συμπλήρωση των διακοσίω...
Αύριο ο Ελληνισμός θα εορτάσει την επέτειο της εθνικής παλιγγενεσίας της 25ης Μαρτίου 1821, η οποία συμπίπτει με την συμπλήρωση των διακοσίων ετών από την Επανάσταση του 1821.
Ούτε φυσικά πιστεύουμε ότι οι ήρωες της Επαναστάσεις ήταν αγγελούδια ήταν άνθρωποι σκληροί, έξυπνοι, με ελεύθερο πνεύμα με ότι συνεπάγεται αυτό προσπερνώντας προστριβές εμφυλίους έδωσαν τελικά τον καλλίτερο εαυτό τους και ειμαστε σημερα ελεύθεροι . Κατάφεραν να κρατήσουν τη γλώσσα μας: “H ελληνική γλώσσα δεν είναι απλά η μητέρα - γλωσοπλάστης όλων των γήινων γλωσσών, αλλά μας υπενθυμίζει ότι η καταγωγή της είναι ουράνια & μαθηματική. Η γλώσσα που μιλούμε έχει προέλθει από ανώτερους αστρικούς πολιτισμούς και οι χειριστές της (Έλληνες)”
Και βέβαια δεν έχω σκοπό να πατήσω στα χωράφια των ιστορικών αναλυτών γιατί άλλωστε δεν διαθέτω τις απαιτούμενες γνώσεις … Στέκουμε λοιπόν στο πλευρό των απλών ανθρώπων που θεωρώ ότι έδωσαν αυτοί το τίμιο αίμα τους και για αυτούς και μόνο στάζει ένα δάκρυ περηφάνιας που είμαι «Ελληνίδα»
Και θα τελειώσω με ένα ποίημα του Ιωάννη Πολέμη:
Απ' έξω μαυροφόρα απελπισιά
πικρής σκλαβιάς χειροπιαστό σκοτάδι
και μέσα στη θολόκτιστη εκκλησιά
(στην εκκλησιά που παίρνει κάθε βράδυ
την όψη του σχολειού)
το φοβισμένο φως του καντηλιού
τρεμάμενο τα ονείρατα αναδεύει
και γύρω τα σκλαβόπουλα μαζεύει)
Γράφει η Μυρτώ Πανθέου