Ο έρωτας θέλει το παραμύθι του…
Ο έρωτας θέλει το παραμύθι του… κι ο καθένας από μας σε κάποια φάση της ζωής του αφέθηκε στη μαγεία αυτού του παραμυθιού, δίνοντας με λαχ...
Αυτό το παραμύθι που ξεκινάει, όμως, με το «Μια φορά κι έναν καιρό…», κρύβει συχνά μέσα του κακές μάγισσες και τρομακτικούς δράκους. Πολλές φορές δε φτάνεις καν στο τέλος του, ενώ άλλες πάλι σκέφτεσαι με παράπονο πόσο άστοχο είναι αυτό το «ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα». Το παραμύθι τελειώνει άδοξα κι εσύ μένεις να κοιτάς την κόκκινη κλωστή της ανέμης σου μπερδεμένη και δεμένη κόμπο.
Βλέπεις, η ανάγκη και η επιθυμία δυο ανθρώπων να αντιμετωπίσουν μαζί τις δοκιμασίες και τις προκλήσεις που συναντούν στη σχέση τους, είναι αυτό που θα κρίνει αν το παραμύθι του έρωτα θα μεταμορφωθεί σε αγάπη. Αν τα συναισθήματα είναι βαθιά, αν η εμπιστοσύνη και ο σεβασμός είναι προτεραιότητα, αν η χημεία των κορμιών αντιστέκεται στον εγωισμό και στο πείσμα, τότε η αγάπη μπορεί να γίνει οι στιγμές που ίσως ονειρευόσουν κάποτε.
Αυτήν την ταλαιπωρημένη και πολυφορεμένη αγάπη, όμως, τη μετράς και
την ακούς στις πράξεις. Όχι μόνο στα λόγια. Ούτε μόνο στα περιστασιακά
βλέμματα.
Ούτε μόνο στα like και στα μηνύματα της οθόνης.
Κατακτιέται μέσα από την προσπάθειά σου να σταθείς δίπλα στον άλλον και να του αποδείξεις ότι είναι η παρουσία εκείνη που ξεχώρισε ανάμεσα στο πλήθος των ανθρώπων. Κι αυτό το αποδεικνύεις με τις πράξεις αγάπης σου. Τις μικρές, που κρύβονται στο χαμόγελο και στο βλέμμα και τις άλλες, που γίνονται αγκαλιά, παρηγοριά, συμβουλή, γέλιο και πάθος.
Κάθε ανασφάλεια που εγκλωβίζεται μέσα στις χαραμάδες της λογικής, έχει ανάγκη από μια πράξη αγάπης για να λυτρωθεί. Κάθε παράπονο που γίνεται σιωπηλός λυγμός στο χαμόγελο και στο βλέμμα, έχει ανάγκη από μια πράξη αγάπης για να γίνει τραγούδι.
Οι πράξεις είναι η παρακαταθήκη μας. Οι πράξεις αγάπης είναι η συναισθηματική μας παρακαταθήκη. Για όσους, τουλάχιστον, πιστεύουν πως η αγάπη συντηρείτε στα απλά…
Γιατί σ’ αυτά συντηρείται!
Πηγή : anapnoes.gr
