Mιλήστε σε αγνώστους, κάνει καλό ...

Δεν είναι παράδοξο; Σε όλο τον κόσμο εκατομμύρια άνθρωποι χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς και, παρ’ όλο που το ανθρώπινο είδος φημίζεται για την κοινωνικότητά του, στεκόμαστε ο ένας τόσο κοντά στον άλλο κάθε μέρα αγνοώντας το διπλανό μας και επιδεικνύοντας αντικοινωνική συμπεριφορά. 

Κι όμως οι συμμετέχοντες σε πρόσφατα πειράματα υποτιμούν την επιθυμία των άλλων να επικοινωνήσουν κοινωνικά αλλά χαρακτηρίζουν ως θετικές τις εμπειρίες τους όταν απευθύνθηκε σε αυτούς κάποιος άγνωστος και όταν οι ίδιοι απευθύνθηκαν σε κάποιον που δεν γνώριζαν.

Οι άνθρωποι συχνά δεν καταλαβαίνουν τα οφέλη της κοινωνικότητας, όπως δείχνει νέα μελέτη του καθηγητή Nicholas Epley του Chicago Booth School Of Business. Στο άρθρο του που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό «The Journal of Experimental Psychology» ο Epley και η συνεργάτιδά του Juliana Schroder έγραψαν: «Το να επικοινωνεί κάποιος με αγνώστους στο τρένο μπορεί να μην είναι τόσο μακροχρόνια ευεργετικό όπως μια φιλία, αλλά οι επιβάτες ενός τρένου στο κέντρο του Σικάγο έδειξαν να απολαμβάνουν πολύ περισσότερο τη διαδρομή όταν επικοινώνησαν με κάποιον, ακόμα και αν τους ήταν παντελώς άγνωστος σε σχέση με το να έκαναν τη διαδρομή μόνοι και σιωπηλοί».

«Παρά το γεγονός ότι οι συμμετέχοντες δήλωσαν πως αισθάνονται ευεξία όταν έρχονται σε επικοινωνία με αγνώστους, η αρχική τους πρόβλεψη ήταν ότι θα τους ήταν δυσάρεστο να έρθουν σε επαφή με ανθρώπους που δε γνωρίζουν». 

Σύμφωνα με τον Epley αυτή η αρχική εντύπωση των συμμετεχόντων στην έρευνα είναι ενδεικτική μιας βαθιάς προκατάληψης σχετικά με τις κοινωνικές επαφές. Όπως μας εξηγεί: «Αυτή η προκατάληψη είναι λανθασμένη και επηρεάζει δυσμενώς την ευεξία του ατόμου που αναγκάζεται να διανύει μεγάλες αποστάσεις από και προς τη δουλειά του καθημερινά». Οι ερευνητές μελέτησαν εννέα διαφορετικές πειραματικές συνθήκες στο πεδίο και στο εργαστήριο για να εξετάσουν το εξής παράδοξο: ενώ οι άνθρωποι αποκομίζουν οφέλη από την κοινωνική επαφή προτιμούν να απομονώνονται. 

Οι συμμετέχοντες ήταν επιβάτες των μέσων μαζικής μεταφοράς κυρίως τρένων και λεωφορείων στους οποίους ζητήθηκε να μιλήσουν με κάποιον άγνωστο, να καθίσουν μόνοι χωρίς να απευθύνουν το λόγο σε κανένα ή να κάνουν ότι κάνουν συνήθως όταν επιβαίνουν στα μέσα μαζικής μεταφοράς και μετά να συμπληρώσουν ερωτηματολόγια που μετρούσαν της επιπτώσεις της μακρινής κοινωνικής επαφής σχέση με την κοινωνική απομόνωση.

Σύμφωνα με τον Epley «οι συμμετέχοντες στη συνθήκη της κοινωνικής επαφής δήλωσαν αυτή ήταν η πιο θετική εμπειρία από τα τρία προτεινόμενα σενάρια του πειράματος. Η μεγαλύτερη απόκλιση στο συναίσθημα ήταν ανάμεσα σε αυτούς που είχαν επαφή με κάποιον άγνωστο συνεπιβάτη τους σε σχέση με αυτούς που δεν είχαν επαφή με κανέναν».

 Γράφει η Ελεάνα Πανδιά

Επικοινωνιολόγος, MA, υπ. διδάκτωρ Παντείου Πανεπιστημίου

 

Πηγή  : psychografimata.com