Τους ανθρώπους να τους μετράς πάντα στο τέλος.

Με ένα χαμόγελο και μια αγκαλιά. Έτσι μπαίνουν στη ζωή σου.

Και με εκείνη την αίσθηση πως ήρθαν για να μείνουν.
Είναι καλόβολοι, ταιριάζετε σχεδόν σε όλα κι είναι αυτή η οικειότητα που αναπτύσσετε που σε κάνει να ρίχνεις τις άμυνές σου και να δίνεσαι σε αυτή τη σχέση. Φιλική, ερωτική, δεν έχει σημασία.

Αφήνεσαι να ζήσεις στη μοναδικότητα που νιώθεις πως σου προσφέρει η επαφή μαζί τους. Άλλωστε είναι μεγάλη τύχη να βρίσκει κανείς ανθρώπους που να ταιριάζει.
Μόνο που αφήνεσαι και γενικά.

Κι όταν σου έρχεται η σφαλιάρα δεν την περιμένεις.
Θα μου πεις ποια κατραπακιά ήρθε ποτέ στη ζωή σου και την περίμενες; Τα άσχημα βλέπεις, μάτια μου, δεν κλείνουν ραντεβού. Μήτε καν χτυπούν την πόρτα, έτσι για να σε προειδοποιήσουν. Κλωτσούν την πόρτα και εισβάλλουν στο χώρο σου. Κλέβουν τον αέρα σου, χαλούν την ηρεμία σου και σε κάνουν μαλλιά κουβάρια.

Είναι τότε που συνειδητοποιείς πως οι “άνθρωποί σου” δεν ήταν αυτό που φαίνονταν. Ήταν κάτι άλλο που δεν είχες καν υποψιαστεί.
Και προδίδεσαι. Και πληγώνεσαι.
Χάνεις την εμπιστοσύνη στους ανθρώπους, καταλογίζεις ευθύνες, ζητάς εξηγήσεις.

Μόνο που μέσα στην ταραχή σου, δε σκέφτηκες πως τις περισσότερες ευθύνες πρέπει να τις ρίξεις πάνω σου. Αλλά έτσι γίνεται πάντα. Μας τυφλώνει ο πόνος και το άδικο, μας πνίγει η κακομεταχείριση, η προδοσία κι η εξαπάτηση.
Όπως όλοι μας, έτσι κι εσύ διψάς να ρίξεις την ευθύνη κάπου αλλού. Μα είναι κυρίως δική σου.

Γιατί δε νοιάστηκες να προστατεύσεις τον εαυτό σου.
Δόθηκες…
Ή ακόμη χειρότερα παραδόθηκες στον άλλο. Ένα χαμόγελο και μια αίσθηση απόλυτου ταιριάσματος ήταν αρκετή για να ανοίξεις τις πύλες σου και να τον αφήσεις να εισβάλλει στη ζωή σου. Μα δεν υπολόγισες πως οι άνθρωποι δεν είναι πάντα αυτό που φαίνονται. Δεν υπολόγισες πως ο χρόνος είναι αυτός που δείχνει τον άνθρωπο.

Μόνο ο χρόνος δείχνει αν έκανες λάθος εκτίμηση ή σωστή.
Αλλά εσύ πνιγμένος στον ενθουσιασμό, μισώντας εκείνη τη μοναξιά του αταίριαστου, βιάστηκες.
Και την πάτησες.

Εσύ φταις λοιπόν που δε σε προστάτευσες. Εσύ φταις που άφησες τον εαυτό σου στο έλεος άλλων. Κι αυτή η μικρή πληγή, η φορτωμένη στο κορμί σου, μπορεί να φέρει όνομα ξένου, αλλά εσύ υπέδειξες το σημείο που θα γίνει. Εσύ έμεινες εκτεθειμένος.
Θα μου πεις πως θα κυλήσει η ζωή αν δεν εμπιστεύεσαι τον άλλο;
Κι εγώ θα σου πω πως πάνω από την εμπιστοσύνη ήταν και θα είναι πάντα η αυτοπροστασία. Αγάπα τον εαυτό σου και φύλαγέ τον γιατί δε θα βρεθεί κανείς άλλος να το κάνεις στη θέση σου. Ίσως μόνο η μάνα σου, αλλά αυτή είναι άλλο κεφάλαιο. Πίστεψε στους ανθρώπους αλλά δώσε χρόνο να αποδείξουν όσα λένε. Άφησέ τους να τα κάνουν πράξη πριν ανοίξεις τη ζωή σου και τους βάλεις μέσα.

Και να θυμάσαι. Οι άνθρωποι δεν κρίνονται από τις πρώτες εντυπώσεις και τους εντυπωσιασμούς.
Τους ανθρώπους τους μετράς πάντα στο τέλος.

Στο ταμείο…
Εκεί θα φανούν…
Έχε υπομονή, λοιπόν… και βλέπουμε…

Της Στεύης Τσούτση

Πηγή :  awakengr.com