Υποκρισία .

Απεχθάνομαι. Όχι δεν απεχθάνομαι. Με αγάπη ντύνομαι και συνεπώς το μίσος δεν έχει χώρο στη ζωή μου. Θα έλεγα πως δεν προτιμώ τους ανθρώπους, εκείνους τους ψεύτικους. Τους ιδιοτελείς, τους γεμάτους έπαρση και αλαζονεία που δεν αναγνωρίζουν ποτέ κανέναν άλλον πέραν απ’ τον εαυτό τους και που γι’ αυτούς είσαι καλός για όσο τους βολεύει. Την υποκρισία ποτέ δεν αγάπησα, αντιθέτως η αλήθεια με γοήτευε πάντα.

Ο διαφορετικός, αυτός που αξίζει να ασχοληθείς μαζί του, δεν θα προσπαθήσει πολύ για να φανεί. Αθόρυβα και με κρυφή δουλειά θα αποδείξει αυτό που είναι. Οι κομπορρημοσύνες δεν του ταιριάζουν. Αντλεί τη δύναμή του απ’ το μέσα του και απ’ αυτό που θέλει να εκφράσει. Δεν έχει ανάγκη από ανούσιες δημόσιες σχέσεις γιατί τα ’χει καλά με τον εαυτό του στον οποίον είναι υπόλογος. Δεν φορά μάσκες, μήτε προσποιείται στιγμή κάποιον άλλον απ’ αυτό που είναι. Είναι αυθεντικός και γνήσιος. Πράγμα καθ’ όλα σπάνιο.

Η αλήθεια… Η αλήθεια είναι κρυμμένη στα πιο απίθανα σημεία. Στους πιο παράξενους ανθρώπους, στα πιο απόκρυφα μονοπάτια. Και είναι τόσο επαναστατική. Επιφέρει αλλαγές, διαλύει κόσμους, ικανή να συντρίψει ιδέες και ολόκληρες κοσμοθεωρίες ακόμα. Πάντα λάμπει στο τέλος, φανερώνοντας την υποκρισία των ανθρώπων. Μιλάνε για χαρακτήρα και ήθος άτομα που βάφτισαν ηθικό τον εαυτό τους με το έτσι θέλω. Οι πράξεις τους το αντίθετο υποδεικνύουν μα θεωρούν τους εαυτούς τους ανώτερα όντα, ποιοτικούς, μελετημένους. Το μέσα τους άδειο, με διαρκή ανάγκη για επιβεβαίωση και θαυμασμό. Ψυχές σε έλλειψη, νους σε αποπροσανατολισμό. Σε απογοητεύουν καθημερινά. Ίσως φταις και συ. Διότι είχες υπερβολικές απαιτήσεις απ’αυτούς. Ήθελες ή μάλλον ευχόσουν να ’ναι πιο «ακριβοί». Προβολή για την προβολή. Γνήσια αγάπη για τίποτα. Μόνο να δείχνουμε πως κάνουμε κάτι κι ας μην ισχύει. Κάτι να’ χουμε να λέμε πως είμαστε ιδιαίτεροι και διαφορετικοί. Δούλοι του φαίνεσθαι. Έτσι καταντήσαμε. Σκλάβοι μιας εικόνας που για να διατηρήσουμε χρησιμοποιούμε κάθε δυνατό δόλιο μέσο. Πασχίζουμε να φανούμε, εμείς και η χαμηλή αυτοεκτίμησή μας. Κάτι να γυαλίζει κι ας το μέσα μας είναι κενό όπως το πρόσφατα αγορασμένο τετράδιο. Το τίποτα κάνει θόρυβο, ενώ η ποιότητα και η ομορφιά της ψυχής ξεχωρίζουν από μίλια μακριά, προκαλούν εντύπωση με την απλότητα και την ησυχία τους.

Και ξέρεις κάτι; Μην προσπαθείς να ελέγξεις τους ανθρώπους. Ο καθένας πράττει για τον εαυτό του. Σταμάτα να αναλώνεσαι στο τι είπε ή έκανε ο άλλος. Αυτά αφορούν εκείνον κι όχι εσένα. Όλοι θα κριθούμε για τις πράξεις και τις επιλογές μας και θα απολογηθούμε στον εαυτό μας γι’ αυτές. Ωρίμασες και απλά κατανοείς πως δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο ούτε δίνουν όλοι τα ίδια. Μέχρι εκεί που μπορούν. Το σημαντικό είναι να παίρνεις μαθήματα απ’ τις απώλειες και να’ σαι ευγνώμων γι’ αυτές. Η ευγνωμοσύνη δημιουργεί μαγεία γενικά στη ζωή μας. Ας είμαστε ευγνώμονες για όλα, καλά και άσχημα, όμορφα και λυπηρά. Αυτά μας πλάθουν. Αυτά μας δυναμώνουν. Αυτά χτίζουν τα θεμέλια για μια όμορφη ζωή. Και αυτά να επιθυμούμε.

της Μαρίας Βασιλάκη

Πηγή : fwords.gr