Η επιβεβαίωση είναι για τις κρατήσεις ...

Όλοι μας λίγο-πολύ έχουμε την επιθυμία να μας θαυμάζουν για αυτό που είμαστε. Όλοι μας κατά καιρούς αναζητάμε στα καθημερινά και απλά πράγματα ένα ή και περισσότερα πρόσωπα να μας υπενθυμίζουν πως η ύπαρξή μας τους κάνει ευτυχισμένους, πως στο προσωπό μας βρήκαν όλα εκείνα που έψαχναν. Πότε όμως αυτή μας η επιθυμία μπορεί να μεταμορφωθεί σε πρόβλημα; Πότε η ανάγκη για επιβεβαίωση φτάνει στο σημείο να μεταφράζεται σε ανασφάλεια του εαυτού;

Η κοινή γνώμη υποστηρίζει πως «Η επιβεβαίωση είναι για τις κρατήσεις» και εγώ δεν έχω παρά να συμφωνήσω! Ίσως να διαφωνήσεις, ίσως και να συμφωνήσεις απόλυτα μαζί μου χωρίς να αναζητήσεις το γιατί, μα αν ο λόγος που κατέληξες εδώ είναι και η ανάγκη για να ελευθερωθείς απο τα «δεσμά» της επιβεβαίωσης, τότε δεν έχεις παρά να δώσεις σημασία στα όσα ακολουθούν παρακάτω.

Η ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ. Η επιβεβαίωση είναι μια επιλογή που όλοι μας καλούμαστε να πάρουμε σε ορισμένες περιπτώσεις της ζωής μας. Άλλοτε επιβεβαιώνουμε δρομολογημένα πράγματα στην προσπάθειά μας να είμαστε σωστοί και να έχουμε τον έλεγχο των καταστάσεων και άλλοτε χρησιμοποιούμε την επιβεβαίωση για να αποφύγουμε λάθη του παρελθόντος. Η επιβεβαίωση είναι ανθρώπινη, πολλές φορές ίσως να μοιάζει και αναγκαία, μπορεί όμως πολύ εύκολα να αποβεί καταστροφική σε προσωπικό αλλά και σε συλλογικό επίπεδο.

Σε μία σχέση όπου ο ένας απο τους δύο δεν εκτιμά αρκετά τον εαυτό του, η συνεχής ανάγκη για επιβεβαίωση προέρχεται σαφώς από την ανασφάλεια. Η καλύτερη «φίλη» της ανασφάλειας είναι η επιβεβαίωση, γι’αυτό και συνήθως αυτές οι δύο έννοιες πάνε παρέα, ακολουθώντας πιστά η μία την πορεία της άλλης. Η ανασφάλεια «ξυπνάει» και «κοιμάται» με μία επαναλαμβανόμενη σκέψη κατά νου: ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ. Η λέξη αυτή κρύβει χιλιάδες αναπάντητα ερωτήματα μέσα της. Ερωτήματα συνηθισμένα, καθημερινά χωρίς όμως να βρίσκουν μια ουσιαστική απάντηση για να «λυτρωθούν». «Άραγε είμαι αρκετός;», θα πει κάποιος. «Άραγε είμαι αρκετά αρεστή στους γύρω μου; Και αν όχι, τότε πότε θα γίνω;», θα αναρωτηθεί κάποια. «Ποιανού η ανασφάλεια κάνει λιγότερο θόρυβο από τη δική μου;»

Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές είναι δύσκολο να εμπιστευτείς τις προθέσεις των άλλων, πόσο μάλλον το ένστικτό σου αν η ζωή έως σήμερα δεν σε άφησε και με τις καλύτερες εντυπώσεις για τους ανθρώπους που γνώρισες εκεί έξω. Αν αναζητάς την επιβεβαίωση σε κάθε καινούριο βήμα που προσπαθείς να κάνεις στη ζωή σου και σε κάθε γνωριμία που προσπαθείς να ονομάσεις «σχέση» , φρόντισε να γνωρίζεις πως δυσκολεύεις τη ζωή σου σε πολύ μεγάλο βαθμό. Δυσκολεύεις τον εαυτό σου και όλους αυτούς που προσπαθούν να σε μάθουν και να τους μάθεις! Ίσως κάποιοι απο αυτούς να θέλουν να δώσουν, να δώσουν πολλά, αλλά εξαιτίας της ανασφάλειάς σου να κάνουν ένα βήμα πίσω. Και εσύ εξαιτίας του φόβου σου να κάνεις δύο βήματα ακόμη πιο πίσω. Είναι κρίμα. Για εσένα. Για εκείνον/η. Για όλους.

ΖΗΣΕ ΟΠΩΣ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ. ΔΩΣΕ ΟΤΙ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ ΝΑ ΛΑΒΕΙΣ.
Η ιστορία έχει δείξει πως κανείς δεν θέλησε έναν άνθρωπο που στην προσπάθειά του να δώσει παράτησε την αλήθεια του για να μην φτάσει στο σημείο να πληγωθεί. Μα κάπου το χάνουμε. Μαζί και την αλήθεια μας! Πολλοί απο εμάς ξεχνάμε πως ό,τι αξίζει να υπάρχει στη ζωή μας, αξίζει και να «πονάει» ορισμένες φορές. Καθετί αληθινό δεν μπορεί να κρύβει μέσα του μόνο χαρά αλλά και λύπη και οι ανασφάλειες στέκονται εμπόδιο τις περισσότερες φορές στην εκπλήρωση της αλήθειας. Στην εκπλήρωση της ολότητας!

ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ – ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ= 1-0.
Το σημαντικότερο στην παρούσα φάση είναι να καταφέρουμε να αποδεχτούμε αν όχι να αποφύγουμε, οτιδήποτε μας κρατάει ένα βήμα μακρυά από τον αληθινό μας εαυτό. Η απάντηση ίσως να ακούγεται εύκολη στη θεωρία, μπορεί όμως να πραγματοποιηθεί έμπρακτα, αρκεί η επιθυμία για αυτοβελτίωση να υπερβαίνει την ανασφάλεια και την ανάγκη για αποδοχή! Μια τέτοιου είδους διαδικασία δε «χωράει» άλλους ανθρώπους. Χρειάζεται η εσωτερική δύναμη που αντλούμε να προέρχεται εξ’ ολοκλήρου από τον ίδιο μας τον εαυτό. Δεν χρειάζονται εύσημα επιβεβαίωσης, ούτε και ιδανικοί τρόποι αλλαγής διαμορφωμένοι από άλλα πρόσωπα. Αν ακούσουμε τα συναισθήματά μας, αν ακούσεις εσύ ο ίδιος τις σκέψεις σου και όλα εκείνα που σε βαραίνουν, θα αντικρίσεις την αλήθεια. Θα αντικρίσεις τον πραγματικό σου εαυτό! Και αυτό είναι όμορφο ότι και αν είναι, γιατί αυτό είναι ΕΣΥ.

Αγάπα τις ανασφάλειές σου σήμερα κιόλας. Αποδέξου την ύπαρξή τους και αν χρειαστεί χρησιμοποιήσέ τες ως προνόμιο αποκλειστικά δικό σου και όχι ως εμπόδιο. Μην επιτρέπεις πλέον στις ανασφάλειες να σου στερούν την ευτυχία, να πιάνουν χώρο και χρόνο από τη ζωή σου, αποχρωματίζοντάς την με τον πιο σκοτεινό τρόπο!

Εσύ αποφασίζεις τι χρώμα θα δίνεις απο εδώ και στο εξής στις ημέρες σου. Φρόντισε να επιλέξεις το πιο φωτεινό!

Γράφει η Κέλλυ Σεφέρου

Πηγή :  fwords.gr