Στάσου λίγο να σου πω!

Στάσου λίγο να σου πω!
Θες να παίξουμε κυνηγητό;
Να τρέξουμε μέχρι να κοκκινήσουν τα μάγουλά μας..

Μέχρι να μας κοπεί η ανάσα.
Κι ας πέσουμε κι ας χτυπήσουμε!!
Τι πειράζει και να ματώσουμε;
Θα σου μουτρώνω λίγο όταν θα με στριμώχνεις και δεν θα βρίσκω τρόπο διαφυγής μα θα μου χαμογελάς και θα το ξεχνάω.

Θέλω να τσακωθούμε και να γελάσουμε, να κλάψουμε και να κουρνιάσει ο ένας στην αγκαλιά του άλλου.
Κι εκεί, μέσα σ’εκείνη την αγκαλιά θα ζεσταθώ στην ασφάλειά σου και θα σε παρασύρω μαζί μου!!

Θα κλείσω τα φώτα, θα μας γεμίσω σκοτάδι κι εκεί θα μιλήσουμε.
Θα μιλήσουμε για τα ανείπωτα. Για τις σιωπές..
Για εκείνα που αφήνουμε να παίζουνε μαζί μας κυνηγητό.
Ναι, μέσα στο σκοτάδι θα κάνουμε τη σιωπή λέξεις.

Μικρές, μεγάλες, δυνατές, ψίθυρους, δεν έχει σημασία..
Κι όσες δεν βρουν το δρόμο τους θα γίνουν κινήσεις, αγγίγματα και στιγμές.
Το μόνο που δεν θέλω να παίξουμε άλλο, είναι κρυφτό.
Με κούρασε, με έπνιξε..

Δεν θέλω άλλο το κρυφτό από σένα..
Για τους άλλους δεν με νοιάζει. Ο κόσμος μου πια δεν χωράει κανέναν που δεν εγκρίνει η ψυχή μου.
Δεν θέλω πια να κρύβομαι. Δεν θέλω πια ούτε την αιχμαλωσία, ούτε την ελευθερία του κρυφτού!

Θέλω να τρέξω με πόδια γυμνά και ας ματώσουν.
Θα κοιτάω τις πληγές να κλείνουν, να επουλώνονται, να γιατρεύονται..
Άλλωστε αυτό κάνουν κι οι άνθρωποι.
Κάποτε, θα σε πληγώσουν.
Δεν θέλω πια να φορέσω προστατευτικό μανδύα σε τίποτα.

Ούτε στο σώμα, ούτε στην ψυχή.
Όσο τα προστάτευα, τόσο πονούσα.
Όσο τα έκρυβα, τόσο τα λεηλατούσα.
Έλα λοιπόν να το καταργήσουμε τούτο το παιχνίδι.

Θα βγούμε απ’την κρυψώνα μας και θα κοιταχτούμε κατά πρόσωπο.
Πίσω από μάσκες, πίσω από προσωπεία.
Θα μείνω να σε κοιτάω και δεν θα ξεμακρύνω.

Για μια φορά, θα σου παραδώσω την αλήθεια, τους φόβους, τις αδυναμίες και θα σου δώσω την δύναμη να τα κάνεις ότι θες.
Για μια φορά, η μάσκα, αυτή η πολυφορεμένη θα πέσει και θα γίνει χίλια κομμάτια.

Και τότε, μόνο τότε, οι λέξεις θα έχουν νόημα και οι σιωπές ουσία.
Θα λέγονται έρωτας και όλα, θα παραδοθούν μπροστά του.
Κι εκείνος, θα αποφασίσει και για τους δυο…

Της Σοφίας Παπαηλιαδου

Πηγή : loveletters.gr