Μυστικές αναπνοές

Ήταν ακόμα μια βραδιά,
μια βραδιά από κείνες τις ξαφνικές,
τις απόλυτα μυστικές,
όπου ο νους παύει να σκέφτεται,
η λογική δίνει σκυτάλη στο πάθος,
η καρδία ανεβάζει παλμούς,
το ιδρωμένο σώμα στάζει από λαγνεία για το επόμενο φιλί.

Δεν σε νοιάζει το αύριο,
έχεις διαγράψει το μετά,
το μέλλον μοιάζει να μην έχει νόημα.
Οι άνθρωποι δεν ζούμε τη στιγμή όταν σκεφτόμαστε το μέλλον,
το μέλλον είναι εκείνο που σκοτώνει τη στιγμή.
Φίλα με,
δεν θέλω να ακούω τίποτα περισσότερο από την ανάσα σου να διαπερνά βασανιστικά το λαιμό μου.
Τώρα σιωπή.

Δεν με νοιάζει ποιος είσαι, τι κάνεις, που γυρνάς.
Με νοιάζει μονάχα αυτό το βράδυ.
Ένα από τα πολλά μυστικά μας βράδια.
Εραστής του σκότους σε τοπίο αδάμαστο από συναισθήματα.
Μυστικές αναπνοές τα βράδια του καλοκαιριού…
Με ακούς;
Είσαι «εσύ»…
δεν έχεις όνομα.
Και εγώ είμαι «εγώ»…
Δυο ξένοι και τόσο γνώριμοι.
Καλό σου βράδυ!

Γράφει η Μαρία Θεριανή Βάθη



Πηγή : ithaque.gr