το όνειρο που σε περιμένει.
https://to-synoro.blogspot.com/2020/04/oneiro_19.html
"Περιθάλψτε τα όνειρα, τα καημένα τα όνειρα που τριγυρνούν ξυπόλυτα ζητιανεύοντας λίγη σάρκα". Σ ένα κόσμο γεμάτο ψευτιές, αχάριστες αλήθειες, σκληρές πραγματικότητες που τα όνειρα νυχτώθηκαν στο δάσος, που οι λαοί κουβάλησαν το δισάκι της απελπισίας, που οι "βάρβαροι" ποδοπατούν ελπίδες, τρυπούν καρδιές που θέλουν να γευτούν λίγη γλυκιά αυταπάτη, ας περιθάλψουμε σας παρακαλώ τα όνειρα. Και τα όνειρα ζητούν αγάπη, τα καημένα μας όνειρα, τα ευγενικά μας όνειρα αυτά που μας δροσίζουν.
Να! Δες αυτό το όνειρο που σε περιμένει.
Μη ρωτάς γιατί περιμένει…Περιμένει γιατί αν πάψει να περιμένει, είναι σαν να πάψει να βλέπει, να πάψει να ελπίζει, να πάψει να ζει.
Γίνε ο σωτήρας του, μην το αφήσεις να ναυαγήσει.
Έλα κοντά του, γίνε η φωτιά του και άστο να ζεσταθεί μες του μυαλό σου το "τζάκι".
Κι αυτό με την σειρά του, θα γίνει η απανεμιά σου, η γλυκιά ισημερία σου, οι αλκυονίδες στιγμές σου.
Δεν τον ακούς που σε καλεί;
Δεν βλέπεις πόσο ασυλλόγιστα σπαταλάει χρώματα και αρώματα τριγύρω του;
Ξέρεις φίλη και φίλε μου γιατί τα κάνει όλα αυτά;
Για να ξαναδείς τη χαρά λευκή. Τον έρωτα ρόδινο.
Την ελπίδα θάλασσα γαλάζια που πάνω θα ταξιδεύει το σκαρί της καρδιάς σου με λευκά πανιά χιλιάδες όνειρα που ακόμα σε περιμένουν ασυλλόγιστα να σου χαρίσουν χρώματα και αρώματα….
~~ Άννα Μπιθικώτση
Επιμέλεια Μυρτώ Πανθέου
Ας κάνουμε ποίημα ένα μας όνειρο για να γίνει απλή και ωραία μια ονειρική στιγμή μας.
Ας κάνουμε ποίημα μια ντροπαλή σιωπή που ονειρεύεται.
Ας κάνουμε τραγούδι τον κτύπο της καρδιάς που αποζητά τον έρωτα.
Ας κεντήσουμε σε μαξιλάρια κεντίδια όνειρα.
Ας αφήσουμε ένα όνειρο να μας μιλήσει για να ξανακουστεί η φωνή της ελπίδας.
Να! Δες αυτό το όνειρο που σε περιμένει.
Μη ρωτάς γιατί περιμένει…Περιμένει γιατί αν πάψει να περιμένει, είναι σαν να πάψει να βλέπει, να πάψει να ελπίζει, να πάψει να ζει.
Γίνε ο σωτήρας του, μην το αφήσεις να ναυαγήσει.
Έλα κοντά του, γίνε η φωτιά του και άστο να ζεσταθεί μες του μυαλό σου το "τζάκι".
Κι αυτό με την σειρά του, θα γίνει η απανεμιά σου, η γλυκιά ισημερία σου, οι αλκυονίδες στιγμές σου.
Δεν τον ακούς που σε καλεί;
Δεν βλέπεις πόσο ασυλλόγιστα σπαταλάει χρώματα και αρώματα τριγύρω του;
Ξέρεις φίλη και φίλε μου γιατί τα κάνει όλα αυτά;
Για να ξαναδείς τη χαρά λευκή. Τον έρωτα ρόδινο.
Την ελπίδα θάλασσα γαλάζια που πάνω θα ταξιδεύει το σκαρί της καρδιάς σου με λευκά πανιά χιλιάδες όνειρα που ακόμα σε περιμένουν ασυλλόγιστα να σου χαρίσουν χρώματα και αρώματα….
~~ Άννα Μπιθικώτση
Επιμέλεια Μυρτώ Πανθέου