Κάποιοι άγγελοι πέρασαν, άγγιξαν κι έφυγαν νωρίς

Η ιστορία μας εκτυλίσσεται ανάμεσα σε μια γυναίκα η οποία ήταν τόσο δυναμική,και τόσο σίγουρη για τον εαυτό της, που εκπλήρωνε κάθε τρέλα της.

Αψηφούσε τα πάντα και ζούσε τον έρωτα της όπως εκείνη ήθελε!

Πανέξυπνη, δημιουργική αλλά και άτυχη στις σχέσεις της.

Και σε έναν άνδρα ο οποίος μπήκε στην ζωή της για να της δώσει ότι δεν κατάφεραν οι άλλοι, Αγάπη..

Γνωρίστηκαν εντελώς τυχαία και ο ερωτάς τους θυελλώδης.

Βόλτες ξεγνοιασιάς, όνειρα για την ζωή τους και η αγάπη τους τα θεμέλια για ένα ξεκίνημα γεμάτο πάθος.

Η πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας όμως είχε κάποιες αδιαθεσίες, τις οποίες και έκρυβε..

Δεν τα μοιράστηκε όμως σε κανέναν, γιατί δεν ήταν και τίποτα για εκείνη..

Ώσπου μια μέρα στις διακοπές τους έπρεπε εσπευσμένα να μεταφερθεί σε νοσοκομείο, για να της πούν ότι δεν είχε τίποτα και θα πρέπει να κάνει κάποιες περαιτέρω εξετάσεις..

Κανείς δεν της έλεγε τι είχε αν και γνώριζε πολύ καλά ότι τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά όπως της τα περιέγραφαν..

Δίπλα της ο ερωτάς της, κάθε στιγμή, κάθε λεπτό, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας ακλόνητος φρουρός δίπλα της..

Κάθε μέρα να της δείχνει πόσο πολύ την αγαπάει..

“Τι έχω του έλεγε”..

“Τίποτα αγάπη μου” της έλεγε!

“‘Ολα καλά θα πάνε”

Δεν του απαντούσε..

Εκείνη όμως τρωγόταν να μάθει τι είχε..

Ρωτούσε ιατρούς, νοσοκόμους, ρωτούσε τους δικούς της ανθρώπους, κανείς όμως δεν έσπασε την σιωπή του..

Μια μέρα όμως αποφάσισε μια μέρα να πάει στην βιβλιοθήκη του χωριού και να ψάξει μέσα απο τα συμπτώματα που είχε..

Μετά από πολλές ώρες διαβάσματος, μέσα απο τις πολλές σελίδες βιβλίων, έμαθε για την λίγη ζωή που της απομένει..

Γυρίζει στο σπίτι..

“Αγάπη μου ήρθες της λέει..; ”

“Ήρθα” του λέει..

Που ήσουν..τρόμαξα..

Πήγα έψαξα να δω τι έχω..

Και..της λέει..

Τι και..πεθαίνω βρε βλάκα του λέει..τι κάθεσαι εδώ και με περιποιείσαι..το ήξερες τι έχω και δεν μου είπες τίποτα.. φύγε να κάνεις την ζωή σου..εγώ δεν θα γίνω καλά..

Είμαι στην ζωή μου της απάντησε εκείνος όμως αντί να φύγει..

Έγινε τα χέρια της, τα πόδια της, έγινε ότι εκείνη δεν μπορούσε να κάνει..

Ξυπνούσε τα βράδια και του έλεγε..το πρωί μάζεψε ότι πράγματα έχεις και πήγαινε να κάνεις την ζωή σου..εσύ είσαι η ζωή μου της έλεγε..όχι αγάπη μου δεν σε αφήνω, θα γίνεις καλά θα δείς..

Τι λες βρε βλάκα..μην χαραμίζεις την ζωή σου με εμένα..φύγε..πήγαινε..

Τόσο τον αγαπούσε δεν ήθελε να τον κρατάει δίπλα της ενώ ήξερε το μέλλον της..

Κι εκείνος τόσο την αγαπούσε..που ότι κι αν ήξερε δεν έφυγε λεπτό από δίπλα της..

Οι μέρες περνούσαν και η κατάσταση της χειροτέρευε...

Ήταν τόσο δυνατή που δεν έβγαλε ένα δάκρυ..ποτέ..

Τόσο περήφανη ήταν..

Στο δωμάτιο του νοσοκομείου πλέον σε ένα επισκεπτήριο που είχαν πάει οι δικοί της..άνοιξε τα μάτια και είπε...

Ο ιατρός εδώ..;

Δεν υπάρχει κανένας ιατρός εδώ της είπαν..αυτός με τα άσπρα δεν είναι ο ιατρός..;

Ξαναρώτησε..

Δεν είναι κανείς αγάπη μου με άσπρα εδώ..

Κατάλαβε..

Περάστε όλοι έξω θέλω να μείνω μόνη μου τους είπε.. μωρό μου κι εγώ την ρώτησε ο φύλακας αγγελός της..

Κι εσύ βλάκα μου του είπε..

Μετά απο πέντε λεπτά που μπήκαν στο δωμάτιο,ήταν γυρισμένη στο πλάι..

Κι ένα δάκρυ είχε κυλήσει στο μάγουλό της..

Το μοναδικό δάκρυ που έβγαλε...

Τόσο περήφανη ήταν...

Δεν ήθελε να την δουν που αναχωρούσε για τον άλλον κόσμο...

Ο δε αγαπημένος της...εκείνη έφυγε...κι εκείνος ακόμα την αγαπάει...

Τόσο βλάκας ήταν..

Αφιερωμένο σε μια κοπέλα που έφυγε απo την ζωή...νέα..όμορφη..και περήφανη...

Γράφει ο Άγγελος Μοναχικός



Πηγή :