Στα δύσκολα, το μοίρασμα έχει περισσότερη αξία ...

Δεν είναι λίγες οι φορές που αναρωτιέμαι τι νόημα έχει σε τούτα τα δύσκολα χρόνια να μοιράζομαι φωτογραφίες, σκέψεις και γραφές.

Ίσως κανένα. Ίσως πολλά!

Είναι που νιώθω περισσότερο από ποτέ, ότι η επικαιρότητα εκμηδενίζει πλέον τέτοια μοιράσματα και απαιτεί περισσότερη ενδοσκόπηση...

Όσο όμως διεισδύω μέσα μου, τόσο πείθομαι ότι στα δύσκολα, το «μοίρασμα» έχει περισσότερη αξία.

Περίεργη αίσθηση η ελπίδα μοιάζει χαμένη μα δε θέλω να την παραδώσω. Έχω ανάγκη να την κρατήσω ζωντανή.

Κι όσο βουτάω στα ενδότερά μου τόσο συνειδητοποιώ την ανάγκη μου να μοιραστώ τα συναισθήματα και τις σκέψεις μου και αντιλαμβάνομαι ότι τα πιο όμορφα συναισθήματα είναι τα προσιτά και απλά που όταν μοιράζονται ζωγραφίζουν χαμόγελα. (έστω και αχνά!)

Στον καιρό της εσωτερικής θλίψης για όλα όσα χάνονται καθημερινά, το καλύτερο αντικαταθλιπτικό είναι η γνώση κι η δημιουργικότητα.

Είναι τα ουσιαστικά ενδιαφέροντα, που τόσο προσπαθούν να μας στερήσουν. Είναι να συνεχίζουμε να κρατάμε ανοικτούς τους ορίζοντές μας με κάθε τίμημα, όταν τα πάντα προσπαθούν να μας τους κλείσουν.

Είναι να παλεύουμε όρθιοι απέναντι στην τρικυμία, να κλείνουμε τα αυτιά στις σειρήνες κάθε τύπου ΜΜΕ και να προσπαθούμε να φιλτράρουμε την κάθε είδηση που εισβάλλει στο δωμάτιό μας , στη ρουτίνα μας, στον κόσμο μας...

Όσο δύσκολη και αν είναι η εποχή μας, ας έχουμε ευγνωμοσύνη για την κάθε στιγμή που ζούμε. Δεν είναι δεδομένη, ούτε καν η επόμενη!

Είναι στο χέρι μας να προσδώσουμε ενδιαφέρον και λίγη μαγεία στη ζωή μας για να την κάνουμε πιο υποφερτή.

Εύκολο είναι, αρκεί ν' αντιληφθούμε ότι η κάθε μέρα είναι ένα ταξίδι που μας «χαρίζεται» με συνεπιβάτη -ή λαθρεπιβάτη πολλές φορές- την ελπίδα.

Χριστίνα Ζαμπούνη

Πηγή : ewoman.gr