Συντεχνιακός φονταμενταλισμός .

Με τον όρο φονταμενταλισμός πραγματικά εκφράζονται οι τάσεις εμμονής ή επιστροφής σε άκρως συντηρητικά βιώματα του παρελθόντος, τα οποία λειτουργούν ως μέσο αντίστασης σε κάθε ενδεχόμενη αλλαγή. Η χρήση της λέξης παραπέμπει κυρίως στον θρησκευτικό φονταμενταλισμό. Υπάρχει επίσης ο πολιτικός φονταμενταλισμός, αλλά και ο συντεχνιακός που εκδηλώνεται με την ακραία, φανατική προσήλωση σε ορισμένες αρχές. Ο φονταμενταλισμός σίγουρα υποδηλώνει στενομυαλιά, αδιαλλαξία και φανατισμό όπως αναφέρεται και σε πρόσφατη ανάρτηση του διευθυντή δασών Ηλείας.

Δυστυχώς όμως είναι υπαρκτή η στενομυαλιά, η αδιαλλαξία και ο συντεχνιακός φανατισμός στον κλάδο των δασολόγων και ειδικότερα σε αυτούς που υπηρετούν στο δημόσιο. Δεν ανέχονται την παρουσία άλλων κλάδων, ειδικότερα σε θέσεις ευθύνης. Δεν εκπονούνται αναπτυξιακά προγράμματα έστω με την ενεργό συμμετοχή άλλων κλάδων π.χ. για τη θήρα κτηνιάτρων, για τη βελτίωση των βοσκοτόπων γεωπόνων ή βοτανολόγων, για θέματα γλυκέων υδάτων ιχθυολόγων ή βιολόγων, νομικών, μηχανικών, γεωλόγων, τοπογράφων ανάλογα με το αντικείμενο και την εξειδίκευση, την διαφορετικότητα των οποίων επιζητεί η σύγχρονη επιστήμη. Είναι επίσης θλιβερό σε πολύ σημαντικές για το δημόσιο υποθέσεις να επιλέγουν τυχαίους δασικούς υπάλληλους, κυρίως δασοφύλακες, να παρίστανται στις δικαστικές αίθουσες αντί εξειδικευμένων νομικών. Αυτά συμβαίνουν σε υποθέσεις που αφορούν καταπατήσεις εκτάσεων του δημοσίου και το κάνουν για να μην εμπλέξουν νομικούς στο πλαίσιο του οργανογράμματος. Καταπιέζουν ακόμη και τους συνεργάτες τους δασοπόνους σε μεγάλο βαθμό. Αντιδρούν σφόδρα στην απόδοση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους δασοπόνους και στερούν, από τα «ξένα» προς αυτούς δασονομεία, στοιχειώδεις υπηρεσιακές αρμοδιότητες.

Ο συντάκτης της ανάρτησης «δασολογικός φονταμενταλισμός και η άλλη άποψη» αναφέρεται ότι ο υπουργός είναι εκείνος που τα ρυθμίζει όλα, έχει λέει το μαχαίρι, κόβει και το πεπόνι. Πολλοί όμως είναι οι πεπεισμένοι ότι ο κλάδος των δασολόγων έχει το μαχαίρι, κόβει και το πεπόνι καθόσον:

Οι δασολόγοι είναι οι μόνοι κυρίαρχοι της δασικής υπηρεσίας από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Έχουν το imperium να πράττουν όπως τους βολεύει, προκειμένου να διαφυλάττουν το κλαδικό συντεχνιακό συμφέρον, που πολλές φορές δεν οδηγεί σε θετικά αποτελέσματα.

Δασολόγοι συντάσσουν τα Π.Δ των οργανογραμμάτων της δασικής υπηρεσίας, δηλαδή καθορίζουν τη δομή και τη διάρθρωση των υπηρεσιών στην επικράτεια. Συντεχνιακά αποφαίνονται και για τους προϊσταμένους κάθε μονάδας. Άλλωστε οι επιπτώσεις αυτές οδήγησαν μέχρις σημείου, ώστε για πολλές δεκαετίες η πυραμίδα των κλάδων στελέχωσης των δασικών υπηρεσιών να είναι αντεστραμμένη. Δηλαδή περισσότεροι οι στρατηγοί από τους στρατιώτες.

Δασολόγοι συντάσσουν και εισηγούνται τα σχέδια των νόμων. Μάλιστα είναι γνωστό, ότι κάποιοι που δυστυχώς σήμερα δεν είναι ανάμεσά μας, διέθεταν σημαντική ευχέρεια στη σύνταξη νομοσχεδίων και έτυχαν επαίνων από τους πολιτικούς προϊσταμένους για την αρτιότητα της τέχνης τους και τη συμβολή στο νομοθετικό έργο. Είναι γεγονός ότι οι πολιτικοί θώκοι αλλάζουν τόσο συχνά στην Ελλάδα που συνήθως δεν προλαβαίνουν να ενημερωθούν επαρκώς για τα αντικείμενα της αρμοδιότητας τους.

Όλα όσα αναφέρονται πιο πάνω δεν υποδηλώνουν πολιτική θέση, ούτε έχουν να κάνουν με την επιστημονική υπόσταση και τη στάση πολλών εκ των δασολόγων. Απλά με λόγια σταράτα παρατίθενται εμπειρίες, που ανιδιοτελώς προβάλλονται δημόσια. Πρόταση, αν φυσικά επιτρέπεται, είναι ο κλάδος να βαδίσει στη λεωφόρο της σύγχρονης δασοπονίας, στην πλήρη στήριξη και συμμόρφωση στις διεθνείς συνθήκες που αφορούν το φυσικό περιβάλλον και που δυστυχώς δεν ελέγχονται, αλλά ούτε επιβάλλονται στην Ελλάδα, αν και έχουν υπογραφεί και κυρωθεί αρμοδίως όλες με νόμους. Να μην διστάσουν ακόμη να προχωρήσουν σε τολμηρές για τα δεδομένα προτάσεις που σήμερα ξενίζουν ή θεωρούνται κόκκινες γραμμές. Εκείνες που στέκονται εμπόδιο στο κοινωνικό πρόσωπο της δασικής υπηρεσίας. Να ξεφύγει ως υπηρεσία από τις εμμονές και τη στενομυαλιά. Με τη σκέψη στο μέλλον, ας σκεφθούν να απαντήσουν σε θεμελιώδη θέματα και να προτείνουν για παράδειγμα την κατάργηση του άρθρου 24 του Συντάγματος, που θα αδρανοποιηθεί εκ των πραγμάτων αμέσως μετά την ολοκλήρωση του ανεκτίμητου από κάθε πλευράς κτηματολογίου. Σήμερα χάνονται σε οικιστικές πυκνώσεις και άλλα τερτίπια και κλωτσάνε το τενεκεδάκι να πάει στον άλλο. Δυστυχώς, οι συνέπειες από κάθε είδους καταπατήσεις και γενικότερα οι βιασμοί της φύσης που έχουν συντελεστεί δεν λύνονται με την συνταγματική προστασία, αλλά με σώφρονα περιβαλλοντική πολιτική.

Γράφει ο Στέφανος Βογιατζής,

Πηγή : dasarxeio.com