Η ευαισθησία είναι αρετή των δυνατών ανθρώπων.

Η ευαισθησία είναι αρετή των δυνατών ανθρώπων. Εκείνων που το ανάστημα της ψυχής τους, ξεπερνά τη σκιά τους. Η ισχυρή προσωπικότητά τους κρύβει μέσα της τους μεγαλύτερους φόβους τους. Η δυναμικότητά τους αντισταθμίζει τις πιο ευάλωτες ισορροπίες τους. Και η αξιοπρέπειά τους φωτίζει ακοίμητος φάρος τη στάση ζωής τους.

Εκείνων που έχουν το σθένος να αντλούν δύναμη από τις αδυναμίες τους. Που οι αναμμένες σπίθες στα μάτια τους δε θα σου αποκαλύψουν ποτέ, σε πόσες πυρκαγιές έχουν γίνει στάχτη. Το πηγαίο γέλιο τους δε θα σου φανερώσει ποτέ σε πόσους ωκεανούς δακρύων έπνιξαν την οντότητά τους. Και η αφοπλιστική ειλικρίνειά τους δε θα σε παρασύρει ποτέ στον πάτο της υποκρισίας που άφησαν το δικό τους ναυάγιο. Η όαση της παρουσίας τους δε θα σου φανερώσει ποτέ, σε πόσες ερήμους έχουν διψάσει. Ο απύθμενος εσωτερικός τους πλούτος δε θα σου υποδείξει ποτέ σε πόσες ρηχές παραλίες άφησαν το κουφάρι τους.

Εκείνοι που θα σε ταξιδέψουν παντού με το ελεύθερο πνεύμα τους, χωρίς να διακρίνεις τα δεσμά που τους φυλάκιζαν χρόνια. Θα σε εντυπωσιάσουν σκορπίζοντας το κόκκινο χρώμα της αύρας τους, αλλά δε θα σε αφήσουν ποτέ να αντικρίσεις το μαύρο που έχει καλύψει τον πίνακα της ζωής τους.

Είναι εκείνοι οι σπάνιοι που έχουν ακόμη την δύναμη να δίνονται και να δίνουν, γιατί έζησαν την αχαριστία σε όλο της το μεγαλείο. Αυτοί που αναγνωρίζουν την αξία της ελπίδας και της προσμονής, γιατί βίωσαν την απόλυτη απόγνωση. Που έχουν την ικανότητα να αγαπούν αληθινά και αυθεντικά, γιατί βούτηξαν με όλο τους το είναι στον βυθό της εξαπάτησης και της εκμετάλλευσης. Το χάρισμα να εκτιμούν την φιλία και να σέβονται την συντροφικότητα, γιατί έζησαν μέσα στην απέραντη έκταση της μοναξιάς. Την αντοχή να κοιτάνε κατάματα την σκληρή αλήθεια, γιατί τυφλώθηκαν πολλές φορές από το ψέμα. Τα ψυχικά αποθέματα να διατηρούν ακλόνητη την πίστη και την αγνότητα τους, γιατί έχουν κλονιστεί αμέτρητες φορές από την υποκρισία και την σκοπιμότητα. Αυτοί που μπορούν ακόμη να παλεύουν στωικά απέναντι στην κακεντρέχεια, γιατί το άδικο τους άγγιξε στον απόλυτο βαθμό του. Να ακούνε τις λέξεις μέσα από τις σιωπές, γιατί κουφάθηκαν από άδειες και ανούσιες φωνές. Να διακρίνουν την σημασία των απλών και όμορφων, γιατί ήρθαν αντιμέτωποι με την αθλιότητα και την ασχήμια.

Είναι αυτοί που σε ζεσταίνουν με ένα τους βλέμμα, γιατί έχει ξεπαγιάσει η καρδιά τους από το κρύο αυτού του κόσμου. Οι λίγοι και δυνατοί που έχουν το θάρρος να εκφράζονται σε ένα άλαλλο κόσμο. Την τόλμη να αγωνίζονται μόνοι, ανάμεσα σε κενές και απαθείς παρουσίες. Σκεπάζουν περίτεχνα κάθε τους τραύμα πίσω από το πιο χαρούμενο τους χαμόγελο. Ρίχνονται σε κάθε μάχη χωρίς φόβο αλλά γεμάτοι πάθος. Στέκονται ολόρθοι και αγέρωχοι μπροστά στις ήττες τους. Υποκλίνονται με δέος μπροστά στις πληγές τους. Χαράσσουν τα δικά τους αποτυπώματα στα μονοπάτια της διαδρομής τους και δεν ακολουθούν τα υφιστάμενα ίχνη. Εξακολουθούν να πιστεύουν σε αξίες και ιδανικά ενάντια στα μίση και τις κακίες. Αυτοί που έχουν ακόμη την δύναμη να ονειρεύονται, απέναντι στη σκληρή πραγματικότητα.

Η ευαισθησία είναι αρετή των δυνατών, αυτών που ντύνουν τη γύμνια της οντότητάς τους φτιάχνοντας το ομορφότερο ένδυμα από τα κουρέλια της ψυχής τους.

Λίτσα Φιλίππου


Πηγή : anapnoes.gr