Της Άρνης το νερό – Η πραγματική ιστορία ...

Η Άρνη σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία ήταν η πηγή που βρισκόταν στον κάτω κόσμο, στη Λήθη, από όπου έπιναν οι νεκροί για να ξεχάσουν τι άφηναν στον πάνω κόσμο… «Καλότυχοι οἱ νεκροὶ ποὺ λησμονᾶνε τὴν πίκρια τῆς ζωῆς.

   

Ὅντας βυθίσει ὁ ἥλιος καὶ τὸ σούρουπο ἀκλουθήσει, μὴν τοὺς κλαῖς, ὁ καημός σου ὅσος καὶ νἆναι. Τέτοιαν ὥρα οἱ ψυχὲς διψοῦν καὶ πᾶνε στῆς λησμονιᾶς τὴν κρουσταλλένια βρύση· μὰ βοῦρκος τὸ νεράκι θὰ μαυρίσει, ἂ στάξει γι᾿ αὐτὲς δάκρυ ὅθε ἀγαπᾶνε. Κι ἂν πιοῦν θολὸ νερὸ ξαναθυμοῦνται. Διαβαίνοντας λιβάδια ἀπὸ ἀσφοδύλι, πόνους παλιούς, ποὺ μέσα τους κοιμοῦνται. Ἂ δὲ μπορεῖς παρὰ νὰ κλαῖς τὸ δείλι, τοὺς ζωντανοὺς τὰ μάτια σου ἂς θρηνήσουν: Θέλουν μὰ δὲ βολεῖ νὰ λησμονήσουν.» ¨ΛΗΘΗ¨ – Λορέντζος Μαβίλης.

Λέγεται από παλιά πως της Άρνης το νερό είχε την εξής ιδιότητα: Όποιος το έπινε αυτομάτως ξεχνούσε τους ανθρώπους που αγαπούσε. Έτσι με αυτό τον τρόπο, για κάποιον η κάποια που δεν ήταν εύκολο να ξεχάσει ανθρώπους που αγάπησε αληθινά, έπινε της Άρνης το νερό για να ξεφύγει από αυτές τις σκέψεις.

Η Άρνη σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία ήταν η πηγή που βρισκόταν στον κάτω κόσμο, στη Λήθη (η Λήθη ήταν θυγατέρα της Έριδας και προσωποποίηση της λήθης, δηλαδή της λησμονιάς και της αγνωμοσύνης. Τη θεωρούσαν μία από τις Ναϊάδες Νύμφες) από όπου έπιναν οι νεκροί για να ξεχάσουν τι άφηναν στον πάνω κόσμο. H Άρνη είναι πλούσια σε νερό και βλάστηση.

Της Άρνης το νερό το μάθαμε από τον τραγουδιστή Σταύρο Σιόλα. Οι στίχοι ποιητικοί και η φωνή κρυστάλλινη.

Αααα… Της Άρνης το νερό Της αρνησιάς… Της αρνησιάς τη βρύση Αααα… Της Άρνης το νερό το ήπιες και… το ήπιες και μ’ αρνήθης Αχ, αγάπη μου, στα χείλη στάξε να το πιω της Άρνης το πικρό νερό, κι αν σε ξεχάσω, αν σ’ αρνηθώ και πάλι εσένα άμα σε δω κι αν σε ξεχάσω, αν σ’ αρνηθώ και πάλι εσένα θ’ αγαπώ Αααα… Της λήθης το στενό το πέρασες… το πέρασες κι εχάθης Αχ, αγάπη μου, στα χείλη στάξε να το πιω της Άρνης το πικρό νερό, κι αν σε ξεχάσω, αν σ’ αρνηθώ και πάλι εσένα άμα σε δω κι αν σε ξεχάσω, αν σ’ αρνηθώ και πάλι εσένα θ’ αγαπώ στα χείλη στάξε να το πιω της Άρνης το πικρό νερό, κι αν σε ξεχάσω, αν σ’ αρνηθώ και πάλι εσένα άμα σε δω κι αν σε ξεχάσω, αν σ’ αρνηθώ και πάλι εσένα θ’ αγαπώ…

Της Άρνης το νερό - Η πραγματική ιστορία

Posted By: Αντωνίά Βαρμάζη

Πηγή : newsfilter.gr