Αυτές τις ημέρες πρέπει να στολίσουμε την ψυχή μας ..

  

Αυτές οι μέρες των Χριστουγέννων είναι συνυφασμένες με τη χαρά και την αγάπη … Κανένας μηνάς του έτους δεν έχει τόσο φως τόσες μυρωδιές τόση φροντίδα όσο ο τελευταίος μήνας του έτους …

 Όσα Χριστούγεννα κι αν περάσουν αυτή η πηγαία ανάγκη για χαρά και θαλπωρή δε θα σιγάσει ποτέ. Θα έλεγα μάλιστα πως χρόνο με το χρόνο γίνεται όλο και μεγαλύτερη κάνοντας και τα Χριστούγεννα μαζί όλο και πιο ξεχειλωμένα, σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να κρατήσουμε αυτό το γιορτινό κλίμα όσο περισσότερο γίνεται. 

☼ღ♫♪☀(◠‿◠)☀♫♪ღ☼

Μέσα από τα κουτιά που φυλάμε τα χριστουγεννιάτικα στολίδια ξεπηδούν παιδικές μνήμες … Τότε που οι κουζίνες φτωχών και πλουσίων μοσχοβολούσαν κανέλα, μέλι,και άχνη ζάχαρη … Σε κανέναν δεν περνούσε από το μυαλό να πάρει κάτι έτοιμο ..και το πανηγύρι καλά κρατούσε .. Η ικανοποίηση στις μανάδες μας και κυρίως στις γιαγιάδες μας ήταν να δεχτούν τα συγχαρητήρια των κόπων τους …και στα παιδιά η αναμονή να κλέψουν κανένα μελομακάρονο ..

Τα σπίτια όλα ήταν καράβι να φύγουμε.. Παιχνίδια, λαμπιόνια, αλεύρια ,κρέμες για να γυαλίσουν τα έπιπλα και ένα καμαρωτό δέντρο που περίμενε το στολισμό του …Στο τέλος όταν άναβε το δέντρο το χαζεύαμε και πιστεύαμε ότι είναι το ωραιότερο !!!! * ˛*.

Σαν παιδιά ποτέ δεν μας περνούσε από το μυαλό ότι υπάρχει δυστυχία και φτώχεια ..Η αθώα ψυχή των παιδιών δεν γνωρίζει από ρατσιστικές διαφορές τάξεις και χρώματα …Αυτά τους τα βάζουμε εμείς στο μυαλό τους …

Η μόνη πληροφορία που μπορεί να έχουν που χαλάει λίγο τον πανηγυρικό της ημέρας είναι αν διαβάσουν κάποιο παραμύθι του :

Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα»

Πέθανε έλεγε το παραμύθι... άναψε και το τελευταίο του σπίρτο σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ζεσταθεί και μέχρι το ξημέρωμα έφυγε για πάντα, όπως η μικρή, ταπεινή φλόγα που τα έβαλε με το κρύο και την παγωνιά της χειμωνιάτικης βραδιάς...καθισμένο σε μια γωνιά και κοιτώντας το υπέροχο φωτισμένο δέντρο στο απέναντι σπίτι με τις μοσχοβολιές από τις λιχουδιές που της τρυπούσαν το στομάχι ….                

                                                            (¸.•` * *» ♥.•°`•.¸¸.•°`•Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ ჱ
                                     

 Ηρθε η καλή νεράιδα και με τη μορφή της γιαγιάς της πήγε κοντά στο Χριστό …

Το δυστυχισμένο εκείνο κοριτσάκι ζει ... δεν πέθανε ποτέ! Ζει ακόμα και ζητιανεύει... μαζί με χιλιάδες άλλα παιδιά μάταια ψάχνουν ακόμα λίγη ζεστασιά από μια ανθρωπότητα που τι κρίμα... όλο και βυθίζεται στο κρύο και την παγωνιά...

Αυτές τις ημερες πρεπει να στολίσουμε την ψυχή μας με λαμπερά χρωματιστά λαμπιόνια αγάπης …

Και μια ζεστή ταπεινή φάτνη που θα φιλοξενήσει το δικό μας Χριστό για να σταθούμε σ αυτούς που κρυώνουν και πεινούν … Σ αυτούς που τους τυλίγει η μοναξιά και η θλίψη ..                                
                         

Μέχρι να έρθει η εποχή που το μεγάλο αστέρι της βηθλεέμ θα φωτίζει όλα τα προσωπάκια των παιδιών και θα πάρει μακριά τη θλίψη των ανθρώπων !!!

Μυρτώ Πανθέου



Πηγή :