Ούτε γι’αγάπη θα σου πω, ούτε για έρωτα! Μόνο για σενα, που είσαι και τα δυο!

Ξέρεις τι;

Δεν θα σου μιλήσω για αγάπη.

Νομίζω είναι το τελευταίο που θα ήθελες να ακούσεις. Δεν ξέρω πώς να το ονοματίσω αλλά θα βρω κάτι που να σου ταιριάζει. Κάτι που να είναι γραμμένο για εσένα. Άλλωστε για εσένα γράφω. Δεν θα μπορούσα να πω πολλά πολλά, βαρετά και ίδια με τα υπόλοιπα.

Εσύ δεν είσαι τέτοια που θέλει να ακούσει από αυτά, από τα ίδια από το σωρό βρε παιδί μου. Εσύ είσαι άλλη. Διαφορετική, ευρηματική. Πρέπει να γίνω λίγο παραπάνω εσύ για να μπορέσω να σου δώσω να καταλάβεις με δικά σου λόγια.

Νομίζω πως έχω καταλάβει. Λέω νομίζω γιατί όπως έλεγε και η γιαγιά μου, αν δεν έχεις φάει εκατό οκάδες αλάτι με έναν άνθρωπο δεν μπορείς να τον ξέρεις, δεν μπορείς να λες πως τον έχεις μάθει.

Νομίζω όμως γιατί έστω και τις λίγες φορές που σε έχω δει προσπαθώ τόσο πολύ να σε καταλάβω. Προσπαθώ να μπω μέσα σου. Και ξέρεις τι; Έχεις τόσο ωραίο μέσα ρε γαμώτο.

Όπως είπα είσαι διαφορετική. Χορεύουν τα μέσα σου. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Δεν θα μπορούσα να σε γουστάρω αλλιώς. Ακόμα και ο τρόπος που κινείσαι είναι αλλιώς. Ο τρόπος που εξηγείς. Ο τρόπος που κοιτάς. Ο τρόπος που κοιμάσαι. Ο τρόπος που κάνεις έρωτα!

Τις περισσότερες φορές μου δείχνεις και λες πως δεν μπορείς να καταλάβεις το γιατί σε θέλω. Ξέρω εγώ και στο δείχνω. Δεν νομίζω να έχεις ξαναδεί άνθρωπο να κάνει τόσες μαζεμένες βλακείες για να εντυπωσιάσει. Έτσι είμαι ούτως ή άλλος αλλά εσύ μου το βγάζεις ένα τσικ παραπάνω.

Δεν θα μιλήσω για τίποτα το πολύ και το φανταχτερό.

Φανταχτερή είναι η προσωπικότητά σου. Η φωνή σου. Τα αστεία σου. Τα μάτια σου.

Δεν θα σου πω τίποτα λοιπόν.

Δεν θα σου πω πως κάθε φορά που με αγγίζεις πεθαίνω για λίγο ακόμα. Δεν θα σου πω πως η αγκαλιά σου είναι το χάσιμό μου. Δεν θα σου πω πως το χαμόγελό σου είναι το καταφύγιό μου. Δεν θα σου πω πως κάθε φορά που με κοιτάς τα μάτια μου προσπαθούν να μη φύγουν από τα δικά σου και χάσουν το βλέμμα σου. Δεν θα σου πω πως κάθε φορά που μου μιλάς ο ήχος της φωνής σου μπαίνει στα αφτιά μου και ανατριχιάζει όλο μου το είναι. Δεν θα σου πω πως πεθαίνω για εσένα.

Δεν θα σου πω πως αγαπώ τα… ξέρω και εγώ; Τα όλα σου. Δεν θα σου πω πως κάθε φορά που μου γράφεις χαμογελάνε και τα δάχτυλά μου που σου απαντώ. Δεν θα σου πω πως σε θέλω πολύ και απόλυτα! Δεν θα μπορούσα να σου πω πως σε θέλω μόνο για εμένα. Δεν θα σου πω πως ζω για να με θέλεις, για να με αγαπάς , για να μου δίνεις την κάθε σου στιγμή. 

Δεν θα σου πω πως κάθε φορά που εμφανίζεσαι σαν ανεμοστρόβιλος με κάνεις να κλαίω από χαρά. Δεν θα σου πω πως κλαίω για εσένα. Από χαρά κλαίω. Δεν θα ήθελες να το ακούσεις και να το δεις αυτό. Σε κάνει να νιώθεις ανήμπορη να με βοηθήσεις. Κατάλαβες γιατί δεν θέλω; Γιατί και εσύ το ίδιο νιώθεις. Δεν θέλω να σε κάνω να πονάς.

Δεν θα σου πω πως με κάνεις ευτυχισμένο. Ευτυχισμένο, ναι!

Δεν θα σου πω πως με κάνεις να νιώθω παιδί. Παιδί που θέλει μόνο για εκείνο τα παιχνίδια του. Δεν θα σου πω πως μαζί θέλω να κατακτήσουμε τον κόσμο. Δεν θα σου πω τίποτα. Θα στο δείξω. Στο δείχνω. Πέφτω και πέφτω όμορφα πάνω στα δικά σου σύννεφα. Στα δικά σου χρωματιστά, διαφορετικά, απαλά, μοναδικά σύννεφα.

Δεν θα σου πω πως είσαι μοναδική!

Ούτε θα σου πω πως με έκανες να αλλάξω το βλέμμα μου προς τον κόσμο. Το δικό μου κόσμο. Μου έφτιαξες τον κόσμο μου.

Δεν θα σου πω ευχαριστώ. Δεν θέλεις να το ακούσεις. Ξέρεις την απάντηση. Την ξέρω και εγώ.

Δεν θα σου πω τίποτα άλλο που δεν θέλεις να σου πω.

Θα σε αφήσω για τώρα. Θα σε αφήσω για να σταματήσω να σκέφτομαι πόσα ακόμα δεν θέλω να σου πω.

Είναι άπειρα και μοναδικά σαν και εσένα!

Δεν θα σου πω πως…

*(Αφιερωμένο  σε σένα ... την μοναδική μου Αγάπη)  

Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου



Πηγή : loveletters.gr