Εγκώμιον αφράτων γυναικών

Να με συμπαθάτε αλλά εγώ αυτή τη μόδα της κοκάλας, δεν την καταλαβαίνω.

Από που ως που μια γυναίκα λογίζεται για όμορφη, αν της λείπει το ουσιώδες στοιχείο της θηλυκής γοητείας: η καμπύλη?

Είδατε εσείς ποτέ τη ζωή να κινείται σε ευθεία γραμμή? Μόνο τα τρένα ακολουθούν ράγες. τα ζωντανά πλάσμα διαγράφουν καμπύλες. Ενίοτε και κύκλους...

Μα θες στο αυγό, μα θες στη μήτρα, μας θες στο κύτταρο, μα θες στον πλανήτη, η ζωή αναδύεται πάντοτε μέσα από μία καμπύλη.

Κι η γυναίκα είναι το ον που γεννά την ανθρώπινη ζωή. Συνεπώς, εξ ορισμού καμπύλη.

Να θες να ισιώσεις το γυναικείο σώμα στα μέτρα αυτών των ανορεξικών μοντέλων, είναι σαν να ζητάς να τετραγωνίσεις τη Σελήνη.

Ποιος θα ονειρεύονταν τις νύχτες, με ένα τετράγωνο φεγγάρι?

Παχουλές?

Μάλιστα κυρία μου, παχουλές. Κι αφράτες...

Σαν συννεφάκια που σε τυλίγουν απαλά, προτού μετεωριστείς στους ουρανούς του έρωτα.

Διότι τι να την κάμεις την αγκαλιά μιας γυναίκας, άμα δεν είναι μπαμπακωτή και εύπλαστη, σαν αυταπάτη που διαρκώς απομακρύνεται.

Άμα είναι δηλαδή να γείρω στην κοιλιά της ερωμένης μου και να με πιάνει αυχενικό από τους κοιλιακούς της, άσε καλύτερα... Τα φτιάχνω και με τον Μπάμπη.

Όχι. Ρητά και κατηγορηματικά όχι στις χλεμπονιάρες. Άσε που οι 9 στις 10 είναι και νευρωτικές.

Οι πολλές δίαιτες τους έχουν τσακίσει τα νεύρα.

Πάρε παράδειγμα την Ελίζα.

Ναι, δεν λέω... Κορμί αλφαδιασμένο. Και πόδι μακρύ σαν τον υπερσιβηρικό. Και οπίσθια πεταχτά σαν βραζιλιάνικα μπαλόνια. Γυναίκα βιτρίνας, που λέει ο λόγος.

Αλλά τι να το κάμεις?

Βγαίναμε για φαγητό και μου κράταγε τον θερμιδομετρητή πάνω από το μενού.

Τα κόκκινα κρέατα απαγορεύονται, οι χοιρινές μπριζόλες απορρίπτονται, οι σάλτσες καταργούνται, οι μακαρονάδες ούτε να το σκέπτεσαι, στο τέλος τι έμενε?

Πηγαίναμε δηλαδή κατευθείαν στο φρούτο...

Άσε το άλλο. Στο κρεβάτι, ας πούμε... Πριν βγάνει τη φούστα έπρεπε να ζυγιστεί. Κι έτσι μέτραγε ένα γραμμάριο παραπάνω, είχαμε κρεβατομουρμούρα όλο το βράδυ.

Εσύ φταις! Εσύ που με έβαλες να φάω πατάτα!

Μιλάμε η γυναίκα είχε ψύχωση με τη ζυγαριά της. Πιο πολύ την ένοιαζε, αν ανέβαινε ο δείχτης της ζυγαριάς, παρά αν ανέβαινε το πουλί το δικό μου. Κι όποτε ξεπερνούσε το όριο βάρους, δεν ήθελε να βγάνει μετά ούτε το καλτσόν της.

- Δεν γδύνομαι. Είμαι Χοντρή!

- Βρε κορίτσι μου τι χοντρή που εσένα σε λίγο θα σε κυνηγάνε οι σκύλοι

- Αποκλείεται σου λέω, δεν θέλω ούτε να με κοιτάς... Πάρε το μαξιλαρι σου κι άντε να κοιμηθείς στον καναπέ...

Μάλιστα! Μιλάμε για τέτοια αρρώστια...

Αφού για να καταλάβετε, όταν τα χάλασε με μένα, τα έφτιαξε με έναν διαιτολόγο. Εμ δεν θα μπορούσε να βρει άλλον άντρα να την αντέξει...

Γι αυτό σου λέω κυρία μου... Παχουλή. Έως χοντρούλα... Και λίγη κυτταρίτιδα να παίζει, δεν πειράζει. Δεκτή...

Πρώτ' απ' όλα η αφράτη γυναίκα στο σεξ τα δίνει όλα. Διότι έχει αποδεχτεί τον εαυτό της και ξέρει τι ζητάει. Όχι σαν τις στερημένες, που γνοιάζονται πιο πολύ για το αν θα αρέσουν στον καθρέπτη τους, παρά στον γκόμενό τους.

Ύστερα, η μπαμπακωτή ερωμένη είναι γέννημα-θρέμμα θηλυκό.

Και τι θηλυκό? Παλαιάς κοπής... Απαλό. Μυρωδάτο. Απατηλό. Τρυφερό. Νωχελικό. Υπομονετικό.

Σε τυλίγει στα πλούσια μπράτσα της και σε ταξιδεύει στις καμπύλες της, σαν μεθυσμένο πιγκουίνο.

Άσε που γενικότερα ο γεμάτος άνθρωπος είναι κατά κανόνα εύθυμος και καλοκάγαθος.

Όντας χορτάτος από απολαύσεις δεν γκρινιάζει με το παραμικρό. Ούτε κοιτάζει διαρκώς γύρω του για να δει αν υπάρχει κανένας πιο ωραίος από αυτόν στη γύρα!

Η γεματούλα σου λέει: αυτή είμαι και σ' όποιον αρέσω. Κι αυτός ο στέρεος ψυχισμός, περνάει σε σένα όπως οι μεγάλοι χωμάτινοι δρόμοι της πεδιάδας Σε κάμει να νιώθεις σίγουρος για το που βαδίζεις...

Δεν ξέρω τι λέτε εσείς αλλά εμένα σημαίες μου στο γυναικείο φύλο είναι οι παχουλές.

Τις άλλες, τις μη μου άπτου και τις ολιγοθερμιδικές δεν τις εμπιστεύομαι ρε παιδί μου. Μου κάνουν κάπως για πολύ φτιασιδωμένες. Πολύ του καθρέπτη, σαν να λέμε...

Εγώ γουστάρω να βάνω το χέρι μου στο κορμί της ερωμένης μου και να χαρχαλεύω σάρκα. Καυτή, απαλή σάρκα. Όχι να μετράω παϊδια...

Και απεχθάνομαι τους κοιλιακούς. Μην δω γυναίκα με κοιλιά σαν του σβαρτσενέγκερ, κατευθείαν μου πέφτει. Απορώ τι βρίσκουν σ' αυτές τις τσιτωμένες γυμνάστριες οι μηχανικοί των ψυχών και τις προβάλλουν για μοντέλες.

Να δεις που είναι σχέδιο των νεοταξιτών για να μας κάνουν όλους αδερφές. Διότι δες-δες κοιλιακούς, στο τέλος θα φτάσουμε να ερωτευόμαστε τον Τσακ Νόρις...

[Σαμπως δεν βγαλανε αυτη την Κοντσιτα με τα μούσια?]

Γι αυτο σας λέω αδέρφια μου. Αυτά τα πράγματα με τις πεινασμένες, που τις βγάζουνε στις τηλεοράσεις ταχα μου για ωραίες, δεν έχουν τίποτα να κάμουν με την βαθύτερη θηλυκή ομορφιά.

Αυτά είναι εκμετάλλευση σάρκας από κοκάλες.

Παχουλές, λοιπόν... Κι ας κοστίζει λίγο παραπάνω να τις βγάζεις για δείπνο.

Μετά, στο κρεβάτι θα καταλάβεις ότι τ΄ αξίζουν τα λεφτά τους και με το παραπάνω... [που λέει ο λόγος δηλαδή, για να μην με πείτε και φαλλοκράτη...]

Πηγή : panusis.blogspot.gr