Η αληθινή αγάπη δεν κάνει κρότο απλά ζεσταίνει σαν το χειμωνιάτικο ήλιο …

Τον αγάπησες απ’ την πρώτη στιγμή. Μέσα σου ήξερες πως αυτός ο άνθρωπος κρύβει πολλούς ασκούς με πολύτιμα πετράδια. Ήταν από εκείνους τους ατόφιους, που μπορεί να μην έλαμπαν, μα ήταν χρυσός. Το πρόδιδαν τα μάτια του, άλλωστε.

Πολύπλοκος άνθρωπος, σκέφτηκες, ψημένος απ’ τη ζωή, με μια γοητεία που σε κέρδιζε αμέσως. Κι ενώ άκουγες με προσοχή τις γεμάτες περιπέτεια ιστορίες του, σκεφτόσουν μονάχα ένα πράγμα: Θα γίνω άραγε ποτέ μέρος τους; Κι αν τελικά γίνω, θα καταφέρω να κερδίσω την πρώτη θέση πρωταγωνιστή, ανταλλάσσοντάς τη με την εμπιστοσύνη μου;

Η απάντηση ήρθε γρήγορα. Σου άνοιξε την πόρτα με ένα ξαφνικό φιλί. Χωρίς πολλά λόγια. Χωρίς πολλά κομπλιμέντα από ‘κείνα που λένε οι πολλοί για να κολακέψουν, κι ας μην τα πιστεύουν απόλυτα. Αιφνιδιαστικά σε έπνιξε σε μια αγκαλιά. Αυτός ήταν ο τρόπος του να σου πει «σε θέλω». Τι τα θες τα φρου-φρου και τα αρώματα; Ή μήπως τα θες;

Δεν μπούχτισες να ακούς ανθρώπους να έρχονται με όμορφες λέξεις και να φεύγουν αφήνοντας τις πιο άσχημες σιωπές; Μεγάλα λόγια είναι το μόνο εύκολο να πεις. Ο καθένας μας έχει κάποια στιγμή παραπλανηθεί από κούφιες υποσχέσεις πρώην κι υποψήφιων εραστών, που φυσικά στην πορεία δε βρήκαν κανένα αντίκρισμα. Επιτέλους να ‘ρθει ένας άνθρωπος που να μην υπόσχεται με λόγια μα με πράξεις την ευτυχία!

Μα έλα που για την πληρότητα όλα χρειάζονται. Κι ο άνθρωπος έχει ανάγκη να ερωτεύεται με τα αφτιά κι ας μη βλέπει το καθετί. Θέλει να ‘χει κάτι να πιστεύει. Να χορταίνει την ακοή του με όλα αυτά που κάποιος τάζει πως θα ταΐσει το συναίσθημα. Λαχταράει να γευτεί λέξεις όμορφες, να ονειρευτεί, να πλάσει εικόνες και σενάρια, να ταξιδέψει, να φανταστεί το πιο ωραίο μέλλον. Και πολλές φορές η φαντασία υπερβαίνει την πραγματικότητα, αυτή είναι η παγίδα που στήνει το μυαλό. Γιατί μετά περιμένει να εκπληρωθούν όλα αυτά τα μονόπλευρα σχέδια του νου.

Κάπως έτσι, λοιπόν, μπήκε στη ζωή σου. Αυθόρμητα, αβίαστα, με σεβασμό. Πάντα μιλούσε πολύ για οτιδήποτε άλλο εκτός απ’ τα συναισθήματά του. Εκείνα τα έδειχνε με τον δικό του τρόπο. Αρκεί να άνοιγες τα μάτια σου για να τα δεις. Μα σε λατρεύει, πώς γίνεται να μην το αντιλαμβάνεσαι; Τα βράδια σου ρίχνει κάτι στους ώμους για να μην κρυώσεις. Είναι ο δικός του τρόπος για να σου δείξει πως σε προσέχει. Σου φτιάχνει κάτι να φας κι απ’ το δικό του πιάτο σου δίνει την πρώτη μπουκιά, κι ας πεινάει υπερβολικά. Θα θυσίαζε το παραμικρό για να βρίσκεται κοντά σου. Κι αυτές οι θυσίες δεν είναι μονάχα θεωρητικές, φροντίζει καθημερινά να χαμογελάς και σε νοιάζεται περισσότερο κι απ’ τον ίδιο του τον εαυτό.

Μην κακιώνεις που δε σου απάντησε με πολλά emoticons και πομπώδεις τρυφεράδες σε εκείνο το μήνυμα. Τα ρομάντζα και τα λουλούδια δεν είναι για όλους. Και σίγουρα αυτός ο άνθρωπος όταν σηκώνει το τηλέφωνο για να σε πάρει έχει στο μυαλό του πως θέλει να σε ακούσει καλά κι αν χρειαστεί, πριν καν το αντιληφθείς, είναι στην πόρτα σου. Ποιο απ’ τα δύο είναι πιο σημαντικό; Την αγάπη δεν την παραγγέλνεις για να ‘ρθει ακριβώς στα μέτρα σου, μαθαίνεις να τη διαβάζεις και να τη δέχεσαι και με τον τρόπο του άλλου.

Δεν αγαπάμε όλοι με το ίδιο μοτίβο. Το ότι δε σου εκφράζεται με λέξεις δεν αναιρεί τα όσα αισθάνεται. Ίσως να ψάχνει τα λόγια, μα δεν τα βρίσκει. Η γλώσσα του να δένεται κόμπος κάθε φορά που προσπαθεί να μιλήσει. Να φοβάται πως δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες σου. Κι εκεί να νιώθει ανεπαρκής απέναντί σου. Πως σε απογοητεύει και σε πληγώνει. Μην τον κρίνεις και μην τον κατηγορείς. Εκείνος είναι που έχεις διαλέξει. Χαμογέλασέ του κι όλα όσα δε σου λέει, μάθε να τα αναγνωρίζεις απ’ όσα κάνει, απ’ το πώς σε κοιτάει. Όπως μαθαίνεις σε ένα μωρό τις πρώτες του λέξεις, βήμα-βήμα εκείνος θα ‘ρθει πιο κοντά σου, όχι γιατί πριν δεν ήταν, αλλά γιατί εσύ δεν μπορούσες να το καταλάβεις.

Δεν αγαπάει παράφορα μόνο εκείνος που λέει συχνά «σ’ αγαπώ». Δεν είσαι πιο σημαντικός για κάποιον μόνο όταν σου φέρνει λουλούδια, σου γράφει ποιήματα, σου κάνει κομπλιμέντα και σε γεμίζει γλυκόλογα. Όλα έχουν να κάνουν με το πώς εσύ νιώθεις. Άνοιξε τα μάτια σου να δεις πόσα μπορεί να κάνει για ‘σένα αυτός ο όχι και τόσο –φαινομενικά, τουλάχιστον– ρομαντικός άνθρωπος. Πράγματα απτά με νόημα και πράξεις γεμάτες ενδιαφέρον. Μπορεί να ‘ναι πολύ περισσότερα απ’ όσα σε αφήνουν τα παράπονά σου να δεις. Πιο σημαντικά απ’ όσα έχουν φουσκώσει το μυαλό με εικόνες που συνάντησες στο διαδίκτυο, από επιτηδευμένα love stories, εμπορικά και χολιγουντιανά ρομάντζα με επιφανειακά ευτυχισμένα τέλη.

Δώσε βάση στα αληθινά και μην παραπλανιέσαι. Ίσως τα πιο όμορφα λόγια του να μη στα ‘χει δείξει ακόμα.

 Μαίρη Νταουξή



Πηγή : pillowfights.gr