Ποιος είναι άραγε ο κόσμος μας σήμερα;

Είμαι τρομοκρατημένος, φοβισμένος, αγχωμένος, είμαι όλα αυτά μαζί και πολλά περισσότερα, για αυτά που συμβαίνουν σε αυτό τον κόσμο.

Η αλήθεια είναι πως καθημερινά συμβαίνουν τόσα πολλά πράγματα που πραγματικά δεν μπορείς να καταλάβεις ποιο από όλα αυτά είναι πιο σημαντικό.

Από την μια τρομοκρατικές επιθέσεις, ένα φαινόμενο που έχει μετατραπεί ξεκάθαρα σε πόλεμο, ένας πόλεμος χωρίς σύνορα, χωρίς διακρίσεις και χωρίς σεβασμό, γεμάτο με οργή και αίμα, και με μια και μόνο επιθυμία εκδίκηση.

Εκδίκηση από τον δυτικό κόσμο, εκδίκηση από έναν πολιτισμένο κόσμο, έναν κόσμο που ψάχνει να βρει το γιατί.

Ξέρετε όμως κάτι; Νομίζω πως εμείς δημιουργήσαμε αυτό το πρόβλημα οι άνθρωποι του δυτικού κόσμου άνθρωποι που φορούν ταμπέλες με αξιώματα γεμάτα από τίτλους και διακρίσεις, άνθρωποι βολεψάκηδες (έτσι τους λέω εγώ) που ζητούν καλοπέραση, προσωπικές διακρίσεις και πλούτη, χωρίς να υπολογίζουν συνέπειες και χωρίς να σκέφτονται τις αντιδράσεις όλων εκείνων που στο όνομα του δικού τους θεού βαφτίζουν εχθρούς και φωνάζοντας για εκείνον σκορπούν τον τρόμο τριγύρω τους.

Είμαι πολύ θυμωμένος με αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και είμαι θυμωμένος γιατί δυστυχώς δεν υπάρχει τρόπος να σταματήσει αυτό και κάνεις δεν κάνει τίποτα για αυτό, τίποτα ουσιαστικό μόνο λόγια απειλές και βραχυπρόθεσμα μετρά.

Σε έναν κόσμο λοιπόν γεμάτο από οικονομικά και κυρίως κοινωνικά προβλήματα, με το σύννεφο της τρομοκρατίας να σκεπάζει τις καλοφτιαγμένα ανεπτυγμένες δυτικές πόλεις και με ανθρώπους που δεν έχουν μάθει να ζουν με τον φόβο έρχεται να προστεθεί και το φαινόμενο της Βόρειας Κορέας. Πυρηνικές δόκιμες, προσωπικές απειλές και δυο άνθρωποι που το λιγότερο θα τους χαρακτήριζα απρόβλεπτους, κρατώντας από ένα κόκκινο κουμπί στο χέρι είναι έτοιμοι να πυροδοτήσουν την καταστροφή, και πιθανότατα να γεμίσουν τον κόσμο μας για τρίτη φορά στην ιστορία του με αίμα.

Δεν ξέρω για πιο λόγο συμβαίνουν όλα αυτά, πραγματικά είναι πολύ λυπηρό να κάνουμε βήματα προς τα πίσω, είναι πολύ λυπηρό άνθρωποι στον 21ο αιώνα να σκέφτονται την καταστροφή και όχι τη δημιουργία.

Ελπίζω μια μέρα ο κόσμος να καταλάβει τα λάθη του πριν είναι πολύ αργά, και ελπίζω αυτή η μέρα να έρθει σύντομα.

Υ.Γ Ζήσε την ζωή σου με τον ίδιο τρόπο που θα ήθελες τα παιδιά σου να ζήσουν τη δική τους.

Άγγελος Παντελάκης

Πηγή : enfo.gr