Γάμος: Η αρχή για ένα πετυχημένο... διαζύγιο!
Δ ιαβάζω και ακούω τους πάντες να γκρινιάζουν για την οικονομική και κοινωνική κρίση και αναρωτιέμαι αν αναφέρονται στην ίδια χώρα, στην...
https://to-synoro.blogspot.com/2019/05/gamos-h-arxh-gia-ena-petyxhmeno-diazygio.html
Διαβάζω και ακούω τους πάντες να γκρινιάζουν για την οικονομική και κοινωνική κρίση και αναρωτιέμαι αν αναφέρονται στην ίδια χώρα, στην οποία οι άνθρωποι συνεχίζουν να παντρεύονται ως «μικροί Ωνάσηδες»...
Ας με συγχωρέσουν όσοι γνωστοί, φίλοι ή συγγενείς παντρεύτηκαν ή παντρεύονται σύντομα (...), καθώς και ο Παπάς της Ενορίας, η κουτσομπόλα της γειτονιάς και ο κουμπάρος της χρονιάς, για όσα πρόκειται να επακολουθήσουν. Διαβάζω και ακούω τους πάντες να γκρινιάζουν για την οικονομική και κοινωνική κρίση και αναρωτιέμαι αν αναφέρονται στην ίδια χώρα, στην οποία οι άνθρωποι συνεχίζουν να παντρεύονται ως «μικροί Ωνάσηδες», αδιαφορώντας για το αν τελικά θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στην ευθύνη μίας τόσο σοβαρής απόφασης.
Το πρόβλημα είναι διαχρονικό και η ρίζα του προφανής. Μια ματιά στο πώς αντιμετωπίζεται ο γάμος ανά το χρόνο, αρκεί. Η ιερή -υποτίθεται- συνένωση ανθρώπων, κάποτε ήταν προαποφασισμένη από τις οικογένειές τους, μέσω συνοικεσίων. Με την πάροδο των ετών δεν γίνεται τόσο εξόφθαλμα, αλλά μέσω συνεχούς πλύσης εγκεφάλου. «Πρέπει να παντρευτείς πριν από τα 30», «τι θα πουν οι γύρω;», «να βρεις ένα καλό παιδί/μια καλή κοπέλα, αλλά να έχει μια καλή δουλειά ή προίκα», μόνο που υπολόγισαν χωρίς τον O.A.E.Δ., ο οποίος «απασχολεί» ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού και καταστρέφει μερικά χιλιάδες όνειρα παντρειάς…
Κάποιοι, βέβαια, πιο τολμηροί και φιλάνθρωποι δεν πτοούνται ούτε από την ανεργία ή την πλήρη φτώχεια που επίκειται και συνεχίζουν να παντρεύονται, με σκοπό να τη νικήσουν, διατηρώντας παράλληλα με αυτό τον τρόπο θέσεις εργασίας, όπως είναι αυτή του ιερέα, του φωτογράφου, του διακοσμητή, του «λουλουδά» και εν τέλει του… δικηγόρου. Μα, πώς όμως από τα αρχικά γλέντια, τους χορούς, τα πανηγύρια και τις δήθεν «τέλειες σχέσεις», φτάνουμε στο δημοφιλή πλέον συνήγορο του «διαβόλου», όπου φταίνε όλοι εκτός φυσικά από εμάς;
Η απόσταση δεν είναι και τόσο μεγάλη, ειδικά όταν αναφερόμαστε σε ανθρώπινα όντα, με τις εκατομμύρια αδυναμίες, ανασφάλειες και τα συμπλέγματα που ταλανίζουν τις ψυχές τους διαχρονικά και πολλώ δε μάλλον, αυτή την εποχή. Όμως, η αντίπερα όχθη που ακούει στο όνομα «και πότε θα παντρευτούμε, να κάνουμε και οικογένεια, αν όχι τώρα που είμαστε σχετικά νέοι;», αποτελεί κάτι σαν δίκοπο μαχαίρι, καθώς ναι μεν έχει τα δίκια της για ευνόητους και βιολογικούς λόγους, αλλά από την άλλη με αυτή τη συλλογιστική, ελλοχεύει ο κίνδυνος μίας βιαστικής απόφασης, υπό πίεση χρόνου.
Το βασικότερο πρόβλημα έχει να κάνει με τα πρόσωπα που απαρτίζουν την επικείμενη συνένωση και το πόσο αξιόπιστα είναι. Σκεφτόμουν πρόσφατα αν είναι καλύτερο να έχεις μια αρκετά μακροχρόνια σχέση (10 ή και παραπάνω ετών) και στο τέλος να την επισημοποιήσεις ή αν ζήσεις την «La Vida Loca» σαν τον Ρίκι Μάρτιν (πριν από τη δημόσια «ομολογία» περί ομοφυλοφιλίας του) και κάποια στιγμή να ρίξεις άγκυρα στο απάνεμο λιμάνι που γνώρισες τυχαία σε κάποια «κρουαζιέρα» σου...
Απάντηση δε μου έδωσα, γιατί πολύ απλά δεν γίνεται να τα έχουμε όλα δικά μας σε αυτή τη ζωή. Στην πρώτη περίπτωση κερδίζεις ένα άτομο που το ξέρεις ήδη μία ζωή και προφανώς μόνο αυτό θα γνωρίζεις μέχρι να αποδημήσεις εις Κύριον, με ό,τι συνεπάγεται κάτι τέτοιο και στη δεύτερη, η αναζήτηση ίσως σε φέρει στην «Ιθάκη» σου, αλλά όχι απαραίτητα στο νησί και δυστυχώς με την… «απεξάρτηση» επιβεβλημένη.
Απάντηση δε μου έδωσα, γιατί πολύ απλά δεν γίνεται να τα έχουμε όλα δικά μας σε αυτή τη ζωή. Στην πρώτη περίπτωση κερδίζεις ένα άτομο που το ξέρεις ήδη μία ζωή και προφανώς μόνο αυτό θα γνωρίζεις μέχρι να αποδημήσεις εις Κύριον, με ό,τι συνεπάγεται κάτι τέτοιο και στη δεύτερη, η αναζήτηση ίσως σε φέρει στην «Ιθάκη» σου, αλλά όχι απαραίτητα στο νησί και δυστυχώς με την… «απεξάρτηση» επιβεβλημένη.
Oι αγάπες και οι έρωτες μπορούν να σε οδηγήσουν εύκολα στα σκαλιά της εκκλησίας, ειδικά με την ενθάρρυνση του οικογενειακού περιβάλλοντος, που συνήθως είναι οι ηθικοί αυτουργοί του «λάθους». Χωρίς όμως εμπιστοσύνη, ειλικρίνεια και… πίστη, κινδυνεύεις να πέσεις, προτού καν τα ανέβεις και, μάλιστα, με εκκωφαντικό κρότο. Τα ψέματα φέρνουν έλλειψη εμπιστοσύνης και σπέρνουν το σπόρο της αμφιβολίας. Η αλήθεια είναι σαν την Μάνα… -μόνο- μία. Κι όμως, οι άνθρωποι φτιάχνουν 5-6 για κάθε συμβάν. Ακόμη και η απόκρυψή της συνιστά ψέμα, ενώ η διαστρέβλωσή της και η προσπάθεια να φανεί… τρελό το ταίρι σας, δεν σας τιμά.
Αφήστε στην άκρη τους εγωισμούς, κρατήστε το παρελθόν σας μακριά από το παρόν έτσι ώστε να μην καταστρέψει και το μέλλον, δώστε πρώτοι το καλό παράδειγμα στο έτερόν σας ήμισυ, βάλτε φρένο στα σόγια και στις επί παντός επιστητού επεμβάσεις τους, μην επηρεάζεστε από κανέναν και ειδικά από δήθεν φίλους που αποδεικνύονται «Ιούδες» και αν δεν τα καταφέρετε, τουλάχιστον θα έχετε προσπαθήσει, ευρισκόμενοι στο σωστό δρόμο. Αλλιώς μην παντρευτείτε. Γιατί τότε, ο τίτλος αυτού του θέματος, θα φαντάζει ως το υπέρτατο κομπλιμέντο!
Άλλωστε… «ό,τι δίνεις, παίρνεις».
Και στα δικά σας!
*Xristin-aki.-*