Το παραμύθι του συκοφαντημένου λύκου που κάνεις δεν άκουγε

Το παιδικό παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας είναι από τα πιο γνωστά και λέγεται εδώ και πολλά χρόνια. Την αρχική εκδοχή την αφηγείται το μικρό κορίτσι από την πλευρά της, σαν κάποια που απειλήθηκε από έναν άγριο λύκο. Όλοι έχουμε ακούσει αυτή την εκδοχή και υποθέσαμε πως ήταν αληθινή. Οι περισσότεροι δεν αναρωτήθηκαν τι έχει να πει ο λύκος για όλο αυτό. Ασφαλώς ως ο υποτιθέμενος ένοχος της ιστορίας είχε κάτι ενδιαφέρον να προσθέσει.

Ο Lief Fearn το 1988 αποφάσισε να αλλάξει τους ρόλους στην ιστορία και να την πει από την οπτική γωνία του λύκου. Επιτρέποντας του έτσι να πει την δική του εκδοχή. Η ιστορία του μας βοηθά να καταλάβουμε πως κάποιες φορές είναι αναγκαίο να ακούμε και τις δύο πλευρές μιας κατάστασης πριν κρίνουμε.

Το παραμύθι του συκοφαντημένου λύκου

Το δάσος ήταν το σπίτι μου. Εκεί ζούσα και το φρόντιζα. Σιγουρευόμουν πως πάντα ήταν καθαρό και περιποιημένο. Μια ηλιόλουστη μέρα καθώς μάζευα τα σκουπίδια που κάποιοι επισκέπτες είχαν αφήσει πίσω τους άκουσα βήματα. Κατευθείαν κρύφτηκα πίσω από ένα δέντρο και είδα ένα μικρό κορίτσι να περπατά στο μονοπάτι με ένα καλάθι στο χέρι της.

Αμέσως την υποπτεύτηκα γιατί ήταν ντυμένη με έναν περίεργο τρόπο. Το κεφάλι της ήταν καλυμμένο σαν να μην ήθελε να την αναγνωρίσουν.

Φυσικά βγήκα έξω για να δω ποια ήταν, την ρώτησα το όνομα της, που πήγαινε κτλ. Είπε πως πήγαινε λίγο φαγητό στην γιαγιά της. Μου φάνηκε ειλικρινής. Ωστόσο, η αλήθεια είναι πως βρισκόταν στο δάσος μου και μου φάνηκε ύποπτη με αυτή την κουκούλα. Επίσης, απλώς την προειδοποίησα πόσο επικίνδυνο ήταν να είναι μέσα στο δάσος χωρίς άδεια. Ακόμα πιο επικίνδυνο με τέτοια φανταχτερή ενδυμασία.

ην άφησα να φύγει και τότε βιαστικά πήρα έναν παράδρομο που ήξερα και έφτασα στο σπίτι της γιαγιάς της πριν από εκείνη. Μόλις είδα αυτή την καλή ηλικιωμένη κυρία της εξήγησα το θέμα. Συμφώνησε πως η εγγονή της θα έπρεπε να πάρει ένα μάθημα. Συμφωνήσαμε πως θα έπρεπε να περιμένει απ έξω αλλά αντί γι αυτό κρύφτηκε κάτω από το κρεβάτι. Τότε έβαλα τα ρούχα της και καλύφθηκα με τις κουβέρτες.

Ένα πολύ δυσάρεστο κορίτσι…

Όταν η κοπέλα έφτασε, την προσκάλεσα μέσα στο υπνοδωμάτιο. Μόλις κάθισε πάνω στο κρεβάτι το πρώτο πράγμα που είπε ήταν κάτι κακό για τα αυτιά μου. Είχε ξαναπεί κάτι δυσάρεστο για αυτά και νωρίτερα. Έκανα ότι μπορούσα για να υπερασπιστώ τα αυτιά μου. Της είπα πως θα την άκουγα καλύτερα χάρη στο μέγεθος τους.

Επίσης ήθελα να της πω πόσο μου άρεσε ο τόνος της φωνής της και το πως την χρησιμοποιούσε για να διηγείται ιστορίες. Ήθελα πολύ να δώσω προσοχή σε ότι είχε να πει αλλά κατευθείαν έκανε ένα σχόλιο για τα μεγάλα μάτια μου. Όπως μπορείτε να φανταστείτε ξεκίνησα να νιώθω μια αντιπάθεια γι αυτό το κορίτσι. Φαινόταν τόσο καλή αλλά η αλήθεια είναι πως δεν ήταν καθόλου ευγενική. Ωστόσο , συνηθίζω να μην ανταποδίδω τις προσβολές. Της είπα πως τα μεγάλα μάτια μου με βοηθούσαν στο να την βλέπω καλύτερα.

Η επόμενη προσβολή με πλήγωσε πολύ. Γνωρίζω πως τα δόντια μου δεν είναι και τα ομορφότερα αλλά το σχόλιο της δεν ήταν καθόλου ευχάριστο. Έτσι, παρόλο που έκανα ότι μπορούσα για να συγκρατηθώ, πήδηξα από το κρεβάτι. Εξοργισμένος της είπα πως τα δόντια μου με εξυπηρετούσαν στο να την φάω καλύτερα!

Μια ετυμηγορία χωρίς αποδεικτικά στοιχεία…

Τώρα, ας είμαστε ειλικρινείς όλοι ξέρουν πως κανένας λύκος δε θα έτρωγε ένα μικρό κορίτσι. Αλλά αυτή η τρελή κοπέλα άρχισε να τρέχει μέσα στο σπίτι ουρλιάζοντας με εμένα ακριβώς από πίσω της να προσπαθώ να την ηρεμήσω. Μέχρι που ξαφνικά η πόρτα άνοιξε με θόρυβο και ένας δασοφύλακας εμφανίστηκε με ένα τσεκούρι στο χέρι του.

Το χειρότερο κομμάτι ήταν πως ήδη είχα βγάλει το φόρεμα της γιαγιάς. Αμέσως κατάλαβα ότι είχα πρόβλημα και πως ήμουν απροστάτευτος. Χωρίς να έχω άλλη επιλογή πήδηξα έξω από ένα ανοιχτό παράθυρο και άρχισα να τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορούσα.

Θα ήθελα να πω πως αυτό ήταν το τέλος της ιστορίας αλλά δεν ξέρω γιατί αυτή η γιαγιά δεν είπε ποτέ την αληθινή εκδοχή. Λίγο αργότερα ο κόσμος άρχισε να συμπεραίνει πως είμαι κακός και μοχθηρός. Όλοι ξεκίνησαν να με αποφεύγουν. Δεν ξέρω τίποτα γι αυτό το κορίτσι με την υπερβολική κόκκινη κουκούλα αλλά από εκείνη την ημέρα και μετά δεν μπόρεσα να ζήσω γαλήνια.

Η τέχνη του να ακούς

Όπως συμβαίνει στο παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας συχνά αποδεχόμαστε μια εκδοχή των γεγονότων ως αληθινή χωρίς να αναρωτηθούμε τι έχουν να πουν οι άλλοι για την ιστορία. Κάθε άτομο μπορεί να ζήσει μία ενιαία πραγματικότητα με το δικό του τρόπο, να την βιώσει διαφορετικά και μοναδικά.

Για να μάθουμε την εκδοχή του άλλου είναι αναγκαίο να μας ενδιαφέρει και να έχουμε χρόνο να την ακούσουμε. Επίσης, δεν πρέπει να δεχόμαστε κάτι έτσι απλά ως αλήθεια. Το να είστε προσεκτικοί όταν κρίνετε τους άλλους ίσως σας βοηθήσει να αποφύγετε τις παρεξηγήσεις.

Το να ρωτάτε και το να μάθετε πως να ακούτε είναι πολύ πιο δύσκολο από το να μιλάτε και να λέτε την γνώμη σας. Συχνά ακούμε μόνο για να δώσουμε μια απάντηση και όχι για να καταλάβουμε. Πριν γεμίσουμε το στόμα μας με λόγια θα πρέπει να γεμίσουμε τα αυτιά μας με αυτά που έχει να πει ο άλλος.

Πρώτα ρωτήστε, μετά κρίνετε

Αγνοημένος και συκοφαντημένος ο λύκος ανακηρύχθηκε ένοχος χωρίς κανέναν να νοιάζεται ή να δίνει προσοχή στην εκδοχή του. Βέβαια αν τον είχαν ρωτήσει ή αν του είχαν δώσει χρόνο να εξηγήσει θα είχαν μάθει την οπτική του γωνία και δεν θα τον καταδίκαζαν τόσο γρήγορα.

Τις περισσότερες φορές η Κοκκινοσκουφίτσα δεν είναι καθόλου αθώα και ο λύκος καθόλου ένοχος.

Καταδικάζουμε πολλούς λύκους στην ζωή μας χωρίς να ενδιαφερόμαστε για την ιστορία που έχουν να πουν. Επίσης, σίγουρα πολλοί από εμάς είμαστε οι λύκοι στα μάτια των άλλων που έχουν ακούσει εκδοχές διαφορετικές από την δική μας.

Θυμηθείτε πως στις ιστορίες υπάρχουν τόσες οπτικές γωνίες όσες και τα άτομα που εμπλέκονται σε αυτή. Το να ακούτε διαφορετικές εκδοχές, το να ρωτάτε όλες τις πλευρές και το να μην κρίνετε πολύ γρήγορα θα βοηθήσει τους λύκους της ζωής σας να ζήσουν γαλήνια.

Πηγή : .awakengr.com