Δεν ξέρω να σου πω αν είναι ξενέρωμα, ξέρω όμως πως δεν έχει επιστροφή..

Πότε περνάει ο έρωτας, με ρωτάς.. πότε τελειώνει ο πόνος;

Και δεν ξέρω τι να σου πω. Δεν ξέρω πώς να σου εξηγήσω εκείνο το μαγικό “κλικ” που γίνεται μέσα σου και κατεβαίνουν όλοι οι διακόπτες μαζί.

Μπορεί να λέγεται ξενέρωμα..

Μπορεί να λέγεται τέλος..

Δεν ξέρω να σου πω την ακριβή λέξη. Ξέρω όμως να σου πω πως είναι το πιο λυτρωτικό και το πιο λυπηρό συναίσθημα συγχρόνως.

Λύτρωση γιατί για να φτάσεις εκεί σημαίνει πως το θες, το χρειάζεσαι, το έχεις ανάγκη και λύπη ακριβώς επειδή έφτασες εκεί.

Δεν είναι μια μέρα που την περιμένεις.

Δεν θα γίνει “κάτι” που θα σηματοδοτήσει τις εξελίξεις.

Δεν θα είσαι καν προετοιμασμένη.

Θα το καταλάβεις επειδή ξαφνικά, δεν θα υπάρχει στην σκέψη σου, δεν θα ζει στις επιθυμίες σου, δεν θα ζει σε κανένα από τα πιθανά και απίθανα συναισθήματα που μπορεί να έχεις νιώσει μέχρι τώρα.

Δεν θα έχεις ούτε θυμό, ούτε στεναχώρια.

Θα έχεις ένα κενό.

Ένα κενό που η δημιουργία του κρατά όσο το ανοιγόκλεισμα των ματιών.

Την μια στιγμή τα κλείνεις και τον αποχαιρετάς χωρίς να το ξέρεις και την άλλη τα ανοίγεις και δεν είναι πια εκεί.

Δεν σε νοιάζει πια πού είναι, τι κάνει, αν είναι με άλλη, αν δεν είναι…

Δεν θες εκδίκηση, δεν θες καβγά.

Δεν θες τίποτα..

Κι όταν φτάσεις στο τίποτα, στο ολόδικό σου τίποτα, τότε η ζωή αρχίζει και πάλι να αξίζει!

Είσαι σαν μικρό παιδί που μόλις άρχισε να ανακαλύπτει τον κόσμο.

Τα χρώματα που είχες ξεχάσει, τους ήχους που είχες λησμονήσει, τους ανθρώπους που σου είχαν λείψει.

Τον εαυτό σου… που για καιρό πια δεν αναγνώριζες.

Δεν ξέρω να σου πω αν είναι ξενέρωμα.

Ξέρω να σου πω, πως από αυτό το σημείο, δεν υπάρχει επιστροφή στον έρωτα.

Δεν υπάρχει σπίθα για να πάρει η φωτιά και να τα ξανακάψει όλα.

Δεν υπάρχει επιθυμία, δεν υπάρχει πόθος, δεν υπάρχει ελπίδα..

Ίσως τελικά, αυτό να είναι…

Αυτή να είναι η στιγμή που ορίζει το τέλος..

Η στιγμή που πια.. δεν θες άλλο από το δικό του τίποτα!

Κι αυτό, είναι λύτρωση και θάνατος μαζί.

ΥΓ. Δεν ξέρω να σου πω την στιγμή.. δεν ξέρω αν είναι τώρα, αύριο ή σε λίγο.

Ξέρω πως όσο ο λίγος παραμένει λίγος, η στιγμή είναι δεδομένο πως θα έρθει.

Δ. μου..

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Πηγή : .loveletters.gr