Πώς θα ζούσα αν είχα μια ευκαιρία ακόμα -

Το μόνο που ήθελα ήταν ακόμα μια ευκαιρία. Λίγες ακόμα ώρες, μερικές ακόμα μέρες, μερικά ακόμα χρόνια, και ήξερα ότι θα άφηνα τον κόσμο με χαρά και όχι με λύπη. Μια ακόμα ευκαιρία.

Ενώ έζησα, πήρα τη ζωή μου σαν δεδομένη. Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι μια μέρα αυτή η ζωή θα τελείωνε. Είχα μια βαριά άρρωστη θεία και ήξερα ότι το μόνο που ήθελε ήταν να ζήσει. Ήταν πρόθυμη να δώσει τα πάντα, να πληρώσει οποιοδήποτε τίμημα, να καλύψει οποιαδήποτε απόσταση, φτάνει ο γιατρός να της έδινε ακόμα λίγα χρόνια ζωής.

Και τότε συνειδητοποίησα ότι τα πράγματα για τα οποία είχα παζαρέψει τη ζωή μου δεν είχαν τίποτε να προσφέρουν. Από εκείνη την ημέρα, εξέταζα προσεκτικά την ποιότητα ζωής που ζούσα. Σήμερα όμως, έχοντας χάσει πλέον τη ζωή μου, συνειδητοποιούσα ότι δεν είχα καταλάβει το νόημα του να είναι κανείς ζωντανός.

Καθώς αυτή η συνειδητοποίηση σάρωνε όλη μου τη ζωή, άκουσα μια φωνή να μιλάει. Μια οικεία φωνή που άκουγα, κάθε φορά που έστρεφα την προσοχή μου προς τα μέσα. Τα παρακάτω λόγια βγήκαν από τα βάθη της ψυχής μου.

«Ζούμε σε μια διπλή πραγματικότητα, σε έναν κόσμο αντιθέσεων και μόνο μια έξυπνη ψυχή θα μπορούσε να καταλάβει ότι δεν υπάρχουν αντιθέσεις. Να είσαι πάντα αρκετά δυνατός, ώστε να αντιμετωπίζεις τον κόσμο καθημερινά. Αλλά να είσαι και αρκετά αδύναμος, ώστε να αναγνωρίζεις ότι δεν μπορείς να κάνεις τα πάντα.

Να είσαι γενναιόδωρος με όσους χρειάζονται τη βοήθειά σου. Αλλά… να είσαι λιτός με τις δικές σου ανάγκες. Να είσαι αρκετά έξυπνος, ώστε να μην χρειάζεται να γνωρίζεις τα πάντα. Αλλά να είσαι και σίγουρος ότι δεν υπάρχει λόγος να ξέρεις τα πάντα.

Να είσαι αρκετά σοφός, ώστε να ξέρεις ότι δεν μπορείς να γνωρίζεις τα πάντα. Αλλά να είσαι αρκετά ανόητος, ώστε να πιστεύεις ότι πράγματι συμβαίνουν θαύματα. Να είσαι πρόθυμος να μοιραστείς τις χαρές σου με όλους. Αλλά να είσαι επίσης πρόθυμος να δεχθείς τη θλίψη του καθενός.

Να είσαι πρόθυμος να αναλάβεις τα ηνία, όταν δεις ένα μονοπάτι που οι άλλοι δεν βλέπουν. Αλλά να είσαι εξίσου πρόθυμος να πάρεις τα ηνία, ακόμα και όταν δεν είσαι βέβαιος. Να είσαι πρόθυμος να συγχαρείς αμέσως έναν αντίπαλο που πετυχαίνει. Αλλά να είσαι απρόθυμος να επικρίνεις κάποιον που αποτυγχάνει.

Βεβαιώσου ότι επιστρέφεις την αγάπη και τη φροντίδα, όταν τις βρίσκεις. Αλλά να είσαι απόλυτα σίγουρος ότι αγαπάς περισσότερο όσους δεν σε αγαπούν, γιατί θα αλλάξουν σιγά-σιγά, όσο θα αλλάζεις κι εσύ ο ίδιος. Πάνω απ’όλα, να είσαι το καλύτερο που μπορείς να είσαι. Γιατί αυτός είναι ο σκοπός της ύπαρξής σου».

Πηγή : enallaktikidrasi.com