Αυτό που δεν κατάλαβες, είναι πως φεύγοντας, θα ξαναγεννηθώ από τις στάχτες μου!

Με θεωρουσες κάτι εξωπραγματικό, αυτό μου είχες πει.

Δεν πίστευες ότι είσαι ευλογημένος, που ένας τέτοιος άνθρωπος είναι δίπλα σου, σε αγαπησε και σε αγαπάει ακόμα που να πάρει η ευχή!

Και;;

Πες μου τι έκανες για να μεινω;

Θα σου πω εγώ τι δεν έκανες για να μείνω!

Δεν με σεβάστηκες!

Δεν με υπολόγισες!

Δεν με πίστεψες!

Δεν με αγάπησες!

Μάλλον ο αληθινός άνθρωπος σε εξέπληξε και δεν ήξερες να τον διαχειριστείς..

Θες από ανασφάλεια δική σου;

Θες επειδή μάλλον δεν ήσουν εσύ ο αληθινός και απο φόβο πίστευες ότι είμαι σαν τα μούτρα σου;

Κι όμως αγαπημένε μου…

Ούτε σαν τα μούτρα σου είμαι και είμαι πέρα για πέρα αληθινή!

Γιατί εγώ τα παντελόνια που φοράω τα σέβομαι περισσότερο από κάτι ανδρείκελα σαν κι εσένα..

Εγώ τον άνθρωπο που είναι δίπλα μου τον τιμαω και τον σέβομαι.

Και όταν δω ότι οι κόποι μου δεν πιάνουν τόπο, όταν δω ότι πράξεις και λόγια πέφτουν στο κενο, δεν εκτιμουνται,φοράω το καπελακι μου και γεια σας!

Δεν θα πω χάρηκα που σε γνώρισα όπως λένε όταν ίσως δεν θα ξαναδείς κάποιον…

Δεν χάρηκα καθόλου τελικά γιατι εσύ ήσουν η χαριστική βολή.

Σημαδεψες σωστά και με αποτελείωσες…

Γιατί σε σένα έδωσα τα πάντα

Με σένα αφέθηκα και άνοιξα την καρδιά μου

Με σένα ξεπέρασα όρια και αντοχές.

Αλλά κατι ξέχασα να σου πω φεύγοντας.

Ότι εγώ από τις στάχτες μου ξανάγεννιεμαι ακόμα πιο δυνατη.

Γράφει η Λία Ευαγγελίδου

Πηγή : loveletters.gr