Μην αφήνεις τη ζωή να περνά και να χάνεται Πριγκίπισσα..

Ωραία μου κοιμωμένη, σε παρακαλώ ξύπνα. Ξημέρωσε Κυριακή. Μια Κυριακή μοναδική. Μην την χάσεις, περιμένοντας να σε ξυπνήσουν. Δεν πειράζει που αποκοιμήθηκες λίγο παραπάνω, η ζωή που τρέχει βλέπεις πολλές φορές κουράζει πολύ. Έλα, ξύπνα μόνη σου, χωρίς τον πρίγκηπα στο άλογο καβαλάρη. Ξέρεις τι όμορφο είναι να ανοίγεις τα μάτια με δική σου δύναμη, καταδική σου ανάγκη για ζωή; Είναι γιατί μόνο έτσι διαπιστώνεις πως θες να ζήσεις για σένα κι όχι με αφορμή κι αιτία κανέναν. Ούτε καν τον κ. Τέλειο!

Χιονάτη μου όμορφη, παράτησε τους νάνους που σε περιτριγυρίζουν, που μπορεί να μην είναι 7 μόνο αλλά πολύ περισσότεροι. Τα χατήρια, γλυκιά μου, δεν γίνονται για το λευκό σου προσωπάκι και τα γλυκά σου μάτια. Όλοι ανεξαιρέτως κάτι θέλουν. Κάτι περιμένουν από σένα. Και ναι, θα το ζητήσουν να το πάρουν και θα σε σκορπίσουν και θα νιώσεις ότι δεν σ’ αφήνουν απλά να είσαι εσύ χωρίς χάρες και προσφορές…

Και τέλος, βατραχάκο, μπορείς να κοάζεις όσο δυνατά θες, αφέσου να ακουστείς στα πέρατα γύρω σου. Πρασίνισε όσο θες. Παίξτο μου όσο γλυκός και συγκαταβατικός αντέχεις. Φιλί δεν έχεις από μένα. Δεν θα σου λύσω εγώ τα μάγια. Έχω να ασχοληθώ με τα δικά μου. Άλλωστε ξέρουμε κι οι δυο πως πρίγκηπες δεν υπάρχουν! Δεν τους πήρε το Εύρηκα, απλά επέστρεψαν στη χώρα του ποτέ, που ανήκουν ούτως ή άλλως, πριν κάποιοι τάχα μου έξυπνοι τους βάλουν στα παραμύθια για τα ονειροπόλα κορίτσια..

Γιατί εδώ είναι ζωή, πράσινε φιλαράκο, κι εδώ δεν χρειάζεται κανένας πρίγκηπας δίπλα σου. Ένας ήρωας ίσως χρειάζεται, όσο ηρωικό μπορεί να είναι ένα χέρι ή μια αγκαλιά από αυτόν που θέλει να σε σηκώσει όταν σωριάζεσαι. Γιατί αγαπά να στέκεις δίπλα του ευθυτενής, ατόφια, όρθια και να βρίσκεις το δικό σου δρόμο. Κι ο ήρωας ούτε βάτραχος, ούτε πρίγκιπας είναι, κατάλαβες; Μπορεί όμως να γίνει ο βασιλιάς της καρδιάς σου.

Γράφει η Ζωή Τριανταφυλλοπούλου

Πηγή : .loveletters.gr