Η λύση είναι μπροστά σου και σε περιμένει....

Υπάρχουν αρκετές κατηγορίες ανθρώπων. Κάποιες από αυτές, είναι εκείνων που ξεκινούν να φτιάχνουν ένα παζλ από τις γωνίες, από το περίγραμμα του. Υπάρχουν και οι άλλοι, που ξεκινούν από το κέντρο και προχωρούν γεμίζοντάς το περιμετρικά, από το κέντρο και προς τα έξω.

Έχει σημασία αυτό; Θα αναρωτιέσαι. Έχει, έχει να κάνει με το πώς βλέπεις τα πράγματα και με το πώς σχηματίζεις μια εικόνα.

Θα μου πεις μικρή η διαφορά, θέμα τρόπου το πως λειτουργεί ο καθένας. Άλλωστε το αποτέλεσμα είναι εκείνο που μετράει και στην συγκεκριμένη περίπτωση, η εικόνα θα παραμείνει ίδια, από όπου κι αν ξεκινήσεις να φτιάξεις το παζλ.

Αλληγορικά τώρα, με τον το ίδιο τρόπο, στήνεις τα κομμάτια στο παζλ του εαυτού σου. Μια μεγάλη εικόνα, που κάθε κομμάτι της από το παρελθόν και το παρόν, συνθέτουν την τελική εικόνα που έχεις σήμερα. Κάποιες φορές η εικόνα αφήνει υπονοούμενα, που προβάλουν μια ασαφή μεν, αλλά επερχόμενη δε, εικόνα που σε οδηγεί στο μέλλον.

Αντικειμενικά αν το δεις, είναι μια τρισδιάστατη εικόνα του εαυτού σου.

H λύση που αναζητάς, ίσως κάτι στιγμές σε αδιέξοδο, είναι μπροστά σου και περιμένει εσένα, με το πολύ απλό, όπως το να βάλεις τα κομμάτια στην θέση τους.

Τα κομμάτια είναι παντού γύρω σου, είναι μέσα στα συρτάρια σου ανακατεμένα με άλλα άσχετα αντικείμενα, είναι κρυμμένα στην ντουλάπα σου, εκεί δίπλα, από το αγαπημένο σου μπλουζάκι, ανάμεσα σε ρούχα παλιά και πολυφορεμένα, σκορπισμένα ίσως βρίσκονται, κάπου χαμένα στις σημειώσεις σου, στο κινητό, η σε αρχεία ξεχασμένα στον υπολογιστή σου.

Το μόνο που μένει, είναι να ψάξεις καλά.

Να βάλεις σε μια σειρά τις σκέψεις σου, τα συναισθήματά σου, να αναποδογυρίσεις μνήμες και να ανακατέψεις εικόνες.

Δεν υπάρχει περπατημένη οδός και οι οδηγίες χρήσης, δεν σου χρειάζονται.

Τώρα είναι η καλύτερη στιγμή για το προσωπικό σου ψαχούλεμα.

Βρες τα κομμάτια, άνοιξε τα όλα μπροστά σου και άφησέ τα να σου δώσουν την εικόνα σου.

Θα δεις πως το χέρι σου ασυναίσθητα θα τοποθετεί τα κομμάτια, στη σωστή σειρά.

Με την ίδια άνεση, φτιάξε το πρόγραμμά σου, τις προτεραιότητες σου, κοίταξε το σώμα σου τι ζητάει, άκουσε τον ψυχισμό σου τι επιθυμεί για να είναι ευτυχισμένος, ετοίμασε ένα ταξίδι μικρό, σύντομο, μα που να το ονειρεύεσαι δυνατά. Θες να αφεθείς και να φας; Κάνε το!

Κάνε έρωτα σαν την πρώτη σου φορά, με ενθουσιασμό, με φλόγα, βάλε μικρά τεστ για τις αντοχές σου, δες τι ανέχεσαι πλέον και τι όχι.

Δες στους ανθρώπους δίπλα σου τι προσφέρεις, τι σου προσφέρουν, ποιοι σου κάνουν ρε αδερφέ και ποιους δε θες πια στην ζωή σου, δική σου είναι η επιλογή σε όλα αυτά. Θυμήσου τις φορές συναισθηματικής φόρτισης, φέρε στο νου τα πρόσωπά τους κι αν στο μυαλό, σου έρθει αιφνιδίως η εικόνα από την ματαιότητα της επιδειξιομανούς ευαισθησίας τους προς εσένα, μη θυμώσεις. Μοιάζει και είναι ίδια με αυτήν την ψευτοευαισθησία πολλών για τα προβλήματα του κόσμου, των παιδιών που πεινάνε και τα ξερνάει άψυχα η Μεσόγειος. Μια ευαισθησία επαρμένη, κενή, συγκαταβατική και εξανεμισθείσα σε κλάσματα δευτερολέπτου.

Μέσα από όλη αυτή την διασκεδαστική( έτσι πρέπει να το δεις και όχι ως επίπονη) εμπειρία του ανοίγματος των κομματιών σου, θα βρεις εσένα. Σε κάποια θα ταυτιστείς απόλυτα, κάποια που έπιασες δεν θα σου ταιριάζουν για την εικόνα που θέλεις να σχηματίσεις, άστα κάτω, δε πειράζει, ψάξε για άλλα…Θα βρεις και θα ανακαλύψεις τόσα πράγματα που τα είχες χαμένα, ξεχασμένα. Μη τη φοβηθείς τη μνήμη, άσε την και αυτή να μπει στο παιχνίδι σου, άστη να ανασύρει αναμνήσεις…

Άσε τις γωνίες. Γωνιές ψάχνουν να κατουρήσουν οι σκύλοι. Χτύπα κέντρο και κινήσου περιφερειακά, ώστε να έχεις στο κέντρο τη μεγάλη σου εικόνα, η, όπως σε τελική ανάλυση σου κάνει κέφι. Το χέρι είπαμε θα σε οδηγήσει.

Το παζλ είναι έτοιμο. Και τώρα, θαύμασε την εικόνα.

Κάνε απλά το ταξίδι στο εγώ σου, δίχως να σε ενδιαφέρει ο προορισμός.

Χριστίνα Καζανιάτορα

Πηγή : .anapnoes.gr