Μην κρίνεις τους ανθρώπους αν δεν ξέρεις σε τι μάχες πολεμάνε.

Πριν κρίνεις κάποιον άνθρωπέ μου, κάνε μία στάση στα άδυτα της ψυχής του. Πέρασε από τα σοκάκια της καρδιάς του. Βάδισε στο παρελθόν του. Φτάσε μέχρι το παρόν του. Και ακολούθησε βήμα με βήμα την διαδρομή του.

Πριν σκορπίσεις το δηλητήριό σου σκέψου με πόσα θεριά παλεύει και πόσες μάχες έχει αντέξει. Πόσους ανήμερους φόβους προσπαθεί να ημερέψει. Πόσες ανασφάλειες αγωνίζεται να γαληνέψει. Πόσα και ποια άγρια τέρατα του καρατρώνε τα σωθικά. Αναλογίσου πόσα όρνεα απομυζούν τη δική του σάρκα και οστά. Πως καταφέρνει να στέκεται παλικαρίσια μετά από κάθε λάβωμα. Μάθε πως αντιστέκεται στην δειλία και την αχαριστία. Πως αντιμετωπίζει την κακία και τη μικροψυχία. Πόσες φορές έχει γίνει λιώμα μπροστά στο ψέμα και την υποκρισία. Και πως κρέμεται από μία κλωστή μα μένει σταθερός σε κάθε αρχή και αξία.

Μην κατακρίνεις κανένα από την εικόνα αν δεν έχεις επίγνωση της δικής του ουσίας. Αν δεν γνωρίζεις ποιες εμπειρίες του έχουν διαμορφώσει τον χαρακτήρα. Ποια βιώματα και ποιες αναμνήσεις έχουν χαράξει τη δική του πορεία. Και ποια δύσκολη καθημερινότητα του στιγματίζει την προσωπικότητα.

Πριν κατηγορήσεις κάποιον μπες στην δική του αρένα και διάνυσε την δική του πορεία. Μπες στην ύπαρξή του και άδειασέ την. Βίωσε τις δικές του άσχημες εμπειρίες. Αφέσου στα σκοτεινά μονοπάτια των σκέψεών του. Άσε τα σκοτάδια που παλεύει να σε κυριεύσουν. Τους τρόμους που τον καθηλώνουν να σε αναστατώσουν. Τα βάσανά του να σε σημαδέψουν. Κοίτα πως μαζεύει κάθε φορά τα θρύψαλα της ψυχής του. Πως ενώνει ένα-ένα τα κομμάτια της ύπαρξής του. Πως βρίσκει τη δύναμη να φτάνει στο τέρμα και να ξεκινά από την αφετηρία.

 Πως κρύβει τη μοναξιά του κάτω από την πολυκοσμία και με ποιο τρόπο αντιμετωπίζει στην εγκατάλειψη και τη προδοσία. Άπλωσε το χέρι σου και ψηλάφισε τις πληγές του. Νιώσε το αίμα τους ζεστό στα δάχτυλά σου. Άφησε τα καυτά του δάκρυα να κυλήσουν στο δικό σου πρόσωπο. Σκούπισέ τα με την συγχώρεσή σου. Νιώσε τον πόνο του να ξεσκίζει τα σωθικά σου. Τα συναισθήματά του να σε συνταράσσουν. Τα αισθήματά του να σε συγκλονίζουν. Και μην προτρέχεις σε αβάσιμα συμπεράσματα από το ομοίωμα αν δεν έχεις κοιτάξει κατάματα τη δική του αλήθεια.

Γιατί άνθρωπέ μου μαγκιά δεν είναι να κατηγορείς, να κρίνεις και να κατακρίνεις. Αλλά να έχεις την δύναμη και το θάρρος να να το κάνεις κοιτώντας τον άλλο στα μάτια. Να μη χαμηλώσεις το βλέμμα σε κάθε κατηγορία που θα του καταλογίσεις. Να μην ντραπείς σε κάθε χαρακτηρισμό που θα προφέρεις. Να μην αποστρέφεις την ματιά σου σε κάθε καταλογισμό ευθύνης που θα του αποδώσεις. Και πάνω από όλα να είσαι σίγουρος ότι είσαι πιο άξιος, πιο ικανός και καλύτερος από αυτόν.

Της Λίτσας Φιλίππου

Πηγή : anapnoes.gr