Γλυκόπικρο το μπλέξιμο με παντρεμένο

Πριν από κάποιους μήνες, βγήκες από μια άσχημη σχέση που σε ταλαιπώρησε. Βρήκες όμως το κουράγιο να παλέψεις, να βγεις πιο δυνατός και να προχωρήσεις τη ζωή σου. Έχεις πείσει τον εαυτό σου πως από ‘δω κι εμπρός θα σε αγαπάς ένα τσακ παραπάνω και θα κάνεις σωστότερες επιλογές. Επιλέγεις τη μοναξιά σου ως αυτοάμυνα και λες στον εαυτό σου πως αυτό που πραγματικά αξίζει θα σε βρει χωρίς να χρειαστεί να το ψάξεις.

Όλα ξεκινούν από δυο βλέμματα που διασταυρώνονται. Δυο ζευγάρια μάτια που λάμπουν στο θέαμα που τους προσφέρεται απέναντί τους. Ο έρωτας πετυχαίνει με τα βέλη του και τους δύο κι η χημεία είναι έκδηλη. Δε θέλεις να βιαστείς, δε θέλεις να κάνεις καμία κίνηση. Θέλεις μόνο να απολαύσεις τις στιγμές που σου προσφέρονται με αυτό το άτομο.

Απ’ την αρχή φυσικά μαθαίνεις την άβολη αλήθεια. Ο άνθρωπος αυτός είναι παντρεμένος. Σου λέει φυσικά πως είναι στα χωρίσματα και πως για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ζει σαν χωρισμένος ουσιαστικά, στο ίδιο σπίτι μεν και χωρίς διαζύγιο. Έχει και παιδιά, κάτι το οποίο περιπλέκει την κατάσταση και του δημιουργεί μια αναβλητικότητα στο να προχωρήσει στο επόμενο βήμα.

Δεν καταλαβαίνεις το πώς, αλλά αυτή η ιστορία για κάποιο λόγο σε πείθει, καθώς νομίζεις πως αναγνωρίζεις την ειλικρίνεια στο βλέμμα αυτό που σε κέρδισε απ’ την πρώτη στιγμή. Άλλωστε, σου αφιερώνει υπερβολικά πολύ χρόνο, απ’ την πρώτη σας κιόλας συνάντηση, κάτι που σε πείθει πως το άτομο αυτό πραγματικά προσπαθεί να σου δίνει το μέγιστο του χρόνου του και να διεκδικεί χώρο στη ζωή σου.

Η κεραυνοβόλα σου πρόσκρουση με τον φτερωτό θεό, σε βάζει σύντομα να ξεκινήσεις τη σχέση αυτή. «Όπου με βγάλει» λες, με μια δόση επιπολαιότητας, στον πολύπαθο εαυτό σου. Η χημεία σας όλο και πιο δυνατή, σας πλέκει σε έναν ιστό απ’ τον οποίο νιώθεις πως δε θέλεις να αποδράσεις. Όσο περνάει ο καιρός, όμως, ο χρόνος που περνάτε μαζί αρχίζει να περιορίζεται. Το έτερον ήμισυ δε θέλει να αποκαλυφθεί και να έχει μπερδέματα με την οικογένειά του. Σου ζητάει κατανόηση και σε διαβεβαιώνει πως θα προσπαθεί να σου αφιερώνει όσο περισσότερο χρόνο μπορεί και του επιτρέπουν οι συνθήκες. Πρέπει να κάνεις υπομονή για ένα χρονικό διάστημα.

Η σχέση με έναν παντρεμένο άνθρωπο είναι γλυκόπικρη. Οι μήνες περνούν, τα μηνύματα κι οι κλήσεις παίρνουν φωτιά, αλλά οι συναντήσεις σας είναι περιορισμένες και κάπου νιώθεις σαν να έχουν περιοριστεί και λίγο παραπάνω σε σχέση με τις αρχές. Όμως, όταν συναντιέστε, μια αγκαλιά γίνεται η δύναμή σου, μια δύναμη που σου υπόσχεται να σε γιατρέψει από όλη την αναμονή των προηγούμενων ημερών, απ’ την αγωνία για το πότε κι αν θα βρεθείτε, καθώς κι απ’ τις δεύτερες σκέψεις που βασανίζουν το μυαλό σου. Το χαμόγελο επιστρέφει στο πρόσωπό σου, τα μάτια σου λάμπουν, η καρδιά χάνει τον ρυθμό της και παραδίδεται σε ένα ξέφρενο πανηγύρι. Όταν φεύγει, όμως, κι η πόρτα κλείνει, οι δεύτερες σκέψεις επιστρέφουν αποφασισμένες να σε προσγειώσουν στην πραγματικότητα.

Εκείνες τις στιγμές της απόλυτης μοναξιάς, όταν τον έχεις χωρίς να τον έχεις. Όταν οι τέσσερις τοίχοι του σπιτιού σου κλείνουν βαθιά μέσα τους ατέλειωτα ξενύχτια, δάκρυα που κύλησαν χωρίς να το θες, εκεί που προσπαθούσες να σε πείσεις πως έχεις τη δύναμη να αντέξεις, να επιμείνεις, αλλά και να υπομείνεις. Πολλά σε βασάνιζαν. Απ’ τη μια, σκεφτόσουν αν πράττεις σωστά που μπαίνεις ως τρίτο άτομο ανάμεσα σε μια οικογένεια. Απ’ την άλλη, ίσως επειδή σε βόλευε περισσότερο, ίσως όμως κι επειδή έτσι σε είχε πείσει, σκέφτεσαι ότι ήταν κάτι ήδη τελειωμένο κι ότι λίγο ακόμη έμενε για να έχεις αυτό το άτομο μόνιμα στη ζωή σου, χωρίς να χρειάζεται ακόμη κι εκείνος να μοιράζει τη ζωή του σε δύο στρατόπεδα.

Αξίζει, όμως, η αναμονή ή απλά είσαι η βολή του για να συνεχίζει την ανούσια ζωούλα του και να της δίνει ένα έξτρα αλατοπίπερο έχοντας κι εσένα για καβάτζα; Εσύ τα δίνεις όλα, έχεις πάντα χρόνο να αφιερώσεις όσο δύσκολη μέρα κι αν είχες, ζεις κι αναπνέεις περιμένοντας να δεις αυτά τα μάτια κι έχεις ήδη παραδοθεί σε ένα ερωτικό παιχνίδι που απ’ την αρχή παιζόταν με άνισους για σένα όρους.

Ναι, ήταν φυσικά και δική σου επιλογή να μπεις σε όλη αυτή την κατάσταση και να υποβάλλεις τον εαυτό σου σε όλη αυτή τη δοκιμασία. Όμως κανείς δε σου είχε δώσει τους όρους. Αυτούς τους ανακαλύπτεις σιγά-σιγά όταν έχεις ήδη μπει κι ενώ έχεις ήδη αρχίσει να δένεσαι. Η άλλη πλευρά αυτής της ιστορίας όμως; Έχει δεθεί το ίδιο;

Είναι αλήθεια όσα σου λέει πως νιώθει; Συνάδουν τα συναισθήματα που σου εκφράζει με αντίστοιχες πράξεις; Είσαι αλήθεια και για εκείνον κάτι ουσιώδες κι αναντικατάστατο που δε θέλει να χάσει; Ή μήπως είσαι απλά μια στάση στη ζωή του για να νιώσει καλύτερα και να βγαίνει για λίγο απ’ τη μίζερη καθημερινότητά του;

Εσύ δε θέλεις να χάσεις τις στιγμές σας κι ας είναι τόσες λίγες. Για σένα είναι πολύτιμες, είναι ανάσα κι οξυγόνο, είναι η συνειδητή επιλογή σου, καθώς αυτόν τον άνθρωπο τον θέλεις και θα ρίσκαρες πολλά για να τον έχεις στη ζωή σου. Τα βράδια, όμως, όταν γυρίζει σπίτι, τον περιμένει μια οικογένεια. Διαλυμένη μεν αλλά οικογένεια. Σε αντίθεση με εσένα που σε περιμένει ένα άδειο σπίτι, μια τηλεόραση να παίζει για παρέα κι ένα γεμάτο σταχτοδοχείο.

Να θυμάσαι∙ όταν στα μάτια του θα αποκτήσεις κι εσύ την ίδια αξία, όταν κι εσύ θα γίνεις οξυγόνο, ουσία κι ιδανικό, δε θα αμφιβάλλεις πια. Θα νιώθεις μέσα σου τη σιγουριά. Όσο αμφιβάλλεις σημαίνει πως τα θεμέλια για μια υγιή σχέση δεν έχουν τεθεί ακόμη. Αν αντέχεις να το παλέψεις, κάν’ το. Όμως αν έχεις ήδη χάσει πολλά στη ζωή σου, μην επιτρέψεις να χάσεις και τον εαυτό σου. Όταν θα νιώσεις πως κάτι τέτοιο πρόκειται να συμβεί, φύγε. Όχι γιατί δεν αγαπάς, αλλά γιατί αγαπάς πάρα πολύ. Αλλά άμα χάσεις τον εαυτό σου πώς θα μπορείς να δώσεις και την αγάπη σου με τον σωστό τρόπο;

Αν σε θέλει, θα σε βρει. Θα κάνει τα πάντα. Θα ταράξει συθέμελα γη κι ουρανό και θα βρει τον τρόπο να σε κάνει να μην αμφιβάλλεις πια. Αν δεν το κάνει, κάνε κι εσύ αυτό που έχεις μάθει να κάνεις. Λούφαξε για λίγο στη φωλιά σου, γλείψε τις πληγές σου, σκούπισε τα δάκρυα κι ο χρόνος θα απαλύνει την πληγή. Κι αν το σημάδι μείνει, να θυμάσαι πως προσπάθησες, αλλά και πως γλύτωσες τον εαυτό σου απ’ τα πολύ χειρότερα.