Σ’αγαπούσα πριν μας δω μαζί

Υπήρξες η μοναξιά μου κι η συντροφιά μου μαζί, η νύχτα μου κι η μέρα μου.
Ο κόσμος μου όλος, πολύ πριν σε γνωρίσω. Σε σκεφτόμουν κ εσύ εμφανίστηκες από το πουθενά.
Μέσα σε μια στιγμή τα είχες ήδη αλλάξει όλα.
Γέμισες με φώς τα σκοτάδια μου, μουσικές παντού που σταματούσαν με έναν τρόπο μαγικό το θόρυβο στο μυαλό μου.
Κανένα χάος πια.
 

Υπήρξες ο ένας και για σένα υπήρξα η μοναδική.
Δυο άνθρωποι μαζί. Έρωτας, απροσδόκητος. Ψάχναμε ο ένας τον άλλον μέσα στο πλήθος κι αργήσαμε αρκετά. Βρεθήκαμε και δώσαμε εαυτούς ολόκληρους.
Φτιάξαμε ένα δικό μας κόσμο που επικρατούσαν συχνά καταιγίδες.
 

Οι λιακάδες μας ήταν τόσο δυνατές όμως, που ακόμα κι αν βρεχόμασταν δεν μας καιγόταν καρφί.
Χαζεύαμε το δικό μας ουράνιο τόξο, γέλια, αγκαλιές, πρωινά και ξημερώματα που μας περίμεναν.
Σώματα που γίνονταν ένα και δυο βλέμματα καθηλωμένα.
Ένα φιλί που τα αλλάζει όλα και ένα μήνυμα μετρώντας ώρες για το πρώτο ραντεβού. Πόση μαγεία;
 

Πόση ανυπομονησία και καρδιοχτύπι; Βρεθήκαμε στο σωστό μέρος την σωστή στιγμή, στην κοινή μας παρέα για πρώτη φορά.
Χαίρω πολύ είπες και από μέσα μου είπα ακόμα περισσότερο. Με είχες απ´ το πρώτο λεπτό, σίγουρα πριν ακόμα μπω σε αυτό το καφέ.
Δυο άνθρωποι που σκέφτηκαν το ίδιο.
 

Εσύ κι εγώ.
Μια αναδρομή στο παρελθόν και συγκεκριμένα 7 χρόνια πίσω. Τι να πρωτοθυμηθώ; Και τι να ξεχάσω;
Τα είχαμε πει όλα.
Δυο γράμματα όμως στέκονται κάπου εκεί. Μια λέξη, Αν Αν δε σε γνώριζα. Αν δεν ήσουν αυτό που έψαχνα. Αν δεν χωρίζαμε. Αν μια λέξη αρκούσε. Και Αν μπορούσα να σου πω αυτό.
“Πώς μου ´λειψες τόσο Μείνε να Νιώσω … Σ´αγαπούσα πριν μας δω μαζί “

 

 Γράφει η Μαρίας Χριστίνας Σωτήρου

 
Επιμέλεια κειμένου: Μαρισώ Υψηλάντη

Πηγή : anapnoes.gr