Τόσο δικός μου, μα και τόσο ξένος.

Είναι φορές, που μέσα στο κεφάλι μου υπάρχουν χιλιάδες σκέψεις που θέλω να μοιραστώ μαζί σου.

Να σου μιλήσω για όσα ακόμα θυμάμαι, μα και για όσα ξεθώριασε ο χρόνος που περνά χωρίς εμάς τους δύο μαζί.

Κι είναι και κάποιες άλλες, που δεν έχω τίποτα να σου πω και τίποτα να νιώσω.

Σαν να μην ένιωσα ποτέ. Σαν να μη ζήσαμε ποτέ μαζί.

Κι είναι και κάτι βράδια σαν αυτό το αποψινό, που με παίρνει το παράπονο… που σου ψιθυρίζω καληνύχτες που ποτέ δεν ακούς.

Που στέκομαι στο παράθυρο και μετράω πόσες φορές δεν πέρασες απ’έξω.

Κι είσαι πάντα τόσο κοντά μου, μα και τόσο μακρυά. Τόσο δικός μου, μα και τόσο ξένος.

Κι ίσως αύριο το πρωί, μόλις πλυθώ και με αντικρύσω στον καθρέφτη, να μοιάζω με κάποια που δεν αγάπησες ποτέ.

Όμως απόψε, είμαι ακόμα εγώ. Κι είμαι για σένα.

Γράφει η Δήμητρα Γιαννοπούλου

Πηγή : loveletters.gr