Τα φοιτητικά τα χρόνια δεν τ’ αλλάζω με τίποτα

Είναι κάποιες περίοδοι στη ζωή μας που θα θέλαμε να ζήσουμε ξανά και ξανά. Είναι κάποια χρόνια που θα θέλαμε να γυρίσουν πίσω έστω και για μία μέρα. Το να είσαι φοιτητής λοιπόν είναι η αρχή μιας νέας ζωής, ανεξάρτητης και συνάμα »τρελής». Είναι τα φοιτητικά τα χρόνια ανεπανάληπτα κι αυτό το ξέρουν καλά όσοι υπήρξαν ή είναι ακόμη φοιτητές. Σε όποια πόλη και να σπουδάζεις η ιδιότητα του φοιτητή είναι μοναδική.

Ό,τι και να κάνεις, κατά τη διάρκεια των φοιτητικών σου χρόνων, έχει τη δική του ομορφιά και χαράζεται στη μνήμη σου ως κάτι ξεχωριστό. Αρχικά, οι στιγμές στη σχολή, οι συναντήσεις με τους συμφοιτητές στα τεράστια αμφιθέατρα, η παρακολούθηση των μαθημάτων, άλλων με ενδιαφέρον κι άλλων με ανιαρότητα, τα διαλείμματα με τα πειράγματα κ.ά. Έπειτα η εξεταστική. Η πιο δύσκολη ίσως περίοδος της φοιτητικής ζωής. Πολύ διάβασμα, περιορισμένοι έξοδοι και συνεχής προσπάθεια για την επιτυχία. Και η μεγάλη αναμονή για τα αποτελέσματα που έρχεται μετά.

Η αγωνία να περάσεις τα μαθήματα έστω και με »5» που λέγαμε συχνά. Κι όταν γίνει αυτό νιώθεις ότι πέτυχες, ότι ανταμείφθηκε η προσπάθειά σου. Κι ακολουθούν τα »πανηγύρια», η χαρά σου που πέρασες το μάθημα συνεχίζεται είτε σε κάποια καφετέρια για ώρες με συμφοιτητές είτε σε κάποιο μπαράκι το βράδυ. Όπως ακριβώς κάνετε και κατά τη διάρκεια όλης της ακαδημαϊκής χρονιάς. Μόνο που τότε δε χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη αφορμή για να βγείτε. Αρκεί και μόνο που είστε φοιτητές. Η ιδιότητα αυτή τα απαλείφει όλα. Οι έξοδοι κατά τη διάρκεια των φοιτητικών χρόνων είναι στιγμές μοναδικές. Οι συναντήσεις με φίλους είναι ίσως οι πιο ωραίες στιγμές των χρόνων αυτών.

Στη καφετέρια, μετά τη σχολή απλά για να πείτε τα νέα της ημέρας κι αργότερα, το βράδυ συνάντηση σε κάποιο μπαράκι για μπυρίτσα χαλαρά ή στο σπίτι κάποιου συμφοιτητή. Ναι, εκεί που μαζευόμαστε για να παίξουμε χαρτιά , τάβλι ή να δούμε ταινία και το πρωί όλοι μαζί σχολή. Γιατί πλέον τα παιδιά αυτά γίνονται η οικογένειά σου σε μια »ξένη» πόλη.

Κι όταν έρχεται η Παρασκευή και την άλλη μέρα »δεν έχουμε σχολή» όλο και κάποιο »μπουζούκι» θα μας περιμένει. Μέχρι το πρωί διασκέδαση στα μπουζούκια ή σε κλαμπ και μετά βόλτες στα σοκάκια της πόλης με μια τυρόπιτα στο χέρι. Οι φιλίες που γεννιούνται πολλές, οι στιγμές αμέτρητες και τα φοιτητικά τα χρόνια ανεπανάληπτα. 

Κατά τη διάρκειά τους »μεγαλώνεις» απότομα, αναλαμβάνεις ευθύνες μόνος σου και ασχολείσαι με πράγματα που πριν ίσως δε θα έκανες για κανένα λόγο. Όπως το να μαγειρεύεις μόνος σου, να πλένεις τα ρούχα σου, να καθαρίζεις το σπίτι σου, να »τρέχεις» για λογαριασμούς και άλλα γραφειοκρατικά θέματα. Κι όμως όλα τα κάνεις με »άλλη διάθεση» γιατί είσαι φοιτητής, ζεις μόνος σου και είσαι ανεξάρτητος, κι αυτό σε εξιτάρει. Τα φοιτητικά τα χρόνια είναι ωραία και για έναν ακόμη λόγο, ότι αρκείσαι στα λίγα και απλά.

Είτε επειδή δε θες να »ζητάς» συνέχεια λεφτά απ τους δικούς σου, είτε επειδή τα λεφτά που βγάζεις ως εργαζόμενος φοιτητής είναι λίγα, δε σε απασχολεί το καλό και το ακριβό. Βρίσκεις πάντα λύσεις οικονομικές και απλές και αρκείσαι σ’ αυτό. Όπως και να ‘χει η φοιτητική περίοδος στη ζωή κάποιου αποτελεί ξεχωριστό κομμάτι της ζωής του. Πρόκειται για μια »διαφορετική φάση» που δεν μπορεί να ζήσει ξανά κι αυτό καθιστά τα φοιτητικά τα χρόνια μοναδικά και ανεπανάληπτα.

Γράφει ο Γιώργος Καλογρηάς