Η Αγάπη εμπλουτίζει,γοητεύει,γαληνευει!

Ο έρωτας πρέπει να βιώνεται στο κόκκινο. Να τον ζεις με όρεξη και τρέλα. Να περπατάς σε δρόμους χέρι-χέρι, να δίνεις φιλιά στη μέση μιας πλατείας, ν’ αγνοείς τα αδιάκριτα βλέμματα και τις κακές γλώσσες. Στον έρωτα δεν υπάρχουν κανόνες και περιορισμοί. Κι όσοι προσπαθήσανε να τον βάλουνε σε καλούπια, απέτυχαν.

Όταν είσαι ερωτευμένος τα κάνεις όλα στον υπέρτατο βαθμό. Φωνάζεις δυνατά το Σ’ αγαπώ», νοιάζεσαι για τον άλλον πολύ κι αψηφάς κάθε κακή γνώμη για το έτερον σου ήμισυ. Δε σε νοιάζει αν επικροτούν ή όχι αυτό που ζεις. Σε νοιάζει που το ζεις, που συμβαίνει…

Κλείνεις τ’ αυτιά σου στις «σειρήνες» κι αφιερώνεις όλες σου τις αισθήσεις μόνο στον άνθρωπο που σου ξύπνησε αυτό το δυνατό αίσθημα. Ξέρεις πως μια φορά ζεις και σε αυτή τη σύντομη ζωή είναι πολύ λίγες οι φορές που μπορείς να βρεθείς πραγματικά ερωτευμένος. Κι αυτό δε θα το χαρίσεις σε κανέναν. Μόνο σ’ εσένα!

Θα το ζήσεις και θα δοθείς ολοκληρωτικά σε αυτόν/αυτή που αγαπάς. Θα κάνεις μαζί του/της ό,τι πιο τρελό και δε θα σε νοιάζει που συμπεριφέρεσαι σαν παιδί. Εξάλλου αυτό δεν κάνει ο έρωτας; Μας κάνει και πάλι παιδιά!

Τώρα η βροχή δε μας είναι εμπόδιο, ο πυρετός δεν είναι κάτι σημαντικό και γενικά τίποτα δεν μπορεί να μας εμποδίσει από το να βρεθούμε πλάι σ΄εκείνον που ερωτευτήκαμε. Κι αν έχει ημερομηνία λήξης μια μέρα, αν η ρήξη στη σχέση έρθει και δεν τη γλυτώσουμε και πάλι θα είναι ευλογία που το ζήσαμε. Γιατί θα τον θυμόμαστε αυτόν τον έρωτα ως κάτι που ζήσαμε στο έπακρο κι όχι «στο μέτριο».

Και θα χαμογελάμε… Που βρεθήκαμε ερωτευμένοι σε πάρκα, πλατείες, σταθμούς λεωφορείων ή τρένων. Που δεν το φοβηθήκαμε και δημιουργήσαμε στιγμές από εκείνες που άσχετα ποια ήταν η κατάληξη της ιστορίας, άξιζαν για να τις ζήσουμε!