Ό,τι δεν εκτιμάς το χάνεις, φίλε μου!

Από την επιθυμία στο ξενέρωμα μια ανάσα δρόμος. Πάντα με γοήτευαν τα λόγια και ακόμα πιο πολύ ερωτευόμουν συμπεριφορές. Ξενέρωνα όμως απίστευτα με πράξεις. Πράξεις που είτε με έθιγαν ως άνθρωπο είτε υποτιμούσαν την νοημοσύνη μου.

Είχα κι εγώ την λεγόμενη κόκκινη γραμμή, σου το είχα πει εξ’ αρχής. Μόνο που κάθε φορά που εσύ ξεπερνούσες τα όρια, εγώ έβαζα λίγο πιο μακρυά μια άλλη κόκκινη γραμμή. Ένδειξη αγάπης, φιλότιμου, κατανόησης και καλής καρδιάς πάνω από όλα. Και ξανά την έσβηνα την κόκκινη γραμμή και έβαζα πάλι από την αρχή μια καινούργια, όλο και πιο μακριά μια νέα και ξανά και ξανά τα ίδια.

Ώσπου τελείωσε ο μαρκαδόρος, αγάπη μου, η τελευταία αχνοκόκκινη γραμμή ξεπεράστηκε κι αυτή. Ξεπεράσες όρια, αντοχές, ανεκτικότητα, τα πάντα. Και άλλο που δεν σου είχα πει, αν κάνω το μπαμ δεν γυρίζω ούτε για να δω το μέγεθος της καταστροφής που προκαλώ.

Ε, άργησε αυτό το μπαμ αλλά ήρθε. Σαρωτικότατο, το ομολογώ. Γύρισα πίσω να σε δω και να ακούσω τι άλλες μαλακίες θα πεις για να το σώσεις. Έλεγες πολλές και μέσα σε αυτές άκουσα ότι με αγαπάς και είμαι η καρδιά και το μυαλό σου.

Λύγισα προς στιγμή. Γύρισα πίσω και ήρθα κοντά σου και σου χάιδεψα τα μαλλιά. Δεν ήξερα τι να κάνω για να σε βοηθήσω. Έπρεπε κάτι να κάνω σαν μια ακόμα ένδειξη καλής καρδιάς. Έτσι απλά σου έδωσα την σκούπα και το φαράσι, για να μαζέψεις τα συντρίμμια που εσύ δημιούργησες. Δικό σου το φταίξιμο, όλο δικό σου και το συμμάζεμα. Σου πήρα και το ντέφι από τα χέρια, για να το χτυπάω και να χορεύω πλέον στους δικούς μου ρυθμούς.

Σου είχα πει τι θέλω και τι δεν θέλω. Τα θέλω μου τα ψιλοάκουσες. Τα δεν θέλω μου τα παρέβλεψες. Μέγα λάθος, φίλε μου. Σκούπισε καλά τα συντρίμμια τώρα και άσε τα δάκρυα για άλλη ώρα. Τώρα είναι αργά για εμάς. Οι πράξεις έχουν και συνέπειες, πάνε πακετάκι αυτά. Λούσου τες τώρα και όπως έστρωσες κοιμήσου.

Ότι δεν εκτιμάς, το χάνεις με συνοπτικότατες διαδικασίες. Τι, δεν το ήξερες;

Ηρθε ο καιρός να το μάθεις λοιπόν. Εγώ είμαι πολύ μακρυά σου πια. Ψιτ, και που είσαι; Να σκουπίσεις καλά τις σκόνες!

Φιλιά στα μούτρα!!!

Γράφει η Λία Ευαγγελίδου

Πηγή : loveletters.gr