Μαζί στη χαρά και στη λύπη, στα εύκολα και στα δύσκολα!

Επειδή κάποια πράγματα στη ζωή είναι σπάνια και ανεκτίμητης αξίας. Επειδή οι άνθρωποι που αγαπούμε και αγαπιόμαστε απ’ αυτούς, είναι ο λόγος που κάνει τη ζωή να φαντάζει υποφερτή και ωραία. Επειδή τα γεγονότα των τελευταίων βδομάδων μ’ έκαναν να εκτιμήσω περισσότερο από ποτέ τους ανθρώπους που έχω δίπλα μου. Επειδή η αγάπη έχει τη δύναμη να μετακινήσει βουνά. Επειδή τα “φανταχτερά” και τα “ακριβά” δε με συγκίνησαν ποτέ. Επειδή για τους ανθρώπους που αγαπώ θα πήγαινα περπατητή ως το φεγγάρι.

Κάποιες σχέσεις είναι ευλογία ενώ κάποιες είναι μαθήματα ζωής. Οι άνθρωποι που περνούν από τη ζωή σου άλλοτε σε στηρίζουν, άλλοτε σε δοκιμάζουν, άλλοτε σε χρησιμοποιούν και άλλοτε σε ωθούν να βγάλεις τον καλύτερο ή χειρότερο εαυτό σου. Όλα αυτά είναι πολύτιμες εμπειρίες που σε ωριμάζουν και σ’ αναγκάζουν να πάρεις θέση για το τι λογής σχέσεις θέλεις τελικά να έχεις στη ζωή σου.

Όταν η ζωή σού φέρνει αλλαγές – ακόμα και προς το καλύτερο – κάποιοι άνθρωποι απομακρύνονται από κοντά σου. Ίσως γιατί η προηγούμενη φάση σου, τούς πήγαινε περισσότερο, ίσως γιατί ο νέος τρόπος ζωής σου δεν τους ταιριάζει πια, ίσως γιατί πατιούνται κουμπιά που πονάνε. Πάντως είναι κάτι που συμβαίνει και χρειάζεται να το αποδεχτείς, όσο δυσάρεστο κι αν είναι.

Όταν είσαι σε δύσκολη θέση και νιώθεις την ανάγκη για υποστήριξη, ποιος παραμένει δίπλα σου; Ποιος αφιερώνει χρόνο και ενέργεια για σένα; Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι “αληθινοί” δικοί σου άνθρωποι. Μαζί στη χαρά και στη λύπη, στα εύκολα και στα δύσκολα.

Οι πράξεις μετράνε, όχι τα λόγια. Συνήθως όσοι αγαπούν δεν το διατυμπανίζουν, αρκούνται στο να το δείχνουν με μικρές ή μεγάλες κινήσεις μέσα στην καθημερινότητα. Μην παρασύρεσαι από τα μεγάλα λόγια, άφησε τις συμπεριφορές να μιλήσουν για την αλήθεια.

Κανείς δεν μπορεί να σου προσφέρει την ευτυχία, ούτε να ανακαλύψει το σκοπό της ζωής για λογαριασμό σου. Μην κάνεις το λάθος να περιμένεις τους άλλους να σου ανοίξουν το δρόμο στην προσωπική σου ολοκλήρωση. Ο μόνος που μπορεί είσαι εσύ ο ίδιος.

Oλα είναι συνήθεια… Μόνο η αγάπη είναι εκτός κανόνα. Και να ξέρεις κάτι… Αν καμιά φορά δεν ακούς λέξεις από ανθρώπους που τις περιμένεις, δοκίμασε να διαβάσεις τις πράξεις τους… Ακόμα κι οι πιο μικρές κρύβουν πολλά λόγια.

“Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα.

Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα”.

Αυτό το νησί μένει χαραγμένο στη σφαίρα της φαντασίας μου, ένα νησί γεμάτο συναισθήματα.

Τώρα θα μου πεις φίλε αναγνώστη…

Σε μια εποχή που τα πάντα έχουν κατακρεουργηθεί, εσύ τι ψάχνεις να βρεις μιλώντας για την “ΑΓΑΠΗ” !

Δεν ξέρω ρε παιδιά, ίσως είναι η μόνη αρετή που αντέχει τόσα, ίσως να είναι το μόνο όπλο που μας έχει μείνει.

Κουράστηκα ρε μάγκα μου, κουράστηκα πολύ!

*To πουλί έχει τη φωλιά, η αράχνη τον ιστό και ο άνθρωπος τη φιλία, την αγάπη – William Blake

Γράφει η Ελπίδα Γεωργακοπούλου



Πηγή : loveletters.gr